ITHUIZIGHEPËN ;," V v * l L*" » ?i Film ; * , %.;?? ??'$ ;. >:?''?? ^Nachtasyi ( ? ;;. ^;'^.> v^. VAN de film NachtÜisyi ben ik n|ef zoo verrukt vandaan gekomen als ik, dat verwacht had toen ik naar .binnen ging. Stel je jeoor:pé«lh,|töo . beroen»4 stuk, Jean Renofr ife r |isseur, Jouvet, Suzy Prim, Sokoloff, Jean Gabin! Van zulke beproefde cultuurdeelnemers verwacht je hoog genot. Natuurlijk, in het smalle zaaltje is een zeer behoorlijke film te genieten. Misgaan kon het niet. Maar dat dit itu een der hoogste uitingen is, zou ik ook niet durven beweren. Wat in het stuk op het tooneel werkelijkheid zou zijn, wordt hier spel. Jouvet spee"t, terwijl hij anders een diepe opvatting van het begrip spel heeft, namelijk niet slechts met zijn armen, met zijn gezicht, met zijn lichaam, maar met zijn ziel. Jouvet speelt den baron", den man, die zijn geld verloren heeft, en nu in het asyl zijn leven verder wil slijten. Het is natuurlijk goed, maar het Jouvet Gabin is niet Jouvet". Een groote rol, dragend voor de film, is de dief van Jean Gabin, levensecht en tot in de laatste finesses waarachtig en sterk. Maar veel andere typen zijn wat erg dik getypeerd, wat erg gespeeld. De film, dit tot Renoir's eer, is een goede illustratie van het stuk. Maar het bleef verre onder de mogelijkheden. Raad ik u af, de film. te gaan zien? Neen. Maar ik raad het ook niet aan. Zoo draag ik geen enkele verantwoording. Dat is zoo ongeveer de sfeer en de invloed van Nachtasyi". De vier dochters en de drie zusters DE vier dochters heet de film en die is gemaakt met drie zusters Lane, wat drie lieve meisjes zijn, die hier en daar wel iets van actrices hebben. Zij zijn de dochters van een musicus en van Fanny Hurst, die ze in een roman geschapen heeft. Er komt een lang en knap individu in voor en ook een mislukkeling. Die mislukkeling wordt gespeeld door John Garfield, die zoo van het New Yorksche tooneel af komt. De film is keurig in elkaar gezet en keurig gespeeld. De meisjes toonen haar rneisjesbeenen en haar sexappeal en alles zou ongemerkt verloopen zijn, als de acteur John Gar field niet zoomaar in de film was binnengestapt, als een wezen van een andere planeet: als een persoonlijkheid tusschen mooi opgedofte poppen, als een mensch tusschen wassen etalage poppen. Het is maar een klein rolletje, dat Garfield speelt: een schipbreuke ling in dit leven. Maar het is het belangrijkste van de film; om oprecht te zijn; het eenige belangrijke aan de film. John Garfield zullen wij zeker nog vaak tegenkomen. Cabaret Alweer: De nieuwe Nelsonrevue IK kan het niet laten, als de Nelsons première hebben, er heen te gaan. Ditmaal is het een zoo wervelend snelle opeenvolging van goede vondsten, van grappige invallen en tintelende actie, dat ik mijn liefde voor het werk der Nelsonianen volkomen verant woord acht. Het tintelt, het verleidt ons, het sprankelt, en zoet klinkt de muziek. Perfectie, verkregen door hard werk, met de vooraf reeds ver vulde voorwaarde van talent en be schaving. Circus Circus Rai-gebouw NOG speelt de circus-muziek in de hallen van het Rai-gebouw. Rond en rond cirkelen de glanzende paarden. De lucht van dieren, geschetter van koper en schoppende paardenvoeten tegen de beschotten van de piste, luid geroepen bevelen, geknal van de zweep. De beste tradities worden belichaamd in den hoogeschoolrijder Freddy Knie. Kaarsrecht te paard, samen opgegroeid en versmolten met de paarden. Beheersching en rust. Elke beweging elegant en van hoofschen zwier. Oli fanten zijn geen logge beesten ! Kon ik slechts mijn evenwicht zoo goed bewaren als deze dikke dieren. Hoog door de lucht vliegen de trapezewerkers. Schijnwerpers gooien hun licht op een glanzend lichaam. De clowns leuren hun grappen. Sommige accepteeren we. Rond draai en de paarden. Circus in de Rai, met nieuw programma. Culinaria Chineesch eten ER is de Soendastraat, de Straat Magelhaen en de Binnen Bantammerstraat. Overal zijn Chineezen. Trouwens ook in de Vijzelstraat. Er zijn vele menschen, die Chineesch gegeten hebben. Dat zijn zij, die in Parijs geweest zijn, in Londen of Berlijn. Dat ook Amsterdam zijn culinaire Chineesche ambassades en consulaten kent, is minder bekend, of wordt voor kennisgeving aangenomen. Toch is dat verkeerd, want er is niets, dat voor een prettige stemming beter is dan Chineesch eten. Ga daarom naar Kong Hing, die een oud vriend van mij is, of naar Jopie, die ik alleen maar van hooren zeggen ken, of naar de Vijzel-Chineezen, die eveneens een zeer behoorlijke reputatie hebben. En zet u. Twee culturen vermengen zich hier. Philips Argenta met Chineesche lampions. Zacht stralend mysterieus licht tegen vastrechttarief. Het gele ras en de witte kellnersjas. Wij hebben colberts en geen mandarijnengewaden. Maar ook honger. Gij kunt in deze restaurants duur eten: vogelnestjes zijn niet zeer goedkoop, en haaien vinnen ook niet. Maar voor n gulden vijftig zijn ze bij het diner inbegrepen. Hoe smaakt de soep uit blauwe kommetjes, met porceleinen lepels gegeten ? Het smaakt naar een oude eetcultuur, waar de Franschen hun baskisch petje voor af kunnen nemen. Eet gebraden eend met ananas, eet kip met vleesch, of vleesch met kip, of kip en vleesch met geheimzinnige groene boontjes en bladertjes en amandeltjes, en nootjes, en gelei. Een openbaring zoo ge het niet kendet, een revolutie, zoo gij het nog nooit at. Ga naar de Chi neezen eten als gij eens lust hebt ongezien en ver van uw kennissen een avond door te brengen. Tien tegen n, dat gij ze er allen zult aantreffen. China is een machtig, groot rijk. Alleen om hun eten verdienen zij al den hemel. Dezulken vinden op aarde meestal juist de hel. otaosscnouwourg N.V. HET NEDERLANDSCH TOONEEL - Directeur Cor Tan der Lugt Melser 22e voorstelling Menschen van onzen Stand gewone prijzen "Wegens uitverkochte zalen Zaterdag 28 Januari 8.15 uur Zondagmiddag 29 Januari 2 uur BOEFJ E Populaire prijzen van Fl. 1-46 tot Fl. 0.46 alle r. inbegr. Mijn vriend de Thuiszitter: over het DIENSTBODENVRAAGSTUK i. HELAAS", sprak mijn vriend de Thuiszitter, en hij dronk droevig uit zijn rumgrog, die de ranke en toch stevige Klarchen hem zoo deskundig en liefdevol had toebereid, helaas", en hij oogde haar rappe figuurtje na door het smaakvol gemeubelde studeervertrek. Dat is nu ook alweer voorbij. Ik had, of liever mijn vrouw had Klaichen", aldus vervolgde mijn vriend, ,,al vijf jaren. Wie kan zóó een rumgrog klaarmaken? Wie zóó een Apfelstrudel bereiden ? Slechts Klarchen en harergelijken. En dat is nu afgeloopen, in autobussen over de grens! Als koeien l Nee," aldus mijn vriend de Thuiszitter plechtig, het dienstbodenvraagstuk is nog lang niet opgelost. Wat moeten wij beginnen? Wat moet mijn vrouw beginnen? Mijn idee van een dienstbode," aldus mijn vriend, is een meisje, dat er niet te leelijk uitziet om mevrouw wél en meneer niét te bevallen en niet te knap om meneer wél maar mevrouw niét te bevallen. Een te knappe dienstbode is een prettige droom: hij duurt te kort. Een te leelijke is een nachtmerrie. Zij eindigt niet meer. En daarom zal ik je zeggen, wat ze moesten doen. Ze moesten er voor zorgen, dat de Hollandsche meisjes weer in de huishouding kwamen. Wij zouden dan natuurlijk," aldus mijn vriend het dienstbodenberoep wat aangenamer moeten maken. Uitgaansavonden, en een aparte stoel voor den agent of den soldaat in de keuken, met zijn naam er op, tegen het verwisselen. Want dat hebben de vertrokken Duitsche meisjes nu op hun Hollandsche collega's voor. Uniformen zoo veel ze maar willen. Als het even wil krijgen ze zelf ook nog een uniform. Botergeel met grasgroene opslagen en roomkleurige revers. Dan denken ze tenminste later nog eens aan ons terug. En dan zouden we voor de Hol landsche meisjes het werk wat lichter moeten maken. Ik zou de kachels aan moeten houden, en mijn vrouw zou 's avonds thuis moeten blijven, als ik met het meisje naar den schouwburg ging. En misschien zouden wij de zolder kamer kunnen nemen. Het uitzicht van den slaapkamer zou Marie of Anna wel bevallen. Wij kijken op een kazerne. En uit den salon zou een heel gezellige keuken te maken zijn. Als we wat verkoopen kan de rest van de meubelen heel goed in de keuken staan. Op die manier zou er aan PAG. 14 DE GROENE No. 3217 den nood wel een mouw te passen zijn. Het is maar hoe je het bekijkt. De Hollandsche meisjes zouden dan van den weeromstuit ook een paar kleine concessies moeten de en. Zij zouden iets zachter moeten leeren zingen, of stuk voor stuk zangles nemen. En ze zouden bij dienstneming een lijst met hun zangrepertoire van op zijn minst vijftien nummers moeten overleggen met het recht van de werk gevers op een keuze met een absoluut veto. En ze zouden ons het recht moeten toekennen, ons huis in te richten, zooals wij het zelf mooi vinden. Dus niet dat Anna vindt, dat de klok op den schoorsteen schuin moet staan, en dat het portret van mijn vrouw midden op de tafel moet liggen. En Anna zou bereid moeten zijn, de deur van de keuken dicht te houden, als ze roodekool aan het koken is. Maar dan zou het vraagstuk al veel dichter bij zijn oplossing zijn". Ik maakte bescheiden de tegenwerping, dat dat alles heel knap door hem verzonnen was, maar dat de industrie de vrouwelijke arbeidskrachten noodig had. Een oogenblik versomberde het opgewekte gezicht van mijn vriend. Toen nam hij een grooten slok van zijn grog. Daar heb ik allang iets op gevonden. Jij zegt, dat er vrouwelijke arbeids krachten in de industrie werkzaam moeten zijn. Goed. Dan vertet ik je de oplossing. We laten alle handige en vriendelijke meisjes uit de fabrieken in de huishouding werken en de mevrouwen sturen we aan den loopenden bandt Want heb je ooit een huisvrouw gezien, die een goeden rumgrog kon klaar maken? Ze bestaan niet," en hij nam een slok. Bovendien: wat een verbetering van het huwelijksleven, als niet alleen de man 's avonds moe en hongerig naar huis komt, maar ook de vrouw. Wat zullen we elkaar veel beter gaan begrijpen, als daar de vriendelijke Anna of Marie is, om ons allebei een beetje te verwennen. En als ik eens een dag ziek ben, wat een rumgrogs Neen", aldus beëindigde mijn vriend de Thuiszitter zijn overpeinzingen, laten de Klarchens en de Gretchens maar vertrekken. Voor mij is het vraagstuk al lang opgelost. Gek, jij die zoo trotsch bent op je intelligentie. Dat ik nu weer op die idee moest komen l"