Een verhaal van De Groene HET ontbijt in den huize Janssen was niet zoo verschillend van het ontbijt in de duizenden andere huizen van de omstreken der hoofdstad. Walter Janssen ritselde met zijn krant tegen de suikerpot en het melkkannetje. Hij las met veel ervaring, zonder zelfs zijn oogen van de bladzijde te laten gaan wanneer hij zijn kopje thee naar zijn mond bracht. Paul Janssen, zeven jaar oud, zat zijn griesmeelpap te eten. Mary Janssen, Walter's vijf-jarige dochter, krabbelde haar voor hoofd met haar linker hand, terwijl zij zich zelf met de rechter voedde. Else Janssen (de vrouw des huizes) zat juist een oogenblik niet te eten, terwijl ze met haar tong een vulling van een pas geplombeerde kies inspecteerde. Lieve Hemel!" schreeuwde Walter Janssen. Hoe durf je zoo te praten waar de kinderen bij zijn!" zei Else. Waar de kinderen bij zijnl" Jij bent een verdraaid mooi exemplaar om zoo bezorgd te zijn voor de kinderen", zei Walter. Kijk hier maar eens even naar. Kijk maar eens, als je durft!" Hij stak haar de krant toe, alsof hij haar er mee wilde steken. Zij nam de krant. Haar oogen dwaalden over de pagina. Oh, bedoel je dat? Nou, ik zou wel eens willen weten, wat daarmee niet in orde was. En ik zou je in het vervolg dankbaar zijn, als je dat gevloek en die leelijke taal wat voor je... ." Jij! Jij!" zei Walter. Mary, Paul, kinderen, naar school. Haal je jas en je muts en breng alles maar binnen. Kom, vlug maar", zei Else. De kinderen stonden op en gingen de gang in: Houd je nu bedaard tot de kinderen je niet meer kunnen hooren, met jouw geraas alsof je gek bent". Zij knoopte Mary's jasje dicht, liet Paul het zijne dichtdoen en waarschuwde hem om het dicht te houden en waarschuwde Mary om Paul's handje niet los te laten; toen liet zij ze gaan met een glimlach waarvoor zij een diploma zou hebben gekregen van de Vereeniging van Huisvrouwen. Maar zoodra ze uit de kamer waren, was de lach weg. Vooruit, idioot, vooruit maar, vloek maar zooveel je wilt. Ik ben er aan gewend". Walter zei: Geef mij die krant terug". Alsjeblieft" zei Else. Ze gaf hem de krant. Vooruit maar, lees maar tot je naar wordt. Je moest je zelf eens zien". Walter begon en las hardop. Is Uw echtgenoot even voorkomend voor U thans, nu gij met hem getrouwd zijt, als vroeger, toen hij U het hof maakte? Antwoord: mevrouw Else Janssen, Breughellaan, huisvrouw: Ja, eigenlijk nog meer. Voordat wij getrouwd waren was mijn man nu niet bepaald een romantisch type. Hij was zelfs erg verlegen. Maar sinds wij getrouwd zijn, is hij van romantisch standpunt uit gezien een ideale echt genoot. Voor mij geen Tyrone Powers of Clark Gables, in 's hemels naam!" Nou en wat?" vroeg Else. En wat? Geloof jij dat dat misschien leuk is? Wat voor krankzinnige nonsens zet jij in de krant ? Overal onze privédingen rond te vertellen! Ik vermoed, dat al onze buren weten hoe veel we nog op den wagen moeten afbetalen. Hoe kan iemand eenig zelfsrespect hebben als jij rond holt en de krankzinnigste dingen uitslaat tegen kranten verslaggevers?" Ik ben nergens heen gegaan. Hij hield mij staande". Wie hield jou staande?" De krantenman. Op het Rubensplein. Ik kwam juist den hoek om en hij kwam van den anderen kant, nam zijn hoed af als een heer en vroeg het mij. Dat staat er allemaal in". Walter luisterde niet. Het kantoor", zei hij. Lieve Hemel. Wat zullen ze op kantoor doen? Bruggeman. Van Heus. Maas. Gerrit. Wacht maar tot zij het gezien hebben. Misschien hebben zij het nu al gezien. Ik zie ze al zitten wachten tot ik binnen kom. Ik ga naar mijn lessenaar en dan beginnen zij me allemaal Tyrone Power en Clark Gable te noemen". Hij keek haar woedend aan. Jij weet niet, wat er zal gebeuren, hè? Ze zullen beginnen me zoo luid te plagen, dat de baas zal willen weten wat er aan de hand is. En dan ontdekt hij het ook. Dan zal hij mij in het privékantoor laten komen en mij vertellen, dat ik ontslagen ben, en gelijk heeft hij. Ik moet ontslagen worden. Natuurlijk, als je voor een groot concern werkt, kan je niet hebben, dat er over je employé's een hoop krankzinnige dingen in de krant staan." Er staat niets van jou in. Er staat Else Janssen: Er staat niet, waar je werkt of iets in dien geest. Je kan in het telefoonboek kijken en dan zijn er een heele hoop Walter Janssens". Drie, met mijn neef mee". Wel, er zou er nog een kunnen zijn". Niet hier. En als de menschen het niet weten, weten ze het op kantoor. En zelfs als ze het niet kan schelen, dat ik in de krant sta. Wat de baas zal willen weten, zal zijn of ik een vrouw heb die rond holt om indiscreties te vertellen, en je kunt mij gelooven, dat zij geen personeel kunnen hebben met vrouwen, die rond hollen om indiscreties te vertellen. De menschen...." Bah", zei Else en begon de ontbijtbordjes op te ruimen. Bah. Goed zoo, bah, maar ik ga vandaag niet naar kantoor. Bel jij maar op en zeg dat ik kou gevat heb." Klein kind! Als je thuis wilt blijven bel dan zelf maar op", zei Else. Ik zei, dat jij ze op moet bellen. Ik ga niet." Jij gaat naar kantoor of ik zal.... wie denk je eigenlijk dat jij bent? Jij bent er al heel wat keeren uit geweest. De begrafenis van je oom en de bruiloft van je broer. Vooruit maar, neem een dag vrij, neem een week vrij. Laten we een reis om de wereld maken. Laat je werk maar in de steek en ik ga terug naar Muismans en ik vraag of ik mijn oude baantje weer kan krijgen. Ik zal je wel onderhouden . Ik zal je wel onderhouden, terwijl jij hier zit, jij idioot". Ze zette de bordjes op tafel, bracht haar schort naar haar oogen en holde de kamer uit. WALTER nam een cigaret en stak die in zijn mond, maar hij stak haar niet aan. Hij nam haar uit zijn mond en klopte er mee op de tafel en stak haar aan. Hij stond op en keek het raam uit. Hij stond er een heel poosje, met zijn eenen voet op den radiator en met zijn kin in zijn hand, terwijl hij naar den muur tegenover hem keek. Hij ging terug naar zijn stoel en nam de krant van de vloer en begon te lezen. Allereerst herlas hij het intervieuw met zijn vrouw en voor de eerste maal las hij de overige interviews: Er waren vijf anderen. De eerste, een lachende mevrouw Bloemberg, Thomas Edisonstraat, huisvrouw, zei, dat haar man zoo moe was als hij 's avonds thuis kwam dat voor haar romantiek alleen maar een begrip uit een woordenboek was. Een zekere mevrouw Griegel, Stationsweg, huis vrouw, zei, dat zij geen enkel verschil had kunnen opmerken tusschen de voor- en nahuwelijksche attenties van haar man. Maar ze was pas vijf weken getrouwd. Er waren er nog drie. De echtgenoot van n vrouw was oplettender geworden, maar zij vergeleek hem niet met Tyrone Power en Clark Gable. De man van een andere vrouw was minder oplettend, maar zij werd niet sarcastisch als mevrouw Bloemberg. De laatste vrouw zei, dat haar echtgenoot radio telefonist op een schip was en dat zij er echt niet veel van kon zeggen, omdat zij hem maar om de vijf maanden zag. Janssen bekeek hun foto's, maar een ding moest hij Else toegeven: zij was de knapste. Hij las de interviews nog eens over en moest met tegenzin erkennen, dat als je dan al met alle geweld een interview moest geven dat van Else het beste was. Van mevrouw Bloemberg was het slechtste. Hij zou niet graag Bloemberg zijn, als zijn vrienden het in de gaten kregen. Hij legde de krant neer, stak nog een cigaret op en keek naar zijn schoenen. Hij begon meelij te krijgen met den heer Bloemberg, die waarschijnlijk een hardwerkende kerel was, die 's avonds werkelijk doodmoe thuis kwam. Tenslotte begon hij te over wegen, hoe goed hij zich kon verweren, als de jon gens op kantoor hem er mee begonnen te plagen. Hij begon er zich zelfs prettig bij te voelen. Hij deed zijn jas aan, nam zijn hoed en ging toen naar de slaapkamer. Else lag daar, met haar gezicht diep in het kussen, snikkend. Nou, ik geloof, dat ik maar eens naar kantoor zal gaan," zei hij. Zij snikte niet meer. Wat?" zei zij, maar ze liet hem haar gezicht niet zien. Ik ga maar eens naar kantoor," zei hij. En als ze je gaan plagen?" Nou, en wat dan nog?" zei hij. Zij ging rechtop zitten. Ben je dan niet meer boos op me?" vroeg zij. Ben je gek. Waarom?" zei hij. Zij lachte en stond op en legde haar arm om zijn middel en liep de gang met hem mee naar de deur. Het was geen erg breede gang maar zij hield haar arm om hem heen. Hij opende de deur en zette zijn hoed op. Ze kuste hem op zijn wang en zijn mond. Hij zette zijn hoed recht. Nou," zei hij. Tot vanavond". Het was het eerste wat in zijn gedachten kwam. Hij had het in geen jaren gezegd. JAN WOUTERS ? UII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIII1III1IIIIIIIIIIII1I1MIIM Paindeluxe-brood H. M. zal koning Leopolds gast zijn op een garden-partij in de tuinen.'' (T.) ,,Er is geen reden voor onnoodige ongerustheid." (R.) Uit de hoogeschool der journalistiek ,,Er zijn er, die niet willen trouwen uit gemakzucht; deze mogen wel een extra veer uitgetrokken worden." (X. Venl. C.) De Oekraine beslaat een grooter oppervlakte dan Frankrijk, waarvan ruim dertig millioen geboren Oekrainers." (Nijm. C.) CHARIVARÏA geeringsvorm. De waarden, welke in ? het karakter onzes volks verankerd liggen. Wij moeten die waarden ver stevigen, zuiveren en voor goed in het bewustzijn van al onze landgenooten verankeren. De versteviging van de kostelijke grondslagen waarin het be staan van het Xederlandsche volk ver ankerd ligt. Beide waarborgen zijn ons recht verankerd." (E. d. D.) (Neem 'n ankertje, en zend het aan Charivarius.) ? Schepers de kroniek der Lettres neerlandaises." (Holl. \\'bl.) De beweging van liberaaldenkenden naar liberaalstemmendcn is het allereerste wat wij hebben te verzor gen." (Lih. \\'l,l.) Een begrafenis ,,Zij begroef liet gezicht in de han den." (H. D.) ,,De politie nam zich niet de moeite hen te helpen." (X. V.C.) En toen wisten ze zich geen raad. Onze classici ,,Een kamerontbinding zal wel het ultimo ratio blijken." (H.) ,,De kevcrtjes komen minder in onze huizen dan in onze musea's voor." (H. D.) , ,Dit diene men alleen daaronder te verstaan." (H. D.) ,,Dit diene men goed te verstaan." .fH'} ,,Dit diene men te begrijpen." (\\~bl. r. G. en .17. O.) En dit moete men niet schrijven. Ankertjes Handhaving van den in de Grond wet verankerden democratischen reZorgzaamheid De heer R. zal de pianobegeleiding verzorgen." (H. D.) Daar werden wij door /ijn weiverzorgd woord gesticht." (T.) ,,ln dit tijdschrift verzorgt Jan Correspondentie L. te S. Ik lees in een advertentie in liet Keclamcblad dat te koop ge boden wordt een eerlijke koe. Zou die duurder zijn dan een oneerlijke ? Antw. Ja. Eerlijk beteekent zon der hoofdgebreken. PAG. 16 DE GROENE No. 3234