Mijn eerste indrukken van New-York Mr. E. Elias DRIE weken ben ik nu n van de zeven-en-een-half millioen NewYorkers. Drie weken is niet zoo kort. Ik ken een Griek zooiets van Georgeopou'os of Metaxas die al vijf maal driehonderd weken NewYorker is en hij is minder op TimesSquare geweest dan ik. Hij is kapper, ergens in Hoboken. Hij eet in zijn eigen Cafeteria, ergens in Hoboken. Hij leest zijn Grieksche krant. Hij heeft Grieksche klanten. En zijn vrouw kerkt Grieksch. En wanneer een Grieksch schip binnenvalt, snuift hij de lucht van Piraeus en den Akropolis op en krijgt tranen in de oogen. Hij kan niet wennen aan New-York. En ik ben al gewend aan New-York. Al gewend aan nóg hoogere huizen dan op het Daniël Willink-plein. Aan nóg vluggere subways dan de Haagsche tram. Het zegt mij niets meer dat in n van de drie monsterhuizen van Rockefeller.-Center mér menschen op kantoor zitten dan er in heel Deventer wonen. Het eenige wat ik raar vind is dat er hier geen kwaaie meisjes zijn zooals op het Rembrandtplein en in de Korte Poten. Het eenige wat ik mis is de Zaterdagavond bij Reijnders en belangrijke mannen met truien en ongekamde haren. En ik ben onverbeterlijk in mijn verlangen naar bief stuk en gebakken aarpeltjes in die Porte van Cleve. Daar zou ik even voor willen overkomen. Er zijn hier Syrische, Mexicaansche, Spaansche, Turksche en Hindustansche eethuizen, waar iedere Syriër, Mexicaan, Spanjaard, Turk en Hindoe, de kost as-yourmother-used-to-bake-him kan krijgen. Maar de zesduizend Hollanders hier moeten chicken, hamburger en fried scallops eten. Behalve eens in de veertien dagen op de Hollandsche Club. Daar, op Gramercy-Park, vlogen mij Donderdag de gebraden blinde vinken in den mond. Maar die heele Holland sche Club heeft maar vijf-en-zeventig leden. Ik zag er professor Barnouw inVaderlandsche-geschiedenis; de heer Delanoy in-de-(A.P.C.)-olie; de heeren van den Toorn, Aronstein, Rypperda Wierdsma in-vrachten-en-passagiers en den heer Simons, n van de bekwaam ste en best-gekleede medewerkers van De Telegraaf. IN Zalt-Bommel denken ze dat Hagenaars altijd in The House of Lords zitten en dat Amsterdammers bij Louis Seize in- en uitloopen.... Ik vroeg aan een meneer hier: Waar ga je 's avonds heen wanneer je 's avonds uitgaat?" Hij antwoordde: Datmoet u niet aan mij vragen, ik ben NewYorker". lederen avond gaan hier 50.000 provincialen uit. Ze gaan naar Billy Rose's Horse Shoe Bar en Casa Manana; ze gaan naar de Cotton Club (Starring: Duke Ellington) en naar de Manhattan Room, de Rainbow-room, de Silver Spoon. Ze eten daar slecht en zien een show waarvoor de heer Tuschinski zich zou schamen. En ze zijn dan tien of twintig of vijftig dollar kwijt. Ik ben naar de Casa Manana geweest. Ik heb tien dollar neergeteld. En gezegd: is dat nou alles?" Net als een Zalt-Bommelaar die in The House of Lords geweest is. HOE meer de grijsheid mijn slapen gaat veroveren, hoe beter ik de wijs heid van Jacobus Speenhoffs lijfspreuk begrijp: ,,'t is anders". Je schoonpapa heeft gelijk, Pie't Rienks. 't Is anders. Wanneer je aan de hooge huizen gewend bent geraakt lijkt New-York veel op Leiden .... 'sAvonds is Broadway in de buurt van mijn 28ste Straat net zoo stil als de Hooigracht, en de kleine kerk bij mij tegenPAG. 15 DE GROENE No. 3215 over vrome dreumes tusschen zakelijke reuzen van kantoorgebouwen slaat de halve en de heele uren precies zoo als de Marekerk. IEDERE Europeaan denkt dat: Vele Amerikanen gom kauwen. Alle New-Yorkers haast hebben. Je in New-York voor twintig cent kunt eten. Je voor een nickej den heelen dag onder den grond kunt rijden en rossen. Er hier vele salarissen zijn van een ton dollars per jaar. Bij iedere moord foto-reporters aan wezig zijn. En het gekke is dat dat zoo is. Maar de meeste Europeanen weten niet: Dat tweehonderd dollar per maand hier een heel behoorlijk salaris is. Dat hier geen meisje (en wat voor een mooie, goedgekleede meisjes!) naar een meneer kijkt. Dat wanneer een meneer te veel naar een meisje kijkt, een politie agent hem meeneemt naar beroo. Dat er hier mér blootigheid op het tooneel en mér blootigheid in geillustreerde bladen staat dan in Parijs. En het gekke is dat dat óók zoo is. ER zijn in New-York achthonderd schouwburgen. En met hun achthonderden spelen die misschien acht belangrijke stukken. Dat zijn: Oscar Wilde met Robert Morley in de titelrol; Rocket to the moon van Clifford Odets (van Golden Bo>); Kiss the Boys Goodbye; The Gentle People met Franchot Tone en Sylvia Sidney in persoon (with racketeers and comedy and love and things like that); The American Way (nogal Amerikaansch en zér anti-nazi); Dear Octopus; Henry IV (Falstaff in nieuwen vorm); en: Here Come the Clowns. Verder is er vél musical play, waarvan Hellz-aPoppin de best-seller is. Olsen en Johnson, de twee raskomieken, zijn de zieJ van dit krankzinnige stuk, waarin hij voorbeeld een stuk filmjournaal voorkomt, een authentieke opneming van een rede van Adolf Hitler, die zóó is na-gesynchroniseerd dat de Führer zuiver jiddisj spreekt. En verder: veel eerlijke, ems i^emuziek-belangstelling; vél film maar niet veel film. De beste rolprent: Pygmalion, met Leslie Howard als de professor en een voor treffelijke juffrouw Doolittle die op Péronne Hosang lijkt. IK ben n van de zeven-en-een-half millioen New-Yorkers. Een Versche. Eén die heel veel indrukken opdoet in deze reusachtige stad. Eén die de biefstuk niet kan verge'.en. Maar die het leven hier de moeite waard vindt. Een leven met een millioen aspecten. Een vermoeiend leven voor wie het leven het leven waard vindt. Alle NewYorkers hebben een vermoeiend leven. Daarom gaan de meeste New-Yorkers believe it or not om elf uur naar bed. Daarom is Broadway om elf uur zoo stil als de Apollolaai om elf uur. Behalve Times Square, een feest van vuur en licht, bewegend, in vele kleuren fantastisch en verbijsterend. Daar viert, avond aan avond, New-York feest. Maar het zijn niet de New-Yorkers die feestvieren. Het zijn de vijftig duizend Zalt-Bommelaars. Het kerkje van rev. Adrien Rijk (uit Goes) aan den overkant slaat elf uur. De tweeduizend mede-bewoners van mijn hotel slapen. De groote hall is leeg. De 28th Street East is leeg. Mijn vulpen is leeg. Vvel te rusten, vrienden aan den anderen kant van den Atlantischen Oceaan. nut! V5CO 02<i A En toch moet U elke morgen weer lijd vinden om U te scheren en goed te scheren, zodat U er welverzorgd uitziet. Dit valt niet mee. Gelukkig, dat de nieuwe Vinolia Shaving Cream er thans is. leder, die haar gebruikt,is verbaasd over de ongekend vlugge schuimvorming, waardoor ze zelfs de hardste baard in een oogwenk volkomen zacht maakt. En toch kost de grote tube maar 50 cent. VINOLIA Na het scheren, om de huid op te fristen, e«n paar druppels Vinolia Eau de Cologne Kuise* FA F. SINEMUS 20 Leldschestraat 22 AMSTERDAM C. GEKL. OVERHEMDEN NAAR MAAT VAN Fl. 8. AF PRIMA COUPE EN AFWERKING EIGEN ATELIER wordt slechts geretourneerd indien voorzien van gefran keerde envelop met naam en adres van den afzender. De red. .miiiiii iitimii immuun 1111111:1 i mini 111.1,1,1,111,11.1111, i iiiliiiiiiu iiilm iiimiiu Wie zich thans op De Groen e" abonneert, krijgt het blad tot l Mei a.s. gratis! BON Ondergeteekende abonneert zich voor het jaar 1939 op De Groene, , gireert op postgirorekening 72880 van waartoe hij het abonnementsgeld \ De Groene Amsterdammer Amsterdam , , , -,r i per postwissel zendt aan de Administratie van a ' -'-> ' DeGroene. Keizersgracht 355. Amsterdam-C Hij ontvangt als premie het Poolnummer en Lichtnummer Naam: Straat: . illllliilllilliilMIIIIIIIIIIIII: Woonplaats Handteekening 2S-3--39. Abonnementen kunnen te allen tijde ingaan, doch slechts bij het einde van een jaargang na opzegging voor l December eindigen