De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1939 21 januari pagina 14

21 januari 1939 – pagina 14

Dit is een ingescande tekst.

gr, -';.* '<v. UITH'UlllGH.EDEN Als je de kans maar krijgt... (Rika Hopper Theater) HET Gezelschap De Schakel" heeft vermakelijke en voortref felijke voorstellingen gehad. Deze was dat niet. Als je de kans maar krijgt..." moest je er toch niet heengaan. Want het rammelde. Zonder dat had deze klucht zijn ko mische werking zonder voorbehoud gekregen. Dan had men kunnen lachen om den ex-geleerde, thans hotel directeur van Anton Ruys, om den braven kassier van Pierre Myin, dan zou men sympathie voelen voor de sympathieke vrouw, die Tilly Lus uit beeldt, zich kostelijk amuseeren om de lieve imbeciele oude dame, die Marie van Westerhoven speelde. De natuur getrouwe slager van Folkert Kramer, benevens een over-natuurgetrouwe viveur van Constant van Kerckhoven behoorden dan verder tot de belang rijkste ingrediënten van deze slecht geschudde cocktail. Maar het gezel schap vond het zelf ook niet prachtig. En dus 'spelen ze nu het stuk niet verder maar geven ze het amusante Gilbert en zijn moeders". Film Trois Valses BIJ het begrip operette denkt men vrijwel onmiddellijk aan Kitsch". Een operette zonder Kitsch is als druiven zonder pitten of een gebakken tongetje zonder graat. Een zuiver genoegen. Ludwig Berger's Fransche film Trois valses", die nu al weer in andere steden dan de hoofdstad draait, is uitsluitend samengesteld uit zuivere ingrediënten, zonder ersatz", zonder valsche kleuren, zonder truc of dubbe len bodem. En wat meer is: hij verheft een prachtige actrice, een liefelijke vrouw, Yvonne Printemps tot de heldin van de geschiedenis, die in drie afgesloten episodes haar voortgang vindt. Drie walsen, drie kleine liefdes geschiedenissen, van de grootmoeder de danseres, de moeder de zangeres en de dochter de filmactrice, met de drie generaties van een adellijk geslacht. Drie maal Yvonne Printemps, mees *t, r ,1 sleepend, temperamentvol, vol warmte en eenvoud; en drie maal het correcte tegenspel van Pierre Fresnay. Drie maal is de atmosfeer echt en overtuigend. Vermakelijk en vlak-bijhuis wordt het verhaal, als de door twee geslachten afgebroken avon turen hun bekroning vinden bij de première van de film, waarin klein dochter en kleinzoon den liefdesroman van de grootmoede/ en grootvader uitgebeeld hebben. Bij die première zien wij de beide hoofdpersonen naast elkaar in de loge zitten. Op het doek (in de film; dus een doek op ons doek) speelt zich de scène af tusschen de grootouders, die wij eerst echt (in de film) gezien hebben, en toen als op name in de filmstudio (in de film). En tot overmaat van ramp zaten bij de echte Hollandsche première (dus niet in de film) de hoofdpersonen in een echte loge van Tuschinski's theater. Het duurde twee uur voor ik me eenigermate kon realiseer en, hoe het nu ook weer precies in elkaar zat! Het begon in China MEN kan een film maken over de avonturen van een nieuws-fotograaf in denChineescb-Japanschen oor log, men kan dit ook doen over een verdwaalden ontdekkingsreiziger, die door moed, beleid en trouw van zijn zus ter tenslotte gered wordt, en men kan nog een iets minder origineele rolprent samenstellen over de moeilijkheden, welke een verliefd paar moet over winnen om tot een happy ending te geraken. Maar men kan ook doen, wat de Metro-Goldwyn deed, die een film vervaardigde, waarin deze drie onderwerpen tegelijk behandeld wor den en die haar Too hot to handle" doopte, terwijl ze tézwaar om te verteren is. In een razend tempo passeeren Clark Gable en Myrna Loy de ontelbare avonturen, die een te fantastische scenarioschrijver hun in den weg legde vóór zij, onder het knallen van een vuurgevecht tusschen gang sters en politie, gelukkig vereenigd worden. En tegenover het voordeel van de groote hoeveelheid waar, die men dan voor z'n geld gekregen heeft, wint de bittere waarheid, dat overdrijving ten allen tijde schaadt. Cabaret Nelson-Revue Gaïté) (Cabaret La HET is eigenlijk onbegonnen werk, de premières te bespreken van een gezelschap, dat elke veertien dagen met een nieuw revueprogramma komt. Hoe onbegonnen is het werk dan wel voor den schrijver van de revue en voor den schepper der muziek, voor de acteurs en actrices? Twee dagen rusten na nachtenlange repetities en weer begint het opnieuw ! Wij, het publiek, de prettig uitgaande bezoekers van het feestelijke zaaltje boven bij Tuschinski, hebben van al Otaosscliouwburg N.V. HET NEDERLANDSCH TOONEEL - Directeur Cor Tap der Lugt Melsert 20e voorstelling Menschen van onzen Stand gewone prijzen Zaterdag 21 fanuari 8.15 uur Zondagmiddag 22 Januari 2 uur BOEFJE Populaire prijzen van Fl. l .46 (ot Fl. 0.46 alle r. inbegr. die zorgen niet te lijden. Wij drinken onzen lievelingsdrank, kijken, lachen, bewonderen geest en schoonheid en komen in goed humeur. Karl Farkas confereert. Ik geef toe, dat hij minder schoonheid bezit dan de ondeugende Claire Eiselmeyer. Maar hij heeft meer humor en is vindingrijk. De schoone Claire bezit wellicht minder esprit": maar zij heeft weer, om het zoo maar uit te drukken, esprit de corps".... Geest en schoonheid beide bezit Fritzi Schadl: en wat voor avondjurken! Dora Paulsen, statige kunstenares, heeft de ernstige chansons die zij voor draagt met waardige gratie. Kurt Lilien is de dwaze onredelijkheid in elke revue. Elke veertien dagen.... Cabaret Louis Davids' KurhausCabaret (Centraal Theater) LOUIS DAVIDS is iets kostbaars. Hij is geestig, zonder opdringerig te zijn, hij zingt, zonder te zingen, hij praat Jordaansch plat zonder plat te praten, hij overwint ons, zonder ons te overrompelen. Als hij confereert of zelf optreedt is er zoo veel warmte om hem en in ons, dat het voor een ieder een warme vreugde is. Louis Davids is de hoofdschotel van het pro gramma, dat op het oogenblik in het Centraal Theater is. Verder staat het niet op een zoo hoog peil. Er is de Weensche conferencier Jozef Baar, die, hoewel niet onvermakelijk, toch aan familiefeestjes herinnert, er is Margie Morris, die knap en vriende lijk Engelsche en Hollandsche liedjes zingt, er is Christl Giampietro, een joviale vrouw, die vlotweg paro dieert en zingt, en er is de allerliefst en met veel vrouwelijk schoon dan sende Anny Zador. Verder twee heeren, die men eerder tot variétédan tot cabaret kan reke nen: de Engelsche imitator Allister, die alle levende en doode groote man nen met pruiken en jassen in een oog opslag voor u doet leven; en ook een Hongaarsche heer, Lord geheeten, die een griezelige telephathische o wat ook voor séance houdt. De bar van Carlton Klein tikje uithuizigheid, zeer geachte Heer der Schepping, zal Mevrouw U onder bepaalde om standigheden kunnen vergeven. Uit huizigheid met mate, met oordeel en met tact rekent zij niet zwaar en zeker niet, wanneer ge haar waar zulks 'n keer mogelijk is medewerkend deelgenoote van Uw uithuizigheid maakt. U bent Zaterdag 1.1. natuurlijk in de nieuw ingerichte bar van Carlton geweest. U hadt gehoor gegeven aan de geestig gestelde uitnoodiging en hebt hetgeen jammer is de charmante inrichting, ontworpen door Mevrouw Roozen en uitgevoerd door de firma Reens, natuurlijk nauwelijks gezien. Noch het harmonieerende blauw en rood, noch de fraaie spiegels, noch de zeer coquette verlichting het was er te vol. Immers, half modern Amster dam was aanwezig. U hebt ze gespro ken: den bekenden paardenliefhebber, keurmeester op zoo menig elegant concours-hippique; den sportieven bankdirecteur, juist terug van de Zwitsersche ski-velden; den uitgever redacteur, vermaard om zijn redevoe ringen en zijn telefoonnummers; den Doctor, ICA-voorzitter; de journalis ten; de Meesters in de Rechten; de reclame-experts; de oud-gemeenteraadsleden; de autohandelaren; den heer met de normale provisie; den bekenden litterator; den populairen dirigent, U hebt ze vluchtig toegeknikt en toegekeuveld en daardoor de her boren, verjongde bar niet kunnen opmerken. Zulks was zeer jammer en het lag ook niet in de bedoeling van den heer Roozen. Ga er daarom 'n anderen keer eens heen en tusschen ons gezegd en gezwegen neem Mevrouw mee ! Deze uithuizigheid zal Mevrouw weten te waardeeren en U bij voorbaat reeds vergeven .... MIJN VRIEND: DE THUISZITTER /K begrijp niet," zei mijn vriend ,, de thuiszitter, waarom ze zoo'n drukte maken van dat midden-Damterrein. Het Paleis op den Dam is na tuurlijk mooi," vervolgde mijn vriend, terwijl hij zijn kamerjas recht schikte en een slok van zijn warme grocje nam, maar het Czaar Peter Huisje in Zaan dam is ook mooi en oud. En hindert het iemand, dat er zelfs een heel steenen huis overheen gebouwd is f Wat klagen ze dan over den Dam. Nee, " ging mijn vriend voort, als ze mijn zin deden, dan bebouwden ze het nog heel anders. Dan zouden ze op het Damplein zelf, waar anders toch maar lawaaiige kinderhuldes zijn of muziektenten, of schoen poetsers, of snelteekenaars, kortom daar waar het volksvermogen in de open lucht noodeloos verspild wordt, dan moesten ze daar een gebouw van tien verdiepin gen laten zetten, bijvoorbeeld door archi tect Gulden, met bovenin uit Neonletters het jaartal 1939, en dan zouden ze het gebouw moeten noemen, De Nederlanden van 1939". Er zou dan een verzekeringsmaatschappij gevestigd kunnen worden. Die zouden al prachtig kunnen verdienen met een polis voor Tegengevallen Bebouwingen en de Ge meente Amsterdam kon een geweldige verzekering sluiten tegen het bederven van openbare pleinen en lastige pers campagnes. Is dat niet een prachtig idee?" vroeg mijn vriend. En dan," ging mijn vriend opgewekt verder, dan waren er nog ongeveer negen verdiepingen over. Daar was dan meteen plaats om het nieuwe Raadhuis te stichten. De plannen zijn toch nog niet klaar. En op het Frederiksplein, dat vrij kwam, kon dan Dudok zijn gebouw zetten. Op die manier bleef het midden-Damterrein gespaard en had den de gasten van Krasnapolsky en van Polmans Eethuis het prachtigste uit zicht op Gulden's schepping, met een piquant doorkijkje nog net naar Peek en Cloppenburg, waardoor het mondaine aspect van de hoofdstad in ieder geval gewaarborgd werd. Je zou der verder zeker van kunnen zijn, dat die negen verdiepingen meer dan genoeg zouden zijn voor het stads bestuur. Acht is al heel veel, vooral als de raad kon vergaderen op den daktuin, dien Gulden er natuurlijk plat op zou maken. Die daktuin zou de sfeer verfrisschen en de verhitte hoofden steeds weer afkoelen. En hoeveel serener zouden de de batten worden, als de besprekingen zich op een zoo hoog plan, zoo hoog verheven boven het bekende Amsterdamsche peil zouden bewegen. Is daar niet iets voor te zeggen? Als we alles optellen," zei mijn vriend, en hij schonk zich een cognacgroc in, hebben we nog een heele ver dieping over. Die leggen wij op dei beganen grond. En wat kunnen we daar niet alles maken! Een dancing, een theater voor seriestukken, een bios coop, een kunstijsbaan, een zaaltje voor de poppenkast, de Vereenigde Studios van de Damfotografen, een expositie ruimte voor den snelteekenaar, een luxueuze inrichting voor pedicure en schoenpoetserij van de gezamenlijke schoenpoetsers en een permanente ten toonstelling: hoe primitief de Dam vóór het iaar 1939 nog was. Ik begrijp het niet," zei mijn vriend de thuiszitter, iij gaat zoo veel uit. Waarom moet die idee nu weer van mij komen?" PAG. M DE GROENE No. 3216

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl