a l, f' l ftDOROTHY UIT NEW YORK ZIET HOLLAND Zoo kwam ze VERLEDEN week heb ik haar uit Rotterdam afgehaald, en ik heb haar natuurlijk direct meegenomen naar Marken en Volendam. Want haar vriendinnen Grace uit Buffalo en Maud uit Chicago hadden haar verteld hoe sweet", hoe wonderfull", hoe charming isn't it" het daar is. Daarom is ze speciaal naar Europa gekomen, alleen maar om Marken en Volendam te zien. Mag ik haar u even voorstellen, zooals ze er uitzag in haar genopte japon made in U.S.A. 22 jaar oud, en met haar Leica? We voeren dus naar Marken. Dorothy werd enthousiast. Zeven keer zei ze sweet", achttien keer zei ze o wonderful" en ik heb niet geteld hoe vaak ze charming, isn't it?" heeft gezegd. Ze geraakte buiten zichzelf over de kleine houten huisjes en de bont gekleede meisjes en vrouwen en de mannen in hun zwarte visscherspakken. Helaas was het Zondag, en alle winkels van het beroemde eiland waren gesloten. Dorothy zou zoo graag een origineel Markensch kostuum gehad hebben, en ze wilde haar haar ook in de Markensche coiffure gaan dragen. Gelukkig waren de kapperswinkels ook gesloten. Met haar Leica was ze voortdurend in de weer, ze nam ongeveer zestig foto's, en ik weet niet hoeveel haar dat gekost heeft, want, zoo is het nu eenmaal op Marken, de ver schillende poseerende groepen u kent ze wel, b.v. de drie visschers met pijp, pofbroek en profiel wilden zich niet laten vereeuwigen, tenzij tegen betaling. En omdat mijn vriendin de waarde van den gulden nog niet wist te taxeeren, gaf ze iedere keer maar een dollar. Toen Dorothy's ver- en bewondering ietwat begon te tanen, begaven we ons met de boot naar Volendam. Daar zag Dorothy kans om voor vier dollar een Original-Volendam" kostuum te koopen, en een wit mutsje voor 75 cent. Natuurlijk kocht ze ook een paar klompen die zoo gezellig over de klinkers klossen als je er mee wandelt. En met de aldus aangekleede Dorothy ging ik weer naar Amsterdam terug. Zoo ging ze 3 Volendamsche foto-objecten Ze gaan met hun tijd mee Het West-Europeesche eiland Marken compleet Volendam in zijn doen en laten Het bijna ongerepte dorpsleven