UITHUIZIGHEDEN Cullnarla Indisch eten ER zijn menschen, die in elk res taurant, zij het Napolitaansch, Russisch, Chineesch, Noorsch of In disch, steevast zeggen: Ober, geef mij maar een halve biefstuk met kruimige aardappelen en lekkere vette jus". Dat is de levenshouding, die in een oesterbar naar een boterham met appelstroop doet vragen. Doe zulks niet. Eet kool bij de boeren en rijst bij de Indiërs. In Amsterdam kan dat op verschillende plaatsen. Maar ontdek, gelijk wij deden, op het Rembrandtplein Waroong Djokja, in een rustig bovenzaaltje. Ook oorspronkelijke biefstuketers kunnen hier terecht. Het geëmancipeerde Inlandsche personeel zal u, zoo gij leek zijt, het eten uit leggen, toebereiden, toelichten en ser veeren. Op die wijze leert hij de vreugde van de tafel der rijst kennen, a prix reduit, zeker niet duurder dan gij elders uw gebakken aardappels be taalt. De technische omschrijving der culinaire vreugden laat ik gaarne aan geverseerder rijsttafelkundigen over. Mij dringt dit tropische eten slechts tot lyrische uitingen. Deze rijst is droog gelijk de steppen van Azië, vol gelijk de maisvelden van Centraal Amerika, licht gelijk helium en voed zaam als biefstuk met gebakken aard appelen plus spinazie. En daarbij: eere het varken, dat zijn aan stukjes geroosterd vleesch een zoo geurigen braadsmaak medegaf. Eere der kip, wier gebraden zijden en vleugelen ons door rijst omgeven hart zoo weet te verkwikken. En welke goede en soms ook kwade geesten zijn gevaren in de bijgerechten, in de wrang-zure en bitter-scherpe groenten en baksels? Hun namen ken ik niet. Hun geesten zijn krachtig en levendig en verkwik ken hart en gemoed, verwarmen maag en ziel. Blusch den brand met bier, frisch Pilsener, schuimend in het glas. En hierna kunt gij er weer tegen. Het humeur is op goede temperatuur ge komen. Gij wordt joviaal en vriende lijk bepeinzend het goede dezer aarde, die verder zooveel slechts heeft. Tooneel Frénésie DE reizende Fransche troep van de Galas Karsenty heeft ook Am sterdam aangedaan en zal dat in de komende weken wederom eenmaal doen. Ik had dus mijn smoking aange daan. Want buitenlandsch tooneel vereischt smoking, zeker tooneel, dat geor ganiseerd wordt door de Alliance Francaise. Prachtige avondjurken l Vooral viel mij op een zwart zijden smoking voor een blonde dame, met lange zijden rok, zeer strak en toch vrouwe lijk. Dan ook nog een dame met een leelijke fluweelen paarse jurk en een in het rood. Allerlei smokings werden er door de heeren gedragen. De mijne is van 1928 en dus al elf jaar oud. Indertijd heeft de kleermaker de kraag fout gesneden en wat hij er sindsdien ook aan gedaan heeft, het verloop van de revers is nooit meer goed gewordenj De pantalon is zeer wijd, zooals toen mode was. Maar de stof is te goedkoop geweest. Zij was waarschijnlijk te zwaar voor een smoking, want het heele ding heeft iets onhandelbaars en ik zie erin uit, of het de smoking van een ander is. Wat helaas niet zoo is. Het dasje, dat ik er bij droeg, was niet heelemaal goed meer. Het is zoo gek, dat je pas aan je kleeren gaat denken, als je ze gaat aantrekken. En dan is het te laat. Als ik het geweten had, had ik natuurlijk 's middags nog een ander dasje gekocht. Maar nu moest ik het aan. Mijn vrouw heeft er de rafels een beetje afgeknipt. En nu zag het er nog heel behoorlijk uit. Ik was er heen gegaan om, als ik gezien had hoe geweldig die Franschen speelden, iets onaardigs over het Nederlandsche tooneel te zeggen. Maar daar is geen sprake van. Het stuk was eenzijdig, hoewel het een knap pen dialoog had. De uitbeelding was middelmatig, hier en daar zwak. De vrouwelijke hoofdpersoon, een ver droogde en vroeg-oude jongejuffrouw uit een provincieplaatsje, had wel de felheid, die vereischt was, maar zij borg niet diep in zich de teederheid en de passie die zij, wanneer zij de liefde ontdekt en de liefde haar ont dekt, moet toonen. Het stuk is een Parijsch succes geweest. Juist de een zijdigheid, het hypothetische van het heele geval kan dat teweeggebracht hebben. Maar dan moet dat alles tot in de laatste finesses kristalhelder en vlijmscherp geteekend en uitgebeeld zijn. Dat was het niet. Ik ben nu be nieuwd naar de opvoering van het blijspel Barbara", over eenige weken. Film Champagne (De Uitkijk) CHAMPAGNE is een al oudere film '-^ van Duvivier, den maker van ?????????? Stadsschouwburg N.V. HET NEDERLANDSCH TOONEEL - Directeur Cor yan der Lugt Melsert Vrijdag 3 Februari 8 15 uur Zondagmiddag 5 Februari 2 uur Zaterdag 4 en Zondagavond 5 Februari 8 15 uur 26 ste en 27 ste Voorstelling Menschen van onzen Stand MADAME SANS-GENE Het Balboekje". Deze film is lang niet zoo brillant. De plaats van handeling is een haven. Twee mannen die naar overzee willen. En een meisje, dat een, den gelukkige, bij zich houdt. De ander vertrekt alleen .... De haven is domineerend. Niet de menschen. Zuiver is de sfeer, weinig overtuigend het geheel. Vrouwengevangenis (Rialto Theater) FRANCIS CARCO, publicist en schrijver, heeft zijn reportageboek Vrouwengevangenis" doen verfil men. Hij treedt in Guitry's voetstap pen, speelt zelf mee in de rol van den schrijver Francis Carco. Dat is niet uit ijdelheid, zegt hij in een voorrede van de film, het is om door zijn persoon de echtheid van zijn verfilmde en verromande reportage te documenteeren. Wellicht doet hij dat zoo ook. Het ge heel heeft den schijn van echtheid en Carco is geen slecht acteur, vooral in aanmerking genomen, dat hij een schrijver is en zich geeft voor wat hij is. Maar door het inschakelen van de figuur van den schrijver wordt de han deling telkenmale onderbroken. Die is n vriend de Thuiszitter ?FTR is maar n ding," aldus /?/ sprak mijn vriend de Thuis?1?1 zitter, ,,dat ik liever doe dan uitgaan. En dat is thuis zitten. Ik begrijp jou niet. Zie nu zoo'n avond van mij eens aan", aldus vervolgde mijn vriend, en hij nam een slok van den cognacgroc, die dampend naast hem stond, ,,ik trek na het eten mijn kamer jas aan, ik haal mijn pantoffels uit de kast, ik laat me een groc maken, leg een deken over mijn knieën en zet mij bij het vuur. Dan neem ik de kranten, ik steek een sigaar op en geen revolutie van links of van rechts krijgt mij nog het huis uit. Maar jij? Al na de soep aan tafel word je zenuwachtig. Je laat de aardappelen en de varkenscarbonade geen tijd meer om te verteren en de pudding kan je niet eens meer opeten. Zoo'n haast heb je. Het avondblad, dat bij mij een tijdpasseering en een gezellig spiegelen aan een anders ellende wordt, is bij jou alleen maar een hinderpaal om nog tijdig uit het huis weg te komen. Voor thee heb je geen tijd meer, laat staan voor een after-dinner of een grogje. En terwijl binnen de kachel snort en de radio klinkt moet jij er uit, in regen en koude, in wind en narigheid. En waarvoor?" aldus vroeg mijn vriend de Thuiszitter, ,,waarvoor ? Om in een bioscoop te assisteeren bij een gelukkig einde, dat zonder jou even gelukkig, zoo niet gelukkiger geweest zou zijn. Zou er ooit iemand tevredener in een bioscoop gekomen zijn dan hij er in ging? Neen, zeker niet", en mijn vriend nam een hartigen teug van zijn warmen groc. ,,Je komt er uit met pijnlijke oogen van het huilen, maar je zegt dat het van de rook is. Het is echter niet van de rook. Dan is het al half tien, maar ik heb in dien tijd net een prettig dutje gedaan, waarbij ik nog veel gelukkiger dan het gelukkigste end gedroomd heb. En nu spreek ik," aldus zei mijn vriend, ,,nog niet eens van het tooneel en alles wat daar aan vast zit. Eerst al om er te komen. Als het niet regent ga je met de tram. Het begint om acht uur vijftien. Zou er wel ooit iemand zoo tijdig van huis weggegaan zijn, dat hij nog in rust op de tram kon wachten? Ik ken ze niet, zeker niet onder getrouwde men schen. Want daar laat de vrouw zoo lang op zich wachten, dat de man totaal vergeten is, dat hij zich nog moest aankleeden, en dus komen ze beiden te laat, zonder dat iemand weet, wie hij de schuld moet geven. En dus nemen ze een taxi. Behalve als het regent, want dan is er geen te krijgen. Dan gaan ze met de tram, hoewel die vol is, en komen een half uur te laat. Mevrouw's jurk is van onderen modderig, meneers boord is verslapt en zijn schoenen zijn vuil. Aan de kassa zijn alleen nog de duurste plaatsen. In de donkerte en de haast geeft meneer te veel uit voor zijn program ma en heeft daarover het heele eerste bedrijf het land. In de pauze ontmoet mevrouw de lieve overburen, die haar er vriendelijk op attent maken, dat ze modder aan haar japon heeft. Daarna gaan ze metz'n allen in een cafézitten. Maar ik, die thuis zit, heb me nog een tweeden groc ingeschonken en geen cent uitgegeven. En jij komt berooid thuis en komt tot de conclusie, die ik al van te voren had: dat het niet de moeite waard was. Uitgaan zooals ik me dat voorstel", aldus mijn vriend, ,,is heel iets anders. Als ik ooit uitging, zou ik als conditie stellen, dat ik mijn pantoffels mee mocht nemen. Ze zouden in den Schouw burg of bioscoop voor mij een grooten ouderwetschen leunstoel moeten hebben en een deken voor over mijn knieën. Een vriendelijk meisje zou mij een warmen groc moeten brengen en ik zou een krant over mijn gezicht leggen om een dutje te doen als ik mij verveelde. Op het tooneel zouden ze dien tijd natuurlijk wat zachter moeten praten. En je zou eens zien", alsdus vervolgde mijn vriend, wat een opbloei het tooneel dan zou nemen. Gek", aldus besloot mijn vriend, jij gaat zoo veel uit. Dat ik nou weer op die idee moest komen!" boeiend genoeg. En vooral attractief door het optreden van dat zwarte duivelinnetje, dat sensueele vulcaantje: Viviane Romance, in de film nog niet lang geleden gedebuteerd en nu reeds een geslepen zwarte diamant. Viviane Romance heeft, om het zoo maar uit te drukken: alles bij zich". Talent, temperament en de rest. En met die opbruisende bron van hartstocht geeft zij haar spel en daarmede alle scènes waarin zij speelt een diepen onderstroom van passie en oplaaiende vrouwelijkheid. De geschiedenis is heerlijk opwin dend, met chantage en gevangenis en wordt alleszins voortreffelijk gespeeld. Cabaret en revue Otto Dürer's Lachrevue (Rika Hopper Theater) IK heb niet gelachen. Maar ik heb het maar tot de pauze gezien. Een slechte mop wordt niet beter, als hij in het Duitsch verteld wordt, in de meeste gevallen wordt hij er ook niet minder indecent van. Hollandsche jongens imiteeren jazzgeluiden en een radiotoestel, waar men diverse stations uit draait. Ik houd niet van radio, maar dit was aardig. Het ballet Ludowsky danst alles na, wat je ergens anders al eens beter hebt gezien. Deze revue, tot de pauze, was niet erg de moeite waard. Gaat daarom pas na de pauze. Cabaret Paul Ostra (Leidscheplein Theater; DE cabaret-revue ,,Hoera, we gaan op reis" gaf ons een avond vol humor en afwisseling, al was de humor wel eens ietwat. . . . primitief. Joh, Elsensohn zien we ais dronkaard, menschenredder, St. Nicolaas en moor denaar, en hij was dat ook allemaal. Om hem brulden we van het lachen. L Wat de muziek betreft, onder de liedjes meenden we een paar oude bekenden aan te treffen, zij het ook met anderen tekst. Dit had het voordeel dat we spontaan mee konden zingen. Zooiets is gezellig. Lilian Sarris danst opmerkelijk goed. Haar verschijning en haar danskunst zijn volkomen in harmonie, dat is stijl. Zoo had het middelmatige pro gramma hier en daar hoogtepunten welke het geheel tóch bevredigend maakten. PAO. 14 DE GROENE No. 3218