?/f. U lïH U m G H E D E H Het Koninklijk bezoek DE stad is weer versierd: Belgisch en Hollandsch. Het Damrak ligt te wachten en de vanen en banen vlaggedoek trillen van de kou. Maandag worden ze gebruikt: om te juichen en de blijdschap te uiten. Het geeft in de stad iets gezelligs. Hoewel de stad voorloopig andere zorgen aan haar hoofd heeft is men oprecht verheugd over de komst van den Vorst en onze Koningin. En vol spanning verwacht men de plechtig heden die zullen volgen. Revue Gracie Fields (Cinema Royal) NATUURLIJK had de Uithu:zigerd weer te laat opgebeld en waren alle kaarten uitverkocht. Je krijgt er als Pers zoo'n armoedig gevoel van. Dan sta je in de hal te wachten, of de directeur je er nog inlaat. Persen" heet dat. Agenten en fotografen, suppoosten en supporters treden elkaar op de teenen. Dienstschoenen zijn er zoo veel beter tegen opgewassen. Natuurlijk kom je toch binnen. Dat hoort zoo en het lukt ook. De pers heeft overal toegang". Dat is een waarheid als: als iemand zich aanstelt, is hij leuk". En dat slaat dan weer op Louisette, die precies optrad, toen de verslaggever binnengeschoven werd. Hij zat. k vergat te vertellen, dat het over Theater Royal ging, waar de voorvertooning was van Daar waar mijn Sarie woon", met het per soonlijk" optreden van de hoofdrol speelster: Gracie Fields. Louis Davids leidde haar in. In het Hollandsch en in het Engelsch. Davids spreekt voortreffelijk Engelsch. Hij schrikt er aldoor zelf van. Hollandsch spreekt hij eigenlijk leelijk en daar is hij aan gewend. Wij ook, en wij houden er van. Als iets werkelijk goed is, vraag je je af: hoezoo. Omdat Davids heel rustig op het tooneel staat, en omdat zijn goede humeur en zijn liefde voor het publiek niet gespeeld zijn. En omdat hij ons vaderlijk toe spreekt en een beetje iets van ons begrijpt. Daar zijn we zoo dankbaar voor. En daarom is hij een groot conférencier. Een groote, en een pas herstelde, nog lijdend en bleek maar stralend. En dan komt Gracie Fields. Een heerlijk royale vrouw, stevig en zeer blond, krachtig en zoo natuurlijk als een visch in het water. Die zaal met menschen is haar natuurlijk element; van dichtbij" kan zij niet warmer en overtuigender zijn, bij wijze van spreken. Nu is het altijd gemakkelijk en veiligrom te juibelen over een inIternationale ster. IMaar moeilijker is j iet uit te leggen, twaarom zij interlationaal beroemd j s. Ik probeer het niet eens. U moet accepteeren. Parijs is mooi, Amster dam trouwens ook, om van de Middachter Allee niet te zwijgen. En zoo is het ook met Gracie Fields. Dan be' gint zij te zingen. Technisch: zij heeft het grootste scala tot haar beschikking dat ik ooit bij een zangeres hoorde, een fabel achtig gemak tot het gebruik van de stem en een sterk uitdrukkingsvermo gen. Dat interesseert ons niet, het is maar een flauwe vaststelling. Maar in de parodie van zangeressen, een liedje, zooals zangeressen zingen, met na elk couplet even het haar opschikken en kuchen, en knijpen in de hooge noten en te veel adem in de lage, en hoorbaar lucht ophalen als het heel erg hard moet gaan, met een heele zangschool aan zangfouten parodistisch uitge beeld, daar (wat zei ik ook weerï), nou ja, daar was dan die techniek de basis van een geweldige prestatie, van zooiets grappigs, koddigs en tegelijk een zoo snijdende spot. . . . (hier keek de zaal naar mij om, omdat ik zoo ontzettend hard moest lachen, ik kon er niets aan doen, ik kon het ook niet inhouden of er mee ophouden). Dat was dan Gracie Fields. De film Daar waar mijn Sari Woon" komt in Cinema Royal en ik zeg er graag wat \vriendelijks over. /Omdat Gracie Fields er in speelt en zingt. En als ie Dinsdag geen plaats ' .t> hebt kunnen krij gen voor de echte, ga dan naar de plat te op het doek, samen met Victor McLaglen. Gracie Fields ! Film Professor wat ben je begonnen (Theater Tuschinski) GINGER Rogers in de film Pro fessor, wat ben je begonnen", is prachtig van levendigheid, tempera ment en charme.,,Vivacious Lady'', zoo als de Amerikaansche titel luidt, is daarom juister. Ginger Rogers heeft een sprankelende persoonlijkheid. En als zij een danseres en zangeres uit een cabaret speelt, die hals over kop trouwt met een jong hooggeleerde of liever bijna-hooggeleerde, dan speelt zij een vrouw vol gevoel, ernst en humor. De jonge geleerde, die tusschen zijn liefde voor de universiteit en haar president, zijn vader, en tusschen zijn Kunst liefde voor zijn vrouw moet kiezen, is James Stewart, een jonge man, die als verlegen, en juist daarom zoo aan trekkelijk jongmensch in verschil lende college-films o.a. met Eleanor In de veiling Collectie Mensing I~\E Amsterdamsche veilingmeester *??' heeft een keurig wit boordje boven zijn nette blauwe pak als hij veilt. Hij zit hoog boven het profane volk van koopers en zeker-niet-koopers en veilt. Hij noemt honderden en duizenden en honderdduizenden guldens zooals in mijn jeugd de oude Wimpie uit de Zonen-Maansteeg de knikkers voor ons uittelde, fantastisch snel en zeker, zooals alles fantastisch was bij Wimpie. De poppetjes, in bloot roze celluloid voor de meisjes, voor de jongens hoepels, zevenklappers, glazen stuiters, niespoeder en stinkbommen, dat was de winkel van Wimpie met roode tegels op den grond. Wimpie was zeker al tachtig en zijn dochter was in den winkel het financieele genie en de economische leidster. Wimpie was magazijnchef, prijslijst en knikkerteller. En iets van die onfeilbare zekerheid heeft ook de veilingmeester van de Amsterdamsche veilingen. Hij zit, zoo als gezegd, hoog voor ons met naast zich nog niet ingeslapen heeren. Vermoe delijk zijn het notarissen en griffier s, die optellen, hoeveel er op de collectie in den loop der jaren verloren is. En in de zaal zit, hangt en staat het gewone publiek en heeft het warm. Ontzettend warm. De verwarming is aan en No vember is dit jaar door de zonnevlekken ook al niet koud. En dus is het warm. Opeengepakt staan de menschen achterin. Ik vind, dat als iemand bereid is zijn Powell filmde. Hij is een sym pathiek jong wetenschapsman, ten slotte krachtig optredend, als het er voor hem om gaat, zijn mooie, jonge vrouw er van terug te houden, uit het universiteitsstadje naar New York terug te reizen, zonder hem. Katja (City Theater) HET is niet alleen de verschijning van Danielle Darieux, die in de film Katja" herinneringen oproept aan het historisch geworden Mayerling"; ook het gegeven doet er aan den ken. Maar nu vindt de tragische liefde tusschen Danielle en den vorstelijken persoon plaats aan het Russische hof en dit houdt in dat de dood van een der hoofdpersonen , veroorzaakt wordt i door een bom'h aanslag van den kant der anarchis ten. Maar daardoor verloopt het drama bijna in dezelfde banen als Mayerling en deze voortdurende herinnering aan het meesterwerk van Anatole Litvak vinger op te steken om vijftien duizend gulden te besteden voor een beschilderd stuk linnen men hem op zijn minst een dragelijke temperatuur en een stoel kan aanbieden. Is dat service? Ondanks dat, was de stemming op sommige momenten goed. Ik geloof, als ik uit mijn serre het werk Het Avondgebed" op den voor uitstalling bestemden ezel had gezet, het na een scherpe concurrentie tusschen Nederland en Amerika voor slechts negenduizend achthonderd v ij f en twintig gulden door een Amerikaanschen ver zamelaar aan het land van herkomst ontrukt zou zijn. Daarbij staat er duidelijk op: N. V. Drukkerij Jansma en Zn., Groningen. Speciaal Diepdrukkleurenprocédé. Aan haar geëerde clien tèle en relaties aangeboden". In een cata logus noemt men zoo iets gesigneerd". 7^ EN veiling is verder iets gevaar?*?! lijks. Je kunt geen hand opsteken om een vriend toe te wenken, of je hebt komen Katja" en Danielle niet ten goede. Ten deele ligt dit aan haar huidigen tegenspeler. John Loder, die niet in de schaduw van Charles Boyer kan staan, en voor een groot deel ligt het aan den regisseur, Maurice Tourneur, die nog veel van een Litvak te leeren geeft. En voor een klein procent misschien ook aan de lichte verveling, die het zooveelste Russische hof in de Fransche film bij den toeschouwer op wekt. Het geheim van Edwin Drood (Cinema Parisien) HET is niet steeds mogelijk en wenschelijk alle films te zien. Ook de uithuizigerd kan het niet steeds. Maar omdat hij wilde griezelen is hij naar de Cinema Parisien getrokken aan den aiouden Nieuwendijk. Een griezelfilm, eenige jaren oud, die hier nooit eerder vertoond was. In opzet en bij geboorte een verhaal van Dickens, in het Hollandsch geheeten Het ge heim van Edwin Drood". Het is griezelig en als verhaal vooral griezelig onwaarschijnlijk. Het gekke is bovendien, dat het ons niets doet, dat de personages op z'n Dickens gekleed zijn, maar wel dat we aan den schmink van de vrouwen zien, dat de film een paar jaar oud is. Dat geeft te denken over de betrekkelijkheid van de histo rische sfeer. Claude Rains is de griezeligerd, die opium schuift, voorzanger is en heeren wurgt om derwille van zijn liefde voor een jong meisje, dat echter niet houdt van haar verloofde, noch van diens wurger, doch van een ander jong mensch. We dalen dan af in de grafkelders van de cathedraal en verstoppen het lijk en vinden den moordenaar. Op den Nieuwendijk is het dubbel beangsti gend. Maar niet slecht. En de bioscoop op zich zelf is een vreugde, intiem als een goedkoope bar en even goedkoop voor een paar duizend gulden weer een schilderij gekocht. Tenslotte wordt je onbeleefd en doe je, alsof je niemand meer ziet. Later moet je dan alles uit leggen. Maar je kunt in deze tijden altijd nog beter een beleedigde kennis dan een Ruysdael hebben. Voor een niet-kooper, als een journalist uit den aard der zaak is, heeft een veiling boven museumbezoek bovendien de snelheid en de onbewegelijkheid voor. Je blijft staan waar je staat en het museum trekt voorbij. Je leest in den catalogus wat het voorstelt, van wie het is, en tegelijk hoor je door het bieden wat het meestal niet waard is. Als gratis premie krijg je er de interessante sfeer van de internationale verzamelaars en handelaars bij. Heelemaal uit Centraal Afrika en n zelfs uit Berlijn. Mu seumdirecteuren loerden er als spreeu wen op wurmen. Als het financieel even kon zeiden ze: pik, ik heb je!" Meestal kon het niet even. ibtaosscnouwDurg N.V. HET NEDERLANDSCH TOONEEL - Directeur Cor yan der Lugt Melsert Zondagmiddag 1.30 uui _L)on V^arlOS Handelsbl* Een monumentale voorstelling 43ste Opvoering Zondagavond 8.15 uur Pater M.alaclllUS Al_irakel Prijzen van Fl. 2.06 tot Fl. 0.46 alle rechten inbegrepen PAG. 16 DE GROENE No. 3207