UITHUmGHÊDEH Het kwik in de Hoofdstad HET is natuurlijk egocentrisch ei urbicentrisch om van spe ciaal Amsterdamsch kwik te spreken. Maar het is nu eenmaal zoo, dat ieder zijn eigen kwik het naaste is. Het onze dan, heeft ons veel genoe gen en veel leed berokkend. Ik spreek niet van werkelijk groot leed. Ik spreek van het feit, dat ik vier dagen lang 's ochtends heb moeten kiezen tusschen wasschen of thee. En toen koos ik de thee. Het vroor dan. Je merkte het aan de kranten, aan je handen en voeten, aan je waterleiding en aan het geflirt 's avonds op het ijs. Het vroor in de Kerstdagen en ik zou jokken, als ik zei, dat ik naar Marken was geweest. Nee, ik heb bij mijn tante gegeten. Ik ben ook in een paar theaters ge weest. De schouwburgen waren ver laten als een IJselmeer zonder ijs. Maar neem het Hollanders eens kwalijk, dat zij de gladde oppervlakte verkiezen bo ven de kunstzinnige diepte.... Toen steeg ons kwik. Het steeg en tegelijkertijd daalde het water uit de badkamer in den salon. Een lek in de badkamer is niet erg. Maar onze bad kamer ligt boven onzen salon. En ik lag in onzen salon op het oogenblik, dat de vloer van de badkamer het begaf. Mijn pak kan nog gestoomd, maar het kleed is reddeloos doorgeloopen. Nieuw behangen kan nooit meer dan dertig gulden kosten. De meubelmaker heeft gezegd, dat hij voor honderdvijftig gulden alle meubelen weer zóó kan repareeren, dat je niet meer kan zien waardoor het gekomen is. Dus dat valt allemaal erg mee. Nu lees ik, dat het weer gaat vriezen. Dan kan ik in den salon schaatsenrijden. Dat vind ik prettig, want zóó koud kan het daar nooit worden. De haard heeft het in de vorige koudeperiode ook heel aardig gedaan. Dat is ons Amsterdamsche kwik. Het is een bijzonder onaandoenlijk kwik, onaandoenlijk voor mijn vurige wenschen en voorkeuren. Maar het is een eerlijk en gestreng kwik, dat eerlijk om beurten warmte en koude hun tijd gunt. Het zit in zijn glazen buisje en kijkt mij iederen morgen vriendelijk aan. Het klimt als een aapje langs zijn streepjes en is best tevreden. En als we maar goed voor hem zorgen, zal het er voor waken, dat het weer romer wordt, ons Amsterdamsche kwik. Bibliotheek van Mr. Leonard Willems, Gent ? VERKOOPING 10 Januari Internationaal Antiquariaat (Menno Hertzberger) Keizersgr. 610, Amsterdam. Telefoon 34107 Film Marco Polo (City Theater) IN het City-theater gaat de film Marco Polo met Gary Cooper in de titelrol. Hij is de alom gevierde en in het bijzonder bij de vrouwen ge liefde zoon van een groot handelsman in Venetië. Zijn vader stuurt hem op reis naar China. In Peking aange komen wordt hij verliefd op de dochter van den keizer, tijdens allerlei drama tische en humoristische verwikkelingen verovert hij haar hart. We krijgen allerlei wapenfeiten te zien, die ons herinneren aan de Bengaalsche lanciers. Uiteindelijk krijgen zij elkaar". Aan het eind van deze film zien we dus de conventioneele happy ending. Gary Cooper is zonder meer de held, en dan is er nog een intrigueerende sluwe schurk die onder alle omstan digheden een weerzinwekkend slecht mensch is. De gegevens zij n primitief: een 100 pCt. goede man neemt het op tegen een 100 pCt. slechte. De goede overwint, de slechte valt in een leeuwenkuil. (Het publiek in de zaal reageerde ook primitief: applaus!). Toch blijkt het primitieve in deze film geen zwakte maar een kracht te zijn. Hoewel een ieder met een weinigje gezond verstand os happy ending al halverwege de film voelt aankomen, zijn er veel angstige, aangrijpende oogenblikken. En we weten het van Gary Cooper (in deze film: Marco Polo), in welke uiterst benarde omstandig heden hij ook verkeert, hij zorgt toch dat alles weer op zijn pootjes terecht komt. Hij is in alle opzichten onster felijk, dat is zijn aantrekkingskracht. Dans Chaja Goldstein in den Stadsschouwburg CHAJA GOLDSTEIN heeft met muzikale medewerking van Her man Kruijt een dans- en voordracht avond gegeven in den Stadsschouw burg, waarvan de totale opbrengst ten goede is gekomen aan het Comitévoor Joodsche vluchtelingen. Het talrijk opgekomen publiek heeft zich zeer dankbaar getoond en de begaafde kunstenares na afloop een langdurige ovatie gebracht, welke haar tot ver scheidene toegiften verlokte. De goede gewoonte getrouw zouden wij ons eigenlijk ten aanzien van een avond met een charitatief doel van alle kritiek willen onthouden. Wij willen echter niet nalaten, hier toch nog een enkel woord van hulde aan toe te voegen voor Chaja Goldstein die, aan den vooravond van haar vertrek op Indisch tournee, nog eens de volle maat van haar kunnen heeft getoond. Buiten de bekende en geliefde nummers waren er een nieuwe dans, en drie of vier nieuwe liederen, ditmaal niet Jiddisch maar Hebreeuwsch. Zij leken uit een vroolijker, bevrijder en zelfverzekerder gemoed te klinken dan de andere, en waren rijk aan humor en optimisme. Chaja Goldstein blijft een geheel aparte verschijning in ons land. Haar dansen ontkomt niet aan een zekere zelfgekozen beperking. Maar juist daaruit misschien put zij het vermogen, om het vertrouwelijke smartende me nigmaal een eigen verzet en veerkracht mee te geven, een scherpe en onver getelijke gestaltebeelding, vol uitdruk king, waardoor het symbolisch gedra gen en in zichzelf opgeheven wordt. Revue Nelson Revue (Cabaret La Gaïté) NAAST mij zat een groepje brave burgers, waarschijnlijk bezig de bridgepot te verteren. Ze zullen onder het bridgen wel veel gepraat hebben. Tenminste onder de nieuwe Nelsonrevue konden ze ook hun mond niet houden. Waarschijnlijk komt dat ook door den titel: ,,Zeg het met muziek"; zoodra de vleugels van Rudolf Nelson en zijn assistent weer begonnen te spelen, begonnen mijn buren ook weer te praten. Zoo zeiden ze alles met muziek.... De Nelson-revues zijn geperfectionneerd vermaak. Het is steeds een voor treffelijke beheersching van het lichte cabaretgenre. Het principe schijnt wel te zijn: alles zij licht en alles moet er gemakkelijk uit zien. Dat is een leidend beginsel, waar ieder publiek dankbaar voor is. Want een beheer sching van een bepaalden vorm is steeds een aangenaam schouwspel voor wie dan ook. Zelfs voor mijn pratende buurtafel, die werkelijk veel plezier hadden, alleen weer niet kon den nalaten, te vertellen, hoeveel plezier ze hadden, wat het mijne weer bedierf. De vorm en meestal ook de inhoud van zulk een Nelsonrevuetje is vrijwel steeds de zelfde: een groot aantal losse scènes, met een samenbindend motief tot n geheel geproclameerd. Als dit nu het motief zeg het met muziek" is, dan is dat leidend beginsel net voldoende om aan de losse nummers in het gedrukte programmaboekje een schijn van een heid te schenken. In de werkelijkheid zijn ze zoo verscheiden als cabaretscènes maar kunnen zijn. En dat is maar goed ook, want een te groote uniformiteit zou maar schaden. Hier is dus naar een veelzijdigheid ge streefd, waarin echter wel de zoet vloeiende klanken van Rudolf Nelson, en de goedmoedige en zonnige geestig heid van Herbert Nelson verbindende elementen zijn. In de uren van licht vermaak in het zaaltje boven, bij Tuschinski, gaat het dan in hoofdzaak om liefde en liefdes bedrog, van verlaten vrouwen, via mannen in een kleerenkast tot drie ontrouwscènes, eenmaal a la Sacha Guitry, eenmaal op zijn Engelsch, en op zijn Russisch. Dit is een geestige persiflage in hoofdzaak gespeeld door den Weenschen Karl Farkas, die Sacha Guitry plus bril en sleepend accent in een Roman d'un Tricheur"-achtig scènetje verrukkelijk parodieerde. Deze Karl Farkas als gast doet zijn Weenschen roep geen oneer aan. Hij geeft het soort conférences, die niet uit het hoofd geleerd schijnen, die vloeien, en voortkomen uit een levendigen, spontaan ontdekkenden geest. De verdere leden van het gezelschap, oude bekenden en nieuwe aanwinsten, toonden zich elk op hun speciaal toebehoorende gebied de kundige en kunstzinnige cabarettiers, die wij gaarne in La Gaitégaan zien. Operette Ik wil van jou een foto (Hollandsche Schouwburg) HOUDT gij van onvervalschte operette? Grapjes, die gij drie minuten van te voren al voelt aan komen, om, als ze dan werkelijk ook komen, toch in lachen uit te barsten ? Situaties, onwaarschijnlijk maar lach wekkend, die het gevoel voor humor in beroering brengen zonder het ver stand aan te tasten? Ga dan naar Ik wil van jou een foto" dat gespeeld wordt in den Hollandschen Schouw burg, die niet meer Plaza heet. De medespelenden in de operette zijn grootendeels overgebleven leden van het gezelschap, dat daar gespeeld heeft; het is een kleiner gezelschap, maar men kan zeggen, dat het ge wonnen heeft. De operette is lichter gespeeld, de grapjes lichter en fijner gebracht en het geheel is sympa thieker en vroolijker geworden. Het paar komieken, dat deze operette, als alle, behoort op te vroolijken wordt gespeeld door Kurt Gerron en Sylvain Poons, die samen ons veel genoegen doen met een wat lang uitgespeelden maar zeer goed te genieten humor. Jopie Koopman is de jonge en schoone dochter des huizes, aanbeden door den compagnon des vaders. Deze Jopie wordt steeds meer een goede operette speelster, vroolijk, vriendelijk en vrij. De verdere bezetting is eveneens goed. Deze goede operette is een prettige Kerstvacantieuitgang. Opgelet! Stond hier nu maar UW ADVERTENTIE! PAG. M DE GROENE NO.