Een verhaal van De Groene DEN heelen Zondagmiddag, terwijl hij de laatste vegen verguldsel aan zijn Spaansch galjoen aanbracht, had Frits gefantaseerde gesprekken met zijn stiefmoeder gevoerd. In sommige van deze gesprekken was hij koud en hooghartig-bdeefd, in andere bruusk en zelfs ruw. Hij was vijftien jaar en flink voor zijn leeftijd, en hij zou zijn stief moeder wel eens laten zien dat ze hem niet op zijn kop kon zitten. Hij had nu al zoo lang innerlijk tegen haar ge sproken, dat hij haar precies voor zich zag: een lange, spichtige vrouw, ongeveer vijf.en-veertig jaar oud, met grijzend haar dat in een toetje achter op haar hoofd zat. Ze leek een beetje op juffrouw Heinen, zijn wiskunde-leerares. En dat had Ellen ook gezegd, op bitteren toon, toen ze vader's brief gelezen had: Een onderwijzeres ! Had je dat ooit gedacht! Een onderwijzeres uit Rotterdam. Alle hemel!" Ellen had de brief op tafel laten vallen en had Frits aangekeken alsof het zijn schuld was dat vader hertrouwd was. Dus daarom had hij altijd zooveel te doen in Rotterdam...." Ellen was vijf jaar ouder dan Frits, en ze minachtte haar vader; soms lachte ze hem in zijn gezicht uit. Als hij met haar probeerde te spreken en vriendelijk was, begon Ellen te lachen of te gapen, of ze sprong op een ander onderwerp over of zette do radio harder. Dit is mijn kamer," zei Frits op harden toon tegen zijn denkbeeldige stiefmoeder. Ik ben de eenige die hier mag binnenkomen. Zelfs Ellen komt hier niet in, en het is hier altijd net zoo'n rommel als ik zelf wil." TOEN ze aankwamen en Ellen hem aan den voet van de trap naar beneden riep, vond hij het een pijnlijke geschiedenis. Hij had zich er net zoo langzamerhand van overtuigd dat de heele ellendige zaak maar fantasie was, net als zijn gesprekken. ,,O, Frits !", riep Ellen, lieverd, kom naar be neden en...." Joe !", riep hij luid, Ik kom al!" Voor den spiegel staand, greep hij zijn kam en legde hem weer neer; hij kon beter met slordige haren ver schijnen. Op zijn neus had hij een smeer zwarte verf zitten en zijn handen waren natuurlijk vies. Hij moest haar maar meteen laten merken dat hij niets om zijn uiterlijk gaf. Hij was er zoo zeker van geweest dat ze op juf frouw Heinen zou lijken, dat hij eerst dacht dat het meisje dat voor de haard naast zijn vader stond, iemand anders was. Ze zag er even jong uit als Ellen, en was veel knapper. Zoo Frits", zei vader met een luide, hartelijke stem, zoo kerel, ik had gedacht dat je ons aan het station zou afhalen." Frits vond het moeilijk: hij vond dat zijn vader altijd meer van Ellen en hem verwachtte dan ze wilden geven. Dit is mijn zoon, Julie: Frits" zei vader. Hij was een beetje verlegen en een beetje trotsch, net of hij bang was dat zijn nieuwe vrouw Frits niet aardig zou vinden. Frits gaf haar een stevige hand. M'n handen zijn een beetje vies, geloof ik", mompelde hij en wreef ze aan zijn broek af.?'k Heb den heelen middag hard gewerkt." Maar Frits l" riep Ellen met een hooge, ge kunstelde stem, Kijk eens, hoe je haar zit!" Ze liep op hem toe en begon het glad te strijken. Laat me met rust!" Bruusk wendde hij zich van haar af. Kom, kom, Frits. . . .", zei vader. Men kon aan zijn stem hooren dat een driftbui op komst was. Gedraag je eens een beetje behoorlijk!" Daarop lachte hij, als wilde hij bewijzen dat hij per slot heelemaal niet kwaad was. Frits is een ontzettende viezerd. D'r is geen land met hem te bezeilen." Ellen schudde haar hoofd, zuchtte en glimlachte, waarbij zij het duidelijk maak te dat ze niet minder Frits' moeder dan zijn zuster had moeten zijn. Ik zal jullie drietjes maar alleen laten, als je het goed vindt, en wat eten klaarmaken. Zondagavond", zei ze tot de school juf f rouw, eten we maar op, wat in de ijskast is overgebleven. ..." Kan ik niet even helpen?" De schooljuffrouw deed een pas naar voren. Als ik je met iets...." Nee, alles is al klaar. Blijft u maar zitten uit rusten," zei Ellen, u ziet er doodmoe uit." De schooljuffrouw zag er in 't geheel niet dood moe uit, maar alleen maar opgejaagd en ongelukkig. Ze zag er uit alsof ze heel graag goede vrienden wilde worden. ZE aten koude tong en dronken thee. Vader probeerde joviaal te zijn, en vertelde allerlei anecdote's van wat htm op reis was gebeurd. Na elke mop lachte hij lang en hartelijk. Maar zijn oogen stonden ontevreden en hij keek Frits en Ellen voortdurend aan, hun smeekend om vriendelijk te zijn. U zult het hier wel vreemd vinden, na Rotter dam," zei Ellen tot de schooljuffrouw. ,,'t Is een heele verandering." Ja, dat wel." De schooljuffrouw knikte. Ik ben pas twee keer in Rotterdam geweest," vervolgde Ellen, maar ik vind er niet veel aan !" Weer keek vader boos, maar zijn stem klonk zacht, Kom, kom, Ellen," zei hij, Rotterdam is een mooie stad. De Maas " Ellen glimlachte naar Frits, die op zijn bord keek. Ze had een lange, smalle neus, en haar oogen stonden te dicht bij elkaar. Ze zag er be roerd uit, vond Frits. Geen wonder, dat de jongens noait met haar uitgingen. U was onderwijzeres, niet?" vroeg Ellen. In een prettige school?" Ja." De onderwijzeres hield even energiek als Ellen vol, dat het een vriendelijk gesprek was. Ze bleef glimlachen, en zag er lief uit. Ze kon alleen maar lief en een beetje bang zijn, besliste Frits. Toen ze hem plots een korten blik toewierp, wendde hij zijn oogen af en deed alsof hij buiten het raam iets zag. Hij voelde dat hij een kleur kreeg omdat hem plotseling een opmerking van Ellen inviel: Alle hemel", had zij gezegd, als 't even wil, krijgen we er nog een heele reeks broertjes en zusjes bij. ..." FRITS zat na het eten een heelen tijd in zijn kamer en bekeak zijn galjoen. Hij had al het geld dat hij met zijn verjaardag had gekregen, gebruikt voor het koopen van een bouwschema en de materialen. Ellen had hem gezegd dat hij gek was. Je komt er toch nooit meer klaar," zei ze, en als je er mee klaar komt, is het nóg niets." Maar hij was er mee klaargekomen, en het zag er aardig uit. Het zag er prachtig uit, zoo mooi dat hij nauwelijks kon gelooven dat hij het zelf had gemaakt. Hij was er drie maanden mee bezig ge weest. Een heeleboel middagen was hij recht uit school naar huis gegaan, zonder te gaan schaatsenrijden of voetballen. Hij streek hier en daar eens langs het hout, om te voelen of het verguldsel goed opdroogde. Toen hij iemand langzaam naar boven hoorde loopen, bedacht hij pas dat zijn deur nog open stond. Hij liep door de kamer en greep de deurknop vast, maar het was al te laat. De school juffrouw stond al bovenaan de trap en hij kon niet de deur voor haar oogen dichtdoen. Ik geloof, dat ik maar een beetje ga rusten," zei ze. Haar stem klonk zacht. Frits kon zich niet voorstellen dat ze ooit tegen een klas jongens had staan schreeuwen. Ik heb een beetje hoofdpijn. Dat heb ik altijd na zoo'n lange reis." Ik geloof dat uw kamer aan den overkant van de gang is," zei Frits. Dank je wel." Ze bleef boven aan de trap staan en probeerde te glimlachen. Wilt u eens iets moois zien?", zei hij. Hij liep terug, en struikelde bijna ove- het vloerkleedje in zijn kamer. Iets, dat ik gemaakt heb. ..." Zij liep naar de deur, en ke?k de kamer in. Dit keer glimlachte ze cht. Wat is dat prachtig !", zei ze. Ja." Hij durfde haar niet meer aankijken, en ook het schip niet. Hij keek maar naar een vlek op de muur, en luisterde in verbazing naar wat zijn eigen stem zei: Dat is voor u. Ik heb het voor u gemaakt. . . . voor uw trouwen. Als het droog is, mag u het op uw kamer hebben om te houden." JAN WOUTERS Verrassende mededeelingen Met gesloten oogen staarden wij op dendiepblauwenhemel."(De Prins) Het vuur is ontstaan op de eerste verdieping van de voorkamer." ('J'.) Paindeluxe-brood Deze humor doet oneindig reé'eler aan in de mondelinge voordracht." (R.) Groote vuurzee te Eindhoven." (r. \hi.) Vijf kinderen bijtijds gered." (H.D.) CHARIVARIA niet bij zitten en -)é" - )('' /.SooyJ-iooó te rijden." (Schoouh. C.) Geslachtelijke moeilijkheden Harderwijk was weer uit haar isolement verlost." (H.) Het is de stem van het Duitsche bloed en de zeden der Duitsche ar beid." (T.) Expressieve journalistiek Daar zij blijkbaar bevreesd waren voor een vervolging, pasten zij alle middelen toe om eventueele vervol gers het spoor bijster tedoen worden, door het inschieten van zijstraten, het plotseling stoppen en rechtsom keert maken en door razend snel r Van wat ? Zijn spel was van een prettige na tuurlijkheid." (H.D.) Dit Hach-zingen was van een een voud en ongekunsteldheid (ik ruik versch brood - L'har.}, die prettig aandeden." (H.) Dit tafereel is tegelijk van een ver rukkelijke naïveteit en van een geraf fineerde bekoring. Het is alles van een bijna academische natuurgetrouw heid." (n. i'.) Van deze opzettelijkheid zijn de meeste gesprekken in het boek." (K.) Een show van voorname allure, speciaal afgestemd op de jongere ge neratie." (Vol/i) Evenals deze zinsnede. Dat had moeder moeten voor komen. Stcenen des aanstoots t'. lc .1. Ik vestig uw aandacht op de voortwoekerende dwaze term men meent te weten." Men meent, of men weet. />. te II'. De kanieroverzichtschrijver in de Telegraaf constateert her haaldelijk vreugde" in de Kamer. Hij geeft zeker c. <]u. met vrooli)kheid" kennis van de geboorte, enz. Correspondentie lans eiken daü) in de krant het woord Antw. Ja, aggressio, assimilatie (niet asimilatie) van adgressio. Maar de agressisten zullen zich beroepen op het Fransen: agression. PAG, 16 DE GROENE No. 3228