rouwen en vrouwenleven ft Kinderhuwelijken in Britsch Indi EEN veelomstreden programma punt der Britsch-Indische ,,Assembly" of Volksvertegenwoordi ging is de Child Marriage Restraint Act", meer algemeen bekend onder den naam van Sarda-Act" naar Dewan Bahadur H. B. Sarda, welke in 1929 het wetsontwerp indiende, waarop de wet werd aangenomen. Deze wet had in eerste instantie ten doel, verbetering te brengen in het lot der kind-weduwen. In de Hindoe-wereld worden huwe lijken uitsluitend door ouders of voog den der partijen tot stand gebracht. Hierbij is van overwegend belang, of de huwelijkscandidaten van gelijke kaste zijn, het tweede voorname punt is de regeling van den bruidschat van het meisje. Of de bruid gezond, nor maal, mooi, leelijk, lieftallig of van een boosaardige dispositie is doet bij deze onderhandelingen niets ter zake, ter wijl er van een eigen keuze van bruid el bruidegom in 't geheel geen sprake is. Zij worden hierin niet geraad pleegd. De Hindoe, speciaal die der hoogere kasten, heeft sedert onheuglijke tijden een voorkeur gehad voor het huwelijk van en met jonge kinderen. Is de normale huwelijksleeftijd in Indiëon geveer 16 jaar voor den man, 13 jaar voor het meisje, in de dagen vóór de Sarda-Act .gebeurde het niet zelden, dat afgeleefde grijsaards van bij de zeventig een kind van beneden de tien jaar ten huwelijk namen een ver derfelijk gebruik, dat door den gods dienst werd gesanctionneerd. Deze huwelijken waren bindend voor het leven, echtscheiding is niet mogelijk en tot voor kort was het zelfs voor de Hindoe-weduwe onmogelijk, een nieuw huwelijk te sluiten. Het was in vroeger jaren algemeen gebruik, dat Hindoe ouders of voogden uit hooge kaste een meisje direct na de geboorte of in de eerste kinderjaren uithuwelijkten aan een veel ouderen man. Stierf deze man kort na het tot stand komen van deze transactie, dan was het kind, dat zich in vele gevallen nog maar amper op de voetjes overeind kon houden.... weduwe. Nog onlangs vertoonde een der leden van de Assembly een foto van zoo'n weduwe van drie jaar oud l DIT zou nu zoo erg niet zijn in een land met normale huwelijksgebruiken. Doch in Indiëis het woord weduwe" identiek met outcast", paria, verschoppelinge. Niet alleen was de widhava" voor altijd uitgesloten van huwelijk en moederschap, maar zij was en is de uitgestootene der samenleving. Haar tegenwoordigheid brengt onheil, dus zij wordt geweerd bij alle feestelijk heden, het ruwste werk in huis is haar deel, het is haar verboden gekleurde sari's of sieraden te dragen en de slechtste plaats in huis is voor haar goed genoeg. Men vraagt zich met verbazing af, hoe de Hindoevrouw gedurende dui zenden jaren heeft kunnen berusten in dit vernederend lot, en dan is er slechts deze verklaring, dat de Hindoe weduwe, die zich verstouten zou tot een nieuw huwelijk, zóó met smaad en schimpscheuten zou worden over laden, dat hierbij vergeleken de weduwstaat nog te verkiezen ware. En dan.... wie zou de candidaat moeten zijn voor een dergelijke tweede echtverbintenis? Al bezat de jonge vrouw ook de schatten van Croesus en de schoonheid van Helena, geen Brah maan zou er over denken, haar tot vrouw te nemen, haar, de onreine, de gedoemde.... de weduwe! En zoo mag zich de onlangs uitgevaardigde wet, waarbij het de Hindoeweduwe wordt mogelijk gemaakt, te hertrou wen, voorloopig nog niet in groote populariteit verheugen. In de steden ziet men reeds een enkel van dergelijke huwelijken, waarover in de pers nogal de trom wordt geroerd, doch in het binnenland is deze nieuwigheid nog verre van algemeen. MEER positief succes heeft de Sarda-Act omdat deze zich bezig houdt direct met het huwelijk en den leeftijd van de beide partijen. De wet stelde dezen leeftijd op achttien voor den man, veertien voor het meisje volgens Westersche begrippen jong genoeg ! Zoowel de bruidegom als ouders en voogden welke kinderen beneden dien leeftijd uithuwelijken en aldus de wet ontduiken, staan bloot aan gerechte lijke vervolging met een strafmogelijkheid van duizend roepee's boete of drie maanden gevangenisstraf. Voorts bezit de wet het vermogen, om van ouders of voogden, aan wier zorgen kinderen zijn toevertrouwd en die deze kinderen willen uithuwelijken beneden den voorgeschreven leeftijd, te eischen dat deze kinderen gescheiden blijven leven tot zij den wettelijken leeftijd bereikt hebben. Van deze laatste mogelijkheid wordt druk gebruik gemaakt. Want voor den kaste-Hindoe, die aan strenge geloofswetten is gebonden, is het minder erg een kind in de prilste jaren uit te huwelijken en daarna te wachten, dan om een meisje ongehuwd te laten opgroeien tot den puberteitsleeftijd met de kans, dat er dan geen geschikte bruidegom meer voor wordt gevonden. Meisjes boven de 16 jaar zijn op de Hindoe-huwelijksmarkt vrijwel waar deloos. En zoo ziet men hier in de zomermaanden de echte huwelijksmaanden nog hetzelfde schouwspel van eeuwen geleden: bruidegoms van 10 of 12 jaar worden, mooi uitgedost en gezeten in palankijns, gedragen naar het huis van den vader der bruid een bruidje, dat doorgaans van denzelfden leeftijd of jonger is. De kameyadan" of huwelijksceremonie vindt plaats en ouders of voogden kun nen dan gerust zijn, want zooals reeds vermeld: dit huwelijk is bindend voor het leven, ook al blijven de kinderen in de eerstvolgende jaren nog bij de ouders wonen. HOEWEL de Sarda-Act in alle opzichten de volkswelvaart be oogt, is zij nog steeds een punt van discussie in de Assembly. Daar zijn ten eerste de Mohammedanen, welke ertegen protesteeren. Hun aantal be draagt 24 pCt. tegen 73 pCt. Hindoes. Ook zij huwelijken hun kinderen jong uit zooals dit vrijwel in alle Oostersche landen gebeurt maar ten eerste is dit huwelijk niet voor Mod e en eenvou d A LS iedere vrouw, is ook de Parisienne een mengelmoes van vele tegenstrijdigheden. Neem nu b.v. haar smaak. Die is allerminst eenvoudig : zie hoe ze haar kinderen kleedt, en ze uitdost met witte handschoentjes, strookjes en strikjes; hoe ze haar huis meubelt, en het vol zet met vele overtollige orna menten. En gebruik dan eens de 5 o'clock-tea (echt Fransch!!) in een dier chique gelegenheden, waar van de meeste menschen alleen maar lezen, en aan schouw haar toilet: zwart, zwart en nog eens zwart, soms met een enkel kleurig of blinkend détail, maar niet eens altijd. Alleen haar make-up getuigt nog van datgene, wat toch blijkbaar haar eigenlijke, en niet bijster eenvoudige smaak is. Echt-Parijsch is dan ook dit middagjurkje van zwarte crêpe, dat van boven bedrieglijk een monnikspij nabootst, al geneest het cru kantje U spoedig van deze dwaling, en beneden de taille de moderne tuniquevorm vertoont: een recht glad stuk tot ver onder de heupen, en een rok met niet te stijve plooien. De wijze waarop de mouw is ingezet, levert ook stof tot nadenken, maar is uitsluitend geschikt voor slanke personen, wat trouwens van de heele japon gezegd moet worden. Noord-Indische jonge moeder altijd bindend. Weliswaar gaat de Khula" of echtscheiding van den man uit, doch er is een mogelijkheid om de banden te slaken. Ten tweede, kan een Mohammedaansche vrouw welke weduwe wordt, zonder eenig bezwaar een nieuw huwelijk aangaan. Zij verliest daarmee in geen enkel opzicht haar maatschappelijke positie. Ten derde kan de Mohammedaansche jongeman, die den huwbaren leeftijd heeft bereikt, het meisje dat de ouders gedurende zijn kinderjaren voor hem bestemd hebben, weigeren de jeugdverbintenis kan, in tegenstelling met de Hindoewet, nog worden ver broken. Het is dus begrijpelijk, dat de Mos lims, met hun andere huwelijksgebruiken tegen de Sarda-Act protes teeren. Opmerkelijker is, dat er bij voort during ook uit de Hindoewereld stem men blijven opgaan, om herziening van deze wet. ... en steeds in den geest van: verlaging van den leeftijd van het meisje. IN den staat Indore (Centraal-India), waar men nog streng aan de kastegebruiken vasthoudt, bereikte men reeds dispensatie voor meisjes beneden 14 jaar (mits niet jonger dan 12 jaar), indien kan wordsn bewezen, dat ouders of voogden van dit kind reeds oud zijn en mogelijk niet meer in laven tegen den tijd van den wettelijk voorgeschreven huwelijksleeftijd. Overtredingen van de Sarda-Act, gewoonlijk door oudere mannen die zeer jonge kinderen huwen, komen nog steeds voor deze trouwlustige bruidegoms laten zich zelfs niet door gevangenisstraf afschrikken. In mijn directe omgeving ken ik een Indische vouw van hooge kaste, oud 17 jaar en moeder van. . . . drie kin deren ! Dergelijke gevallen zijn in 't geheel geen uitzonderingen. Van het totale sterftecijfer in Britsch-Indi d. i. het cijfer der geregistreerde dooden, dat slechts een vaag beeld geeft van de wrange werkelijkheid wordt 55 pCt. vermeld voor kinderen beneden 5 jaar, terwijl jaarlijks hon derdduizenden jonge moeders in 't kraambed sterven. Wat ook de medische professie en hygiënische voorzieningen hier te lande ooit mogen verrichten, het is de SardaAct met zijn onverbiddelijk verbod ten aanzien van de kinderhuwelijken, wel ke den grondslag heeft gelegd voor grootere volkswelvaart en een geluk kiger bestaan van millioenen vrouwen, moeders en kinderen. A. D. H.?B. PAG 12 DE GROENE No. 3220