IrV f; GEORGES BONNET, in woord en beeld Een reportage over Frankrijk's minister van buitenlandsche zaken NEEN, populair is de regeering van Edouard Daladier in Frankrijk niet. De linkerzijde verwijt hem nog steeds verraad aan de Volksfront-gedachte en dezelfde arbeiders die drie jaar geleden ,,Daladier au pouvoir !" (?Daladier aan 't bewind I") riepen, schreeuwden kort geleden op de Parijsche boulevards Daladier au poteau I" (?Daladier aan den galg l") Het is bij dezen onvromen wensch gebleven. Aan den anderen kant heeft de Fransche rechterzijde nog niet vergeten dat Daladier den eed op het Volksfront heeft afgelegd. Zij wil hem haar ondersteuning slechts voorwaar delijk en op korten termijn geven. Onder den druk der Italiaansche actie schijnt de Fransche regeering sterker te staan dan in werkelijkheid het geval is. In werkelijkheid is niemand zonder voorbehoud met haar tevreden. Het is echter niet Daladier, doch Georges Bonnet, zijn minister van buitenlandsche zaken, die de eigenlijk onpopulaire figuur uit zijn kabinet is. In alle partijen, ja ook in zijn eigen partij, de 'radicaal-socialistische, zijn tal van lieden die hem als den kwaden geest der huidige Fransche politiek beschouwen. De bekende journalist Pertinax heeft nog onlangs in zijn blad l'Europe Nouvelle ge schreven dat de politiek die Bonnet aan den Quai d'Orsay voert, zonder twijfel Europa naar den afgrond zal voeren. Henri de Kérillis van de poque deelde mij onlangs mede dat een der parlements leden verklaard heeft dat het eenige motief waardoor Bonnet's politiek bepaald werd, de angst is. Hij vlucht, verder en verder, tot in de armen van Duitschland WIE is deze man, die zoozeer de gemoederen van politici en journalisten in beweging houdt? Zijn politieke carrière is niet aan den Quai d'Orsay begonnen. Hij geldt eigenlijk nog als een beginneling in de buitenlandsche politiek. Van huis uit is Bonnet econoom. .Iedereen kent zijn nauwe betrekkingen met de Banque Lazard, een van Frankrijk's machtigste rïnanciëele instellingen. Sedert 1935 was h*j m ^en kabinetten bezitter van de portefeuille voor economische zaken, tweemaal van die voor financiën, tweemaal van die voor handel. Uit deze jarenlange werkzaamheden da teeren ook zijn amicale betrekkingen met de Londensche city. Er zijn journalisten die beweren dat zijn politieke ster slechts gestegen is door de hulp van conservatieve Engelsche kringen. Dat is misschien iets te veel gezegd. In elk geval vertegenwoordigt Bonnet binnen de radicaal-soci alistische partij den conservatieven rechtervleugel. Van den aanvang af heeft hij tegen het Volksfront geageerd en geïntrigeerd, in tegenstelling tot Daladier. Merkwaardig: zij komen beiden uit dezelfde streek, het rijke departement Dordogne in ZuidwestFrankrijk, een burcht van het radicaal-socialisme. Overigens hebben zij beiden weinig gemeen. Daladier zoekt de populariteit, speelt graag den Jacobijn en schermt nogal eens met zijn kleinburgerlijke af komst. Bonnet daarentegen is op-en-top een gentleman althans in zijn voorkomen en uitingen. Hij is de typische vertegenwoordiger van de republikeinsche aristocratie. Zelfs zijn vooruitspringende neus die zijn naam Bonnet" omgetooverd heeft tot Beau Nez", althans in de spotbladen is aristocratisch. De bijnaam Beau Nez" is overigens niet vrij van een zekere opzettelijke symboliek, want inderdaad pleegt Bonnet zijn neus in alle zaken te steken. GEORGES Bonnet hij wordt dit jaar vijftig jaar oud stamt uit een zeer oude radicale familie, waarin de politieke begaafdheid van den vader op den zoon overging en de ouders de carrière van hun zoons door invloedrijke huwelijken poogden te verbeteren. Dat is den ouders van Bonnet uit stekend gelukt. Zijn echtgenoote is een nicht van Camille Pelatan, den stichter van de radicaalsocialistische partij. Bonnet was dan ook reeds in 1921 kabinetschef bij het ministerie van de posterijen. In 1924 kwam hij in de Kamer en, zes-endertig jaar oud, werd hij in 1925 voor de eerste maal minister. Sindsdien is zijn ster voortdurend gestegen. Zelfs het Stavisky-schandaal waarbij hij be trokken was hij had eenmaal officieel met Stavisky gedineerd kon hem weinig kwaad doen. Reeds een jaar later, tijdens Laval, werd hij weer in het kabinet opgenomen. Blum, die van Bonnet's anti-socialistische op vattingen op de hoogte was, wilde hem niet in Frankrijk houden. Bonnet verhuisde naar Washing ton als gezant bij de regeering der Vereenigde Staten. Blum's opvolger, Chautemps, riep hem prompt naar Frankrijk terug. Lente 1938 verhuisde hij als opvolger van Delbos naar den Quai d'Orsay. Zooals deze met Eden had samengewerkt, zoo werkt hij samen met Halifax. Het is echter aan geen twijfel onderhevig dat zijn politieke eerzucht ook door de vooraanstaande plaats die hij thans inneemt, nog niet bevredigd is. Bonnet beschouwt zichzelf als den opvolger van Daladier. Of hij het ook zal worden, is een andere vraag. JEAN PIERRE LACOSTE Bonnet ziet zijn bondgenoot afbrokkelen BONNET: Allemachtigl 'k ben alweer een zfine kwijt" Bonnet bepleit verzoening tusschen kapitaal en arbeid iWAR/ANNE: Eindelijk! een regenboog " ItaliëIs weinig gevoelig voor Bonnet's ver zoeningspogingen MUSSOLINI: Alsjeblieft Georges - nu zal je wel n/et vergeten, dat Ik altijd een goed vriend van je ten geweest" Bonnet lost het Alexandrette-conflict met Turkije op BONNET: Doorsnijden de heele boel! zoo moet je een conflict behandelen!" Bonnet reorganiseert de luchtvaart Hédaar, Georges waar komt de wind vandaan ?' Bonnet hoopt aan de caricaturisten te ont komen BONNET: Een primo cache-néz!" Bonnet streeft naar verzoening met Itali LEBRUN TEGEN DALADIER: Sst... ik geloof dat het resultaat uitstekend wordt hij is in vorm" Teekeningen van Jean Effel in de Canard Enchain PAG. 7 OE GROENE No .3217