U1THUIZIGHEDEN Het A.B.C, cabaret Wim Kan en zijn 7 joffers DE planken van het Amsterdamsche Leidscheplein Theater dragen veel al de lichtere muze, die ons daar al menig gezellig uurtje heeft bezorgd. En bij een zoo vriendelijke gastvrouwe kijkt men nu niet precies hoe zij er dit maal weer uit ziet. Men stelt zich tevreden met hetgeen er geboden wordt en bedankt achteraf voor den gezelligen avond. Zeven gastvrouwen en een gastheer brengen ditmaal de nieuwe revue van het A.B.C.Cabaret. Wat veel vrouwen en wat weinig mannen, en dat eigenlijk zonder voor de hand liggende reden. Het programma was daardoor toch wel eenigszins beperkt in de uitingsmogelijkheden. En zoo stond er in dat programma, en (als ik onvriendelijk mag zijn) ook op het tooneel, het een en ander dat zonder smart gemist had kunnen zijn. Ik wil Corry Vonk niet missen en haar man ook niet.- Corry Vonk met zoo veel vitaliteit, met zooveel harte lijkheid -en zooveel ontroerenden hu mor. Wim Kan, wellicht met minder spontaan tooneeltalent, maar met een fijner ontwikkeld satyrisch gevoel, mag de Hollandsche cabaretplanken eveneens niet meer verlaten. Martie Verdenius, die met Kan en met A. Viruly voor deze revue verantwoordelijk is, is nieuw in deze combinatie; een schrijvende cabarettière komt niet veel voor: het heeft het 'voordeel van de congruentie van be doeling van schrijver en actrice en het nadeel daarvan, dat de actrice meent te kunnen volstaan met schematisch aan te geven wat de schrijfster slechts schematisch aangaf. Een lied als het onvolprezen Sukkeltje" is een voorbeeld van hoe het moet en kan. Lizzy Valesco, met haar heesche diepe stem, en Tilly Périn, die moeder lijk en vriendelijk is en meer zou kunnen zijn, zijn hier nog belangrijk, samen met de vleugel-vlegels Beuker en Denys. In het programma als gast treedt op de chansonnière Dora Gerson, die indruk maakt met chansons van in hoofdzaak Kurt Bry. Breed van gebaar en van stem, ruim van geluid en van gevoel, krachtig en overtuigd klinkt bij deze cabarettière de liederen. Hier is elk lied een afgerond geheel, waarin fijnere nuances moesten wijken voor den opbouw van een geheel, waar overtuiging kwam vóór verfijning. Cabaret Frans Engel Ensemble IN Cabaret La Gaité" speelt de Weensche conférencier Franz Engel, met eenige gezellen en ge zellinnen een revuetje, waarin Otto Walburg optreedt. Otto Walburg, de groote Otto Wal burg. Hier een beetje op den achter grond gedrongen; stiller, verlatener, met nog diep binnen den ouden humor, die van goud was, van achttien karaats goud. Een beetje verdrongen door het doublévan Engel's komiekigheid. Stil, naast de amusante leven digheid van zijn partner; verder van ons weg en daarom zoo heel veel dichter bij. Een vroolijke revuetje; grappige scènetjes; komische verwikkelingen, met Walburg en Engel. Werkelijk, twee amusante komieken ! Film Drie Kameraden DRIE Kameraden in het Duitschland van na den oorlog. Terug gekeerd in een Duitschland, dat hen niet noodig had, doelloos, misplaatst en eenzaam temidden van hun lotgenooten. Het boek van Remarque, waaraan de Amerikaansche film van den regisseur Borzage ontleend is, vertelt dit alles in een strakken stijl waarin zoo veel weekheid besloten ligt. De film vertelt het zelfde verhaal; maar het sentiment ligt er duidelijker op en werd het eigenlijke leitmotief van het verhaal. Drie jongens, die het na hun terug keer van het front in de maatschappij probeeren met een taxi-onderneming, met een garage, met baantjes en karweitjes. Drie jongens, van wie de eene gaat houden van een meisje, ver armd als hij, ziek en bijna ten doode opgeschreven; van wie een andere zich bekeert tot een partij, (welke partij laat de film diplomatiek in het midden) tot hij bij een relletje op straat door tegenstanders wordt ver moord. Duitschland na den oorlog. De film werd gemaakt in het ,jbuitenland" ten tijde van een ander Duitschland. Dat alles komt in de film niet voor. Maar dat zit den toe schouwers in het hoofd, en het zal ook den makers voorgezweefd hebben. Door het waas van die gedachte werd Remarque's boek geboren en werd ook de film geschapen. Sentimentaliteit, weemoed, treurig heid legt zich als een sluier over dit verhaal. Het zal bewust geschied zijn en het geeft aan alles een stille glans. Robert Taylor, de ,,mooie jongen", Robert Young, en Franchot Tone zijn de drie vrienden: het meisje is krach tiger dan de drie, een innige en, meestal, zuivere figuur van Margaret Sullavan. Duitsche volksliedjes, ingelascht in de begeleidende muziek van Waxman (vroeger Berlijn), versterken die sfeer van sentimentaliteit, Duitsche senti mentaliteit, weemoed, heimwee. N.V. HET NEDERLANDSCH TOONEEL OUWDUrg Directeur Cor van der Lugt Melsert ? jjtaosscnouwD Zondagmiddag 2 u. en Zondagavond 23 Oct. 8.1 5 u en Vrijdagavond 28 Oct. 8.1 5 u. Eerste Voorstellingen te Amsterdam D E L I L A Het nieuwe blijspel in 3 bedr. van Frans Molnar ? Fientje de la Mar ? Louis de Bree Prijzen der plaatsen F. 2.06 tot F. 0.46 ^??^?^^^H Drie Kameraden zijn te zien in het Alhambra Theater. Waarschijnlijk wel eenige weken. Kapitein Mollenard KAPITEIN Mollenard met Harry Baur; onbeheerscht, heftig, in zijn emotioneele momenten doorslaand als de naald van een meter, die een te hooge spanning moet aangeven. Een film van Robert Siodmak, een regisseur, wiens kracht slechts zichtbaar is, als zij ingehouden is, maar die, uitgevierd, machteloos wordt. Kapitein Mollenard, een zeekapitein uit Duinkerken, die met contrabande naar China vaart, om die daar duur van de hand te doen. Een ruw zeeman, goedhartig, breed. Daartegenover de benepen burgerlijk heid van zijn vrouw, in de provincie sfeer van het havenstadje. Siodmak heeft vaak zijn kracht getoond in de uitbeelding van die burgerlijkheid, die onder den schijn van benepen fatsoen mateloos wreed is. Hier ligt het zwaartepunt van het werk en niet in de, op zich zelf fantastische, gevechten en kuiperijen, in de Chineesche havenstad. Het verhaal is wat romantisch en kinderlijk, Baur, ook kinderlijk en wat over-geaccentueerd; een sterke bezetting, met Albert Préjean, de jonge Elisabeth Pitoeff, Gabrielle Dorziat. Muziek van Darius Milhaud (erg op den achtergrond) en goed camerawerk van Shuftan (die indertijd in Holland hst Lentelied" draaide). Een meesleepende film, die deze week in het Amsterdamsche Rialto Theater gaat. Verwaarloosde jeugd VERWAARLOOSDE Jeugd in het Roxy Theater laat zien, hoe een strenge tuchtschool van sympathieke boefjes onsympathieke jongeheeren maakt. De jongens kunnen er niets aan doen. Als hun directeur zoo suikerlief en goed is als de hunne, dan moeten ze van den weeromstuit wel ongeniet baar worden. Deze troep jonge boefjes zijn be roemd. Het zijn gepatenteerde boefjes spelers; en ze zien er echt genoeg uit. Maar toch hapert er aan de echtheid van deze moraliseerende geschiedenis nog al het een en ander. Aan alles is te zien, dat er hier geen prijs op gesteld wordt, een sociaal gegeven in een film te verwerken, maar alleen, dat men het succes van films met een sociaal gegeven, van Duitsche Meisjes in uniform, Fransche meisjes zonder tralies, wilde navolgen. En dat is niet gelukt. Muziek Pianoavond Alexander Brailowsky HET eerste concert van de piano serie van den Amsterdamschen Kunstkring had Maandagavond plaats in de kleine zaal van het Concert gebouw. Alexander Brailowsky is de pianist met de onbegrensde techniek, hem te zien spelen is op zichzelf al de moeite waard. Het lijkt of hij met een rhapsodie van Liszt even weinig moeite heeft als met een etude van Lemoine. Hij begon met een Toccata, Intermezzo en Fuga van Bach-Busoni, een wel wat pompeuze pianobewerking van het orgelstuk. Na Scarlatti, Beet hoven en Chopin was hij op z'n best: Ravel en Liszt; componisten, die hij volmaakt weet te interpreteeren. Het derde toegif t j e, een etude van Scriabine, was eigenlijk het hoogtepunt van den avond. Nieuwe stoeltjes in het Concert' gebouw NU de Stadsschouwburg voorzien is van nieuwe stoelen, wilde de groote zaal van het Concertgebouw ook niet achterblijven. De vroeger niet bepaald tot rusten noodende zeteltjes, zijn thans vervangen door waarlijk comfortabele klapstoelen welke deze keer wederom rood zijn en waarin men heerlijk zal kunnen mijmeren en sluimeren tijdens het uitvoeren van de muziek van b.v. Beethoven of even bekende componisten die wederom op de programma's zullen prijken met hun Groote Namen. Tooneel Jubilea IN deze dagen vallen twee jubilea: Mevrouw van der Lugt Melsert van Ees speelt voor de zevenhonderdste maal Brusse's Boefje" (Dinsdag a.s. in Den Haag) en 300 maal was Jan Musch Harpagon in Molière's De Vrek". Zulke series in Holland zijn zeldzaam ! Den Vrek en Den Boef onze hulde ! Café's Het Brouwerswapen n AADSKELDERS, oude herberr\ ghen" waren een tijd lang in de mode. Zij zijn in grooten getale uit den grond verrezen. Dat een caféreeds als oud-Hollandsch gebouw gecon strueerd wordt is zeldzaam. Daarom is Het Brouwerswapen, verrezen aan het Rembrandtsplein, reeds bijzonder. Een oude gevel, van steen en eikenhout, gebeeldhouwd, met glas-in-lood-ramen als je binnenkomt, eikenhouten vloe ren, steenen bogen en een heele sfeer van oud-Hollandsche of oud-Vlaamsche bierhuizen, met zware, oude houten meubelen, trapjes af en trapjes op, zware balken en heel die quasieoude sfeer, die een ware verpoozing moet beteekenen uit het leven van 1938. Hier de plaats, om je te ver meien in het schuimend bier (Heinekens, die alles heeft ondernomen. Een groote ruimte, die honderden kan bevatten en er ook met minder niet leeg uitziet; kunstzinnige ramen en schilderingen, goed bier, goede jene vers en likeuren. Bemint gij het ver leden? Gij zult het er vinden. En eventueel meer dan dat: vergetelheid. Losse nummers van De Groene: 20 cent. Ouder dan 3 maanden : 60 cent. Toezending uitsluitend n a ontvangst van het bedrag. PAG. 14 DE GROENE No. 3203