De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1938 15 oktober pagina 14

15 oktober 1938 – pagina 14

Dit is een ingescande tekst.

UITHUIZIGHEDEN Tooneel Groot slem (Rika Hopper Th.) HET lichte blijspel wordt verder beoefend in het Rika Hopper Theater, dat door het gezelschap De Schakel" bespeeld wordt. Het is weder om een Fransch blijspel, in het Hollandsch Groot Slem" getiteld, waarin Constant van Kerckhoven de carrière van een bridgende huisknecht uitbeeldt. In het Fransch heet het stuk Le Valet-Maïtre", wat een duidelijker probleemstelling is: de knecht, die in het bridgen zijn heer verre overtreft en hem daarmede en in het verdere leven tenslotte overtroeft. Het stuk is amusant, en Van Kerckhoven's valet is een juweel. Hij is bescheiden, vlijtig in het bridgen (waarbij hij zij a mees teres in de winst laat deelen) eerlijk, en het komische middelpunt van vele komische situaties. Gimberg, als gast, speelt de heer van den knecht; er zijn amusante gasten en vervelende gasten. Gimberg schijnt mij, als gast, tot de laatste soort te behooren. Tilly Lus is een verleidelijke en exotische vrouw uit den Balkan die in liefde ontbrandt voor den bridgenden knecht. Mien van Kerckhoven is de meesteres van den knecht, de vrouw van den wat leeghoofdigen diplomaat. Zeven acten lang spint het amusante geval zich uit, om tenslotte een amusant slot te vinden. Muziek Lili Kraus en Simon Goldberg HET eerste concert van den Kunst kring Voor Allen", had Maan dagavond plaats in de kleine zaal van het Concertgebouw. Het was de sonatenavond van Lili Kraus en Simon Goldberg, een schitterend begin van de belangrijke concertseries. Er werden gespeeld vier sonaten voor viool en piano, Bach, Mozart, Hindemith en Beethoven. Al dadelijk bij het begin van de E dur-sonate van Bach was het er, het contact van de zaal met de spelers, en de sfeer van het pretentielooze luisteren en het zichzelf ver geten in de muziek. Lili Kraus en Simon Goldberg zijn volkomen op elkaar ingespeeld, zoodat het den indruk wekt dat niet twee, maar n aan het musiceeren was. De pianiste volgt met een minutieuze aanvoeling, eigenlijk is er van volgen" geen sprake meer. Na de pauze hoorden we de sonate op. n van Hindemith, een stuk van beangstigende droefgeestig heid dat uiterst gevoelig gereprodu ceerd werd en dat gevolgd werd door een schril, maar gebruikelijk en zeer zeker ook verdiend enthousiast applaus. En na het aanhooren van een deel van Beethoven's klankenwereld, opus 12, ging men naar huis met het be wustzijn, dat de avond goed geweest was. Tentoonstellingen Simplicissimus ? Tentoonstelling LJET Cultureel Genootschap De *? Schakel" houdt in de kunstzaal De Brug een tentoonstelling van het beste werk der Simplicissimus-teekenaren uit den glorietijd van dit politiek-satyrisch tijdschrift. De Simplicissimus begon in 1896 te München zijn bestaan onder leiding van den uitgever Albert Langen en den teekenaar Thomas Theodor Heine. Oorspronkelijk bedoeld als literair tijd schrift, met medewerking o.a. van Thomas Mann, Jacob Wassermann, Anatole France, Knut Hamsun, August Strindberg en Frank Wedekind, ver anderde Der Simpli" door omstan digheden al heel spoedig in een poli tiek- en sociaal-satyrisch weekblad, dat als zoodanig een hoogtepunt beteekent in de historie der Europeesche carricatuur. Th. Th. Heine, O. Gulbranson, Bruno Paul, Wilhelm Schulz, Eduard Thöny, von Recnizek en vele anderen vulden het blad met hun meesterlijk geteekende spot en humor, die nu nog door hun artistieke kwali teiten en actueel gebleven onder werpen niets van hun werking ver loren hebben. Film VadertjeLangbeen(CityTheater) WE zouden graag enthousiast zijn voor een Hollandsche film, maar dat is ons tot nog toe niet gelukt. De nieuwe film Vadertje Langbeen is niet boven het gebrui kelijke bedenkelijke peil uitgekomen. Dit neemt niet weg dat de film kwali teiten heeft. Het spel van Lili BouwZij heeft haar jeugd en schoonheid en talent uit Frankrijk meegebracht. Maar eerst de Amerikanen hebben de waarde van deze plant begrepen en gemaakt. Rage of Paris" is de eerste Amerikaansche film van La Darrieux". Blijft men nuchter, dan is het een iet of wat brutale uitbuiting van de charme van een jonge Fransche meester is steeds een genoegen om te aanschouwen, in de kleinste bijzonder heden is en blijft zij natuurlijk. Maar ze was niet geknipt voor de rol van weeshuismeisje. Ook Aaf Bouber zagen we weer met genoegen. Paul Storm, die een sympathieke rol had, speelde zijn rol sympathiek. Overigens hoorden wij de diverse acteurs hun rollen op zeggen. We zagen een hevig auto ongeluk met afgezaagde effecten. Er waren allerlei nette menschen die heel netjes deden in erge nette huizen. Er werd gespeeld, er waren geen men schen". De gemiddelde Amerikaansche film is op alle gebieden nog altijd beter dan de beste Hollandsche. Parijsche ondeugd (Tuschinski) IK ben verliefd: ik ben er ingeloopen, ingeloopen zooals het behoort en zooals dat bepaald was door eenige niets ontziende geldmakers. Ik heb mij laten vampen, laten verteederen en was bereid mijn geld te offeren. Danielle Darrieux is naar Amerika gegaan en maakte daar met Douglas Fairbanks J r. haar eerste Amerikaan sche film. Frankrijk maakte met haar Mayerling. Daarin toonde zij zich een groot actrice, in staat draagster te zijn van het drama van den jongen Oostenrijkschen kroonprins. Later werd zij door de Fransche industrie in verschillende films van minder belang gebruikt waar haar talent en persoon lijkheid haar de plaats midden in de handeling en midden in de publieke bewondering rechtvaardigden. Maar Amerika maakte de ster" van haar. Waarschijnlijk is deze Fransche actrice thans op weg een eer grooten van de Amerikaansche film te worden. actrice met veel talent, in een scenario, dat zeker kwaliteiten heeft, maar dat ook wel eens wat triviaal wordt. Maar deze nuchterheid kan ik niet op brengen; ik laat mij verleiden door de lokkende waar voor mijn schamele bioscoopcenten. De volmaakte illusie van (en nu komt dus de inhoud van de film) de jonge Francaise in New York, wanhopig naar werk zoekend, totdat een vriendin haar overtuigt, dat zij geen werk moet zoeken maar een rijken man, waartoe zij voor haar drie duizend dollar weet te leenen, waarmee de beide vriendinnen eenige weken in een luxe hotel kunnen wonen, waar Danielle's jonge schoon heid een Canadeeschen millionair moet veroveren. Dat gebeurt, maar een vriend van den gevampten ontdekt het bedrog en strijdt verwoed tegen Da nielle, die glansrijk overwint waarbij ze tegelijk verslagen wordt, omdat zij van hem gaat houden. Deze rol omvat een heel scala van gevoelens en situa ties: de brutale vamp, de liefhebbende, schuchtere vrouw, het meisje strijdend tegen beter weten in naar een rijke toekomst, en de maatschappelijke verschoppelinge. De veelzijdigheid van deze actrice ontdekt te hebben is de verdiensten van het veel gelaakte Amerikaansche ster-systeem. De Dertien Lanciers (Royal) DE Amerikaansche superfilm The Bengal Lancers in de Trans-Sibe rische woestijn" is de formule van de nieuwe Russische film, die deze week in Cinema Royal gaat. Waar bleef revolutionnair pathos, waar sociale strek king? Tien soldaten, die hun plicht doen, door op n man na te sterven, in dienst van het vaderland, van het roode leger, in den strijd tegen een bende hoofd. Niets anders dan die strijd, ge streden rondom een waterput in een barre zandwoestijn. Een simpele, mannelijke geschiede nis; soldaten zijn soldaten, een charge is een charge, plicht is plicht. Tech nisch en ideologisch is er niets op aan te merken. Maar. . . . ook zonder revolutionnair pathos blijken de Russen een hevigheid te bezitten, een dramatische gave, die alles tot een hoogere potentie verheft. Geen litteratuur, geen filmverhaal": maar gebeurtenissen, zonder motivee ring, schijnbaar zonder verband en zin: de gebeurtenis om de gebeurtenis. Een stervende, alleen om het ge baar van sterven. Afgezien van het slot, dat geen patriotische censor had kunnen verbeteren: deugd beloond; ondeugd toch bestraft. De Trekvogels (Cin. Parisién) DE Trekvogels, een film van Borzage, vier jaar oud, die in de Ci néma Parisién op den Nieuwendijk zijn Amsterdamsche première beleeft, laat zien, hoe, naast de damesmode, ook de filmieke mode veranderd is. Van een gegeven, waar men nu een tragi-comedie van gemaakt zou heb ben, maakte Borzage vier jaar geleden een zedenbeeld van de werkloozen. Toch is het de moeite waard de goede rol van Spencer Tracy en de slechte van Loretta Young te gaan zien. Al was het slechts, om door deze film van voor vier jaar, een beteren kijk te krij gen op die van heden. Mode Bontshou' in het Carlton Hotel PELSJAGERS in Alaska en diergelijke Noordelijke streken be talen wat ze noodig hebben met vellen en bont. Goed bont is goed geld en welhaast zijn gewicht in goud waard. De schoonheid van bont zit vaak in den onzichtbaren prijs. Een bontshow, als nu Zaterdag en Zondag in het Amsterdamsche Carlton Hotel werd gehouden, ontleent daaraan reeds de spanning. Zoo'n ruimte, vol rnet menschen, met geuren van parfums en sigaretten, een zachte muziek, met de zich druk bewegende kellners is, op de een of andere manier, aantrek kelijk. Er hangt iets in de lucht, iets wereldsch of iets quasi-wereldsch, dat echter eerst culmineert in die voort bewegende gestalten over het mollige plankier, waarover de uitgezochte mannequins de uitgezochte modellen voortdragen. Het is een wereld van weelde en geheimzinnige vrouwelijk heid, die in dit land nauwelijks te vinden is. Parijs is er een der oorden voor. Fourrures Max, die onzen profanen blikken haar geraffineerde creaties voortoovert, tracht de Hol landsche huisvrouwen te verlokken met lange mantels van grijze astrakan (naturel), voor jonge meisjes in kimo no-model (met hoog middel; aller liefst), van Breitschwanz met zilvervos gegarneerd. De nummers worden door luidsprekers afgeroepen. De Fransche namen der kostbare bont soorten klinken ver en vreemd, teeder of piquant als de vellen en modellen die langs komen. Het is niet alleen een show van modellen: het is meer: een pressie op elk vrouwelijk gemoed, die werkt met verleiding en belofte, met de verfijnde kennis van den vrouwelijken smaak en zijn ondoor grondelijke wegen. Avondmantels uit rose hermelijn met rose vos, een cape van witte vos, automantels met bij passende bonten deken, groote moffen en petjes met bont gegarneerd, het glijdt voorbij onder het gerammel van bestekken en koppen en glazen. De sfeer is drukkend. De prijzen (onzicht baar maar voelbaar) zijn hoog, op windend hoog. Borden rammelen, het orkest speelt zacht: het Argentijnsche tango-orkest Mario Canaro, en 't orkest Eddie Oliver, en het tsiganen-orkest Jean Goulesco. De mannequins zweven voorbij. Een applaus klatert op voor een zeer origineele zeer kostbare of zeer flattante creatie. Wat doet het er toe, wie het koopt. Het is een weelde. Het is déweelde. Dat is voldoende. Haar dienaressen zullen offers brengen, met vreugde om een zoo hoogen inzet! PAG. 14 DE GROENE No. 3202

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl