Een verhaal van De Groene Een sterf WOENSDAG, in de week voor Paschen, werd mijn nicht Laura plotseling ziek. In allerijl werd ze naar het ziekenhuis gebracht. Er was iets met haar blindedarm niet in orde, de dokter sprak van buikvlies-ontsteking. Vader en moeder waren er heelemaal van streek door, want Laura was hun lievelings-nichtje: Vader had een kleine manu facturen-zaak en de week voor Paschen was de drukste week van het heele jaar, maar toch moest moeder Donderdagmorgen voor er veel klanten waren, zoo snel mogelijk naar het ziekenhuis gaan. Ze kreeg Laura niet te zien. 's Avonds van zeven tot acht was er bezoek, maar dan konden we geen van allen komen: de winkel moest tot tien uur openblijven. Vrijdagmorgen probeerde moeder het opnieuw. Ze kreeg hetzelfde antwoord. Zij zette den portier de situatie uiteen en trachtte hem te bewegen, haar toe te laten, maar het hielp niet. Men kon de patiën ten overdag niet lastig vallen, zei hij. Als ze mijn moeder bij Laura toelieten, moesten ze bij iederen patiënt bezoekers toelaten. Ze konden geen uit zonderingen gaan maken. De portier belde echter wel den zaaldokter op en wist moeder toen mee te deelen dat er een behoorlijke kans" was, dat Laura het zou halen. Op van de zenuwen kwam moeder thuis. Vader die onder zijn werk door voortdurend naar haar had staan uitkijken, werd driftig en schreeuwde, dat ze zich zoo niet had moeten laten afschepen. Moeder begon te huilen, en daarop rende vader de winkel uit naar de drogisterij op den hoek, en belde het ziekenhuis op. Men vertelde hem dat er geen ver andering was gekomen in Laura's toestand. Het was dien middag vreeselijk druk in den winkel, maar vader en moeder waren zoo bezorgd over Laura dat mijn vader mij, toen ik uit school kwam, zei dat ik in den winkel moest blijven helpen. Zelf ging hij naar het ziekenhuis. We hadden de grootste moeite met de klanten op tijd te bedienen, ook omdat moeder niet met het hoofd bij het werk was. Vader kwam om vijf uur terug, nerveuzer dan ooit, en wit van woede Ook hij had Laura niet mogen zien. Om zeven uur stond de winkel stampvol menschen. Vader kon me eigenlijk niet missen, maar hij moest weten hoe het met Laura was Dus stuurde hij me naar het ziekenhuis. Ik moest haar absoluut te zien krijgen, niet al te lang blijven, en zoo gauw mogelijk weer thuis komen. Twintig minuten voor achten was ik bij het ziekenhuis. Ik vroeg den portier waar ik mijn nicht kon vinden. De man keek in een kaartenbak die voor hem stond, vroeg mij haar achternaam te spellen, en keek toen een bundeltje kaartjes door dat apart in den bak stond, Toen keek hij op, met een kaart in de hand. Hartman?", vroeg hij. Ja", zei ik. Hij keek me vreemd aan. Ben je een broer van haar?" Nee", zei ik, ,,ik ben een neef van haar, en ik zou haar graag. ..." Ja....," zei de portier, en zette het kaartje weer in de bak. ,,Ze is vanavond gestorven. Om zeven uur veertien. Ik mag niemand bovenlaten, behalve naaste bloedverwanten, 't Spijt me." Hartman?", zei ik Laura Hartman?" Ja....", zuchtte hij. Zeven uur veertien. 't Spijt me." IK liep weg. Ik was heelemaal in de war. Ik had Laura niet zoo goed gekend, maar ik was weg gegaan om thuis te kunnen zeggen dat ze al een beetje beter was, en nu was ze dood. 't Was net of ik brood had moeten halen bij den bakker, en met een rolletje vliegenpapier thuis kwam. In de tram terug, probeerde ik te bedenken wat ik moest doen. Mijn vader en moeder waren dol op Laura, en ze verwachtten dat ik zou zeggen dat ze al een beetje beter was. Ik kon ze niet vertellen dat ze dood was. Dat zou te erg voor ze zijn. Zoodra ik den winkel binnenkwam, riep mijn moeder: Hoe is het met haar? Hoe ziet ze uit?" Ik mocht haar niet zien," zei ik, ,,en ze zeiden me dat ze wat minder was." Minder?" Mijn vader schrok op. Wanneer was dat? Hoe laat?" Een paar minuten voor achten, denk ik. Hij keek op zijn horloge, liet de klanten wachten, en duwde me naar de deur. Het is nu kwart voor negen", zei hij. Loop eens gauw naar den drogist en bel het ziekenhuis op. Vraag, hoe het met haar is." Ik liep naar den drogist, kocht een pakje kauwgum, kauwde op een stukje tot er geen smaak meer aanzat, en ging naar huis terug. En. . . . ?" vroeg mijn moeder angstig. Niet zoo best," zei ik, zonder haar aan te kijken. Wat bedoel je met niet-zoo-best", riep mijn vader. Druk je toch wat duidelijker uit, luie blik sem ! Wat hebben ze je gezegd?" Ze zeiden dat ze zich niet zoo best voelde." Ik liep achter de toonbank en ging klanten helpen. Tien minuten later zei mijn vader: Ga eens gauw weer naar den drogist, en vraag hoe het met haar is. Maak voort !" Ik liep weer naar den drogist. Die keek me raar aan toen ik binnenkwam. Zoo !", zei hij. Ben je een beetje verliefd op mijn winkel?" Pakkie kauwgummi", zei ik. Hij begon te lachen toen hij mijn dubbeltje in ontvangst nam. Kauwgummi is om op te kauwen," zei hij. Je moet het niet meteen doorslikken." Ik lachte ook een beetje: Dat weet ik wel," zei ik. TOEN ik in den winkel terugkwam, was het er niet zoo druk. Wat hebben ze gezegd?" riepen mijn vader en moeder, precies tegelijk. ' ,,Ze is weer minder", zei ik kalm. Ze keken me een oogenblik sprakeloos aan. Toen wierp mijn vader de doos met sokken neer, die hij in zijn hand had, en wilde zijn hoed gaan halen. Druk of niet druk", zei hij, met meer angst dan kwaadheid in zijn stem, Ik ga meteen naar het ziekenhuis !" Mijn moeder liep hem achterna en wilde ook gaan. Dat heeft heelemaal geen zin," zei ik vlug, U komt er toch niet in. Na negen uur wordt heelemaal niemand meer toegelaten. Dat hebben ze me per telefoon gezegd." Vader hing zijn hoed langzaam op den kapstok. Er kwamen weer klanten. Een paar minuten werkten we door. Een beetje gemompel en het gerit sel van papier was het eenige dat er te hooren was. Ik ga opbellen !", zei vader plotseling. Ik ga wel," zei ik, en voor hij antwoord kon geven, was ik hem al voorbijgeglipt. Ik wou de drogisterij niet voor de derde keer binnenloopen, maar ditmaal stond vader me door de spiegelruit na te kijken. De drogist keek me stomverbaasd aan. Kunt U een dubbeltje wisselen voor twee stui vers?", vroeg ik. Ik liep naar het telefoonhok in zijn winkel. Hij keek naar me door de glazen deur. Daarom liet ik een stuivertje in de gleuf vallen, draaide een wille keurig nummer, en overdacht intusschen wat ik thuis zou zeggen. Sleepdienst Velox", zei een stem in de telefoon. Ik hing op, en liep weg. Toen ik thuis kwam, stond er maar n klant in de winkel. Het is heelemaal niet goed met haar," zei ik. Mijn vader zei onmiddellijk, van het andere einde van de toonbank. Ga meteen terug en bel nog eens op." Toen ik de drogisterij binnentrad, keek ik den drogist niet aan, maar liep recht op het telefoon-hok af. Ik liet het stuivertje vallen, en draaide vijf cijfers. De telefoon hield ik een eindje van mijn oor af. Ik telde tot tien, en hing op. Hé!", riep de drogist toen ik, zonder iets te zeggen, wegliep, , ,Is er iets niet in orde?" Nee", zei ik. ER waren geen klanten in den winkel. Vader en moeder ruimden op want het was tijd om te sluiten. Moeder had juist een baal goed in haar handen. Ze stak hem in de hoogte om hem op een plank te leggen. Vader rommelde in een doos over hemden. Ik deed de deur zacht achter me dicht. Het was een oogenblik stil, toen ze me aankeken. Ik wist dat ze het al wisten. Ze is. ... ze is dood," zei ik. Vader deed de doos overhemden dicht. Moeder legde de baal goed op de plank en ging op een stoel achter de toonbank zitten. Een groote traan biggelde langs haar wangen. Ik wist dat het allemaal wel weer in orde zou komen. Nu konden ze er tegen. JAN WOUTERS MIIMNII l Illllllll MUI IIMIIIII MIMI MINIMI ,?, , IIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIII III l | CHARIVARIA M. O. Houdt men dit in liet oog, dan is het wel een boek, waarin men over allerlei onderwerpen iets vermeld zal vinden". (IVbl. v. G. en M. O) Mochten er onder de collegae zijn, die vinden, dat wij onzen leerlingen sexueele voorlichting niet moeten onthouden, dan kan ik daar toch niet onder verstaan, de speciale houding van den Engelsman tegenover het sexueele vraagstuk". (L. Talen) immiimiiiiiiiiiiimiiiiiii Merkwaardige berichten Gewapend met een parapluie wordt de bollenpracht bewonderd". (L. D.) Er is een kereltje bij van een jaar of zeven; een groen looden jasje over een blauw pak". (Zw. en Pr. Ov. C.) Paindeluxe-brood Men behoorde hen bij elkaar te brengen aan een daartoe te voren gereserveerde tafel". (De l'itgerey) Gistermiddag is te IJmuiden een rangeerende locomotief ontspoord, zoodat deze uit de rails liep". (R.) Maar wanneer ook ? Aan de politiek van dr. Colijn wordt niets, m.d.o.n. veranderd". (K.) Dat alles heeft niets, m.d,o.n. met huiselijk verkeer te maken". (Clubkr.) De katholieken voelen niets, m.d.o.n. voor die Zondagsrust". (Viijh.) Welk een voldoening wanneer er niets, m.d.o.n. aan uw voorstelling heeft ontbroken". (Ons Toon.) Herhaalde herhalingen In onze verklaring verklaarden wij dit". (S. D. Wbl.) Het bouwwerk heeft een boog vormige vorm". (\\'ij) Men kan zich een voorstelling vormen van de handigheid, waar mede vroeger eeuwen in proza en in versmaat Latijnse jongleurs-handiglieid wisten te tonen". (Wbl. v. G. en M. O.) Ook het terrein van Beaulieu en Belvédère is uit de lijst gcstvofcn". (Vad.) Hij is zoo origineel geweest de bedriegers in enkele minuten tot be keerlingen om te ticmuK'n." (H.) De Engelsche ziekte Vierde testmatch een draw. Men kan de cast niet voldoende noemen. Spaansch-Kngelschc talkie. Op deze wijze ontstond het kleine well-to-dogczin, met zijn vereering voor het oeuvre der gereusseerdc artistieken". (T.) Steenen des aanstoots H. te B. De vorige weck zond iemand u als steen het woord vreugde (gebruikt door den kamerverslag gever van de Telegraaf) en gaf daarvoor in de plaats vroolijkheid, de eene fout door de andere vervangende. Het juiste woord lijkt mij gelach, desgewenscht hilariteit. Prof. Aalders leest niet gemak kelijk". (Avondp.). Voor zulke menschen is de radio een uitkomst. PAG. 16 DE GROENE No. 3231