De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1939 21 januari pagina 15

21 januari 1939 – pagina 15

Dit is een ingescande tekst.

.. ff ""V eo een voor fieeren DE HOED HET koopen van een nieuwen hoed vergt overleg en beslistheid. Ge zult er goed aan doen, U een klaar beeld te vormen van den hoed dien gij wilt hebben, alvorens ge de hoedenzaak betreedt. Houdt u er rekening mee, dat ge bij een bruine jas geen blauwen hoed moet koopen, vice versa? Een grijze hoed is in het algemeen het gemakkelijkst: men kan grijs bij vrij wel iedere andere kleur dragen. De bolhoed is tegenwoordig niet meer in de mode: hij is te stijf. Hooge hoeden draagt ge slechts bij plechtige gebeur tenissen. Een gewone slappe hoed, die niet meer behoeft te kosten dan acht a negen gulden, is echter voor den heer onmisbaar. Immers, kleeren maken den man, maar de hoed maakt den heer. Mogen wij u een raad geven: kiest u een eenvoudigen hoed met smallen rand, vooraan een tikje naar beneden gebogen, 't Geeft u een vlot uiterlijk zónder onnoodige frivoliteit. Wilt u, TT ET was dan eindelijk zoover geko-* -L men : ik zou mijn eersten hoed gaan koopen. Tal van vrienden die zich reeds langen tijd vroolijk hadden gemaakt over het nieuwe aspect dat mijn gelaat zou krijgen, vergezelden mij, als ging ik examen afleggen. Zij bleven buiten wachten terwijl ik met mijn vertrouwdsten vriend schichtig naar binnen glipte. De verkooper behandelde mij als iemand die zijn honderdsten hoed koopt. Het dient dan ook gezegd te worden dat ik mij goed hield en alle vragen die mij ge steld werden over de verlangde grootte, qualiteit, vorm, kleur enz. beantwoordde op den fermen toon die meer met de situatie dan met mijn innerlijke gevoe lens in overeenstemming was. Ik heb nimmer een hoogen dunk ge koesterd van mijn uiterlijk. Ik geloof niet dat dit te maken heeft met het eenof-ander minderwaardigheidscomplex, maar eerder met mijn zin voor de reali teit en open oog voor mannelijk schoon. Hoe het ook zij, ik geloof dat het soort gezicht dat ik heb, voor een hoed niet deugt. Als Clark Gable net zoo'n soort gezicht zou hebben, zou ook hém een hoed niet staan. Mistroostig bekeek ik mij HEERENKLEEDING VOOR VADER EN ZOON TOT REDELUKE PRUZEN ADRIAAN SCHAKEL HEILIGEWEG ? TELEFOON 37273 AMSTERDAM Een dame die had het vermoeden Dat haar man over'n hoed zat te broeden, Zei: Ik hoop dat je je hoedt Voor zoo'n allemanshoed. Daarom: laat je door Schakel behoeden. dat de hoed langen tijd zijn vorm be waart, laat u er dan een zijden voering in aanbrengen. De hoed wordt dan vleeziger" en bestendiger van vonn is de hoed nat geworden, dan laat ge hem drogen en borstelt ge hem voor zichtig op. Desnoods laat ge hem weer in vorm brengen. Maar vooral: draagt u de hoeden die u bezit! Er zijn te veel heeren die den ken dat de hoed den kapstok beter staat dan hun hoofd. De mode van bloots hoofds rond te loopen, grijpt steeds ver der om zich heen. Wij betreuren dat. De weinige fleurigheid waarover de kleeding des mans beschikt, zou nog geringer worden, wanneer de hoed werd afgeschaft. Een hoed geeft zwier, accentueert. Een man zonder hoed is niet in staat, zijn kennissen beleefd te groeten (door zijn hoed bescheiden af te nemen) of ijskoud te negeeren (door zijn hoed op te houden). Het een is al even onaangenaam als het ander. keer op keer in de talrijke tartende spie gels, waarover de winkel beschikte. Ik deed mijn keus, hetgeen mijn hart be zwaarde en mijn beurs verlichtte. Met gejuich werd ik buiten ontvangen. Omstuwd door triomfantelijke vrienden 'ging het huiswaarts. Sindsdien heb ik vijf ontdekkingen gedaan. i. Ik heb voor mijn hoed veel te veel betaald. 2. Hij vangt veel wind: als het waait, wordt mijn hoofd op zij gedrukt. 3. Hij staat me goed. 4. Ik vergeet hem altijd op te zetten. 5. Als ik hem op heb, vergeet ik hem af te nemen. PAG. 15 DE GROENE No. 3216 WINTERSPORT-NIEUWS »avos Het Internationale Schaatskampioenschap voor Heeren (Kunstrijden) zal plaats hebben op 28 en 29 Januari. Op 5 Februari wordt de nieuwe Bolgenschans ingewijd met een skispringwed strijd. Vlllars De kampioenschappen van de WestZwitsersche ski-clubs hebben op 3, 4 en 5 Februari in Villars-Chesiéres plaats, en wel de Langlauf" en het Abfahrtsrennen" van den top der Chamossaire op Zaterdag 4, en de Slalom" alsmede de sprintwedstrijden op 5 Februari. Wengen Op 29 Januari wordt de traditioneele Lyskamm-Slalomrace gehouden. Kttrich Van 3 tot 12 Februari zullen te Basel en te Zürich de wedstrijden worden gehouden om het wereld- en het Europeesch kampioenschap in ijs hockey. Ken tunnel voor skilooju-rs Tot nu toe was er in de afdaling van den Rochers de Naye naar het station La Chaudanne van de Montreux-Oberland-baan altijd een gevaarlijk moment: een te steil gedeelte van de helling. In de naaste toekomst zal men dat ge vaarlijke punt kunnen vermijden, om dat binnenkort tusschen het Reservaat en Plan d'Arénaz een 68 meter lange tunnel in de sneeuw zal worden ge graven. Het Palacio Hotel en de Casinotuinen te Estoril VSC4 -024 */M HEB IK ME NOG . NOOIT GESCHOREN; Dat zegt iedereen, die een proef genomen heeft met de nieuwe Vinolia Shaving Creami Hoe komt dit? Doordat Vinolia Shaving Cream weder een verrassende verbetering heeft ondergaan! Door de speciale bereidingswijze is thans de schuimvorming nog aanmerkelijk versneld. Tevens wordt de baard veel vlugger zacht, zodat U zich veel sneller en gemakkelijker scheert. En de grote tube kost slechts 50 cent l VINOLIA En na het scheren een volmaakte verfrissing veer Uw huid: Vinolia Eau de Cologne Russe l De reis van mijn buurman Toerisme IK voel me bekocht. Ik wil er uit, liefst naar het zonnige zuiden waar de palmen wuiven. Ik hou wel erg van ons eigen land, maar den laatsten tijd werd het me toch al te bont. Het is mij opgevallen dat het 's Zondags, dan doe ik altijd een wandeling, dikwijls regent. Jaar in jaar uit betaal ik trouw belasting, ook wegenbelasting, maar evengoed schijnt er te weinig zon over de wegen die ik ga. Ik voel er voor om nu maar vacantie te nemen, als ik maar wist waarheen ik zou kunnen gaan. Mijn buurman is verleden jaar Fe bruari naar Estoril geweest. Nauwlijks was hij met z'n vrouw terug, of ze zijn bij ons op de thee geweest. Hij heeft ons handenvol kiekjes laten zien, van hem en zijn vrouw onder de palmen, aan de zee, voor het hotel, op het terras van het Casino, aan een vijver met planten waarvan ik de naam niet weet, naast een wagentje met muilezels dat met meloenen volgeladen was of iets in dien geest, en nog wel honderd andere foto's. Ik had graag kiekjes gezien van Estoril zonder meneer en mevrouw Buurman, maar die hadden ze niet. Twee uur lang hebben ze bij ons zitten ratelen, me vrouw Buurman was hoofdzakelijk aan het woord. Meneer wilde een paar keer over iets beginnen, over de mooie natuur, het baden en de speelbank, maar hij kreeg de kans niet om aan het woord te komen. Ze waren stapel gek. Toen ze dan eindelijk weg waren, haalde ik mijn schouders op en zei tegen mijn vrouw: Een kinderhand is gauw gevuld, ze waren toch nog nooit in het buitenland." En de daarop volgende maanden kregen we telkens weer den raad, naar Estoril te gaan, en dat ging me zoo vervelen dat ik tegen mijn vrouw zei: Nooit van m'n leven !" Sindsdien hebben wij met onze buren gebroken, we groeten elkaar niet meer en ze zijn er van overtuigd dat we nooit naar Estoril zullen gaan. Met de Kerstdagen is mijn zuster met haar man bij ons te logeeren geweest. Ze gaan minstens twee maal per jaar op reis en hebben zoowat de heele wereld gezien. We kregen dus, dat sprak vanzelf, reisverhalen te hooren. Het noodlot scheen gewild te hebben dat ze naar Estoril waren gegaan, en dat niet alleen, ze waren er ook enthousiast over. Mijn zwager gaf heele verhandelingen over het bijzonder zachte klimaat dat in verband stond met een golfstroom in den Atlantischen oceaan, over den bijzonderen planten groei en de interessante folklore. Mijn zuster had het over de mooie hotels, de leuke types die er rondliepen, en over de goedkoopte. Sinds ze weg zijn is mijn vrouw er van overtuigd dat wij er ook heen moeten gaan. Gisteren ben ik in het geheim naar een reisbureau gegaan. Ze noemden het daar de Portugeesche Riviera". Dat klinkt wel goed. Mis schien gaan we er wel heen, maar dan met de boot, van Rotterdam af. Onze buren zijn er met den trein heengegaan. Voor n ding ben ik alleen bang, dat we onze buren op de boot of in Estoril ontmoeten. Wat moet ik dan doen? In ieder geval groet ik ze niet.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl