De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1939 24 juni pagina 5

24 juni 1939 – pagina 5

Dit is een ingescande tekst.

beelden waarvan behalve de conservator van het museum» jhr. Sandberg, en ik, nog twee van onze vooraan staande beeldhouwers, Raedeker en Wezelaar, als adviseurs deel uitmaken, terwijl de heer Siedenburg het Musée Rodin erin vertegenwoordigt." D AT wordt nog een aardig heen-en-weer gesjouw met die groote brokken, voordat het alles behoorlijk staat," waagt de nieuwsgierige te veronderstellen. Maar nu slaat hij de plank toch mis, want de heer Roëll vervolgt: Ditmaal is alles integendeel zeer rustig verloopen, en wij zijn zoozeer op tijd, dat niet alleen bij de opening van de Tentoonstelling, maar reeds den dag van te voren alles gereed zal zijn, wat trouwens ook noodig is, in verband met al die speciaal te ver vaardigen voetstukken. Er kunnen gelukkig ruim tien dagen aan de inrichting besteed worden. Het voornaamste werk is nu nog: de vijftig foto's te maken voor den catalogus. En dan.... Wel, dan belooft de opening een heele gebeurtenis te worden. Minister Sarraut zal erbij tegenwoordig zijn; ook de Fransche Directeur General des Beaux Arts, de heer George Huisman, de beeldhouwer Despiau, en waarschijnlijk nog menig andere prominente Franschman". Neen, het behoeft niemand te verwonderen dat er zooveel belangstelling hiervoor bestaat. De officieele expediteur van de Fransche musea vertelde mij, dat hij nog nooit zulk een groote bezending heeft uit gevoerd, en dat er stellig nog nooit zoo'n groote tentoonstelling van sculpturen in Europa geweest is, waarop zoowel de oude meesters van deze eeuw als de jongeren tot hun recht komen." Als nu ook maar de bezoekers recht ijverig komen.... In de museum-vestibule wordt er net weer een onkennelijk bronzen gevaarte in zijn krat naar binnen gekanteld. Cultureele uitwisseling, al is ze een beetje zwaar.... Beter volle musea zonder chauvinisme, mooie dingen van overal ter wereld, dan leege zalen met niets dan de schaduwen van een misplaatste rassentrots Dat staat met onzicht bare letters op al die kratten en kisten geschreven, die nu door de Fransche emballeurs in de Hollandsche hoofdstad worden opengebroken, opdat hun inhoud straks gelijkelijk bewonderd zal kunnen worden door armen en rijken, inzaten en vreemde lingen. Zonder onderscheid, naardien de Schoonheid voor elkeen geschapen is. Want elk beeld heeft om hoofd of hals, om arm of hand, aan teergewelfde dij of slanke enkel aan witte draad een labeltje hangen. Als babies in een massale kraaminrichting. Als het publiek straks komt, is het labeltje natuurlijk niet meer te zien. Nu komt er eerst nog op te staan, hoe hoog het beeld moet komen te staan voordat het papiertje mag verdwijnen. Straks zullen wij in stil ontzag staren. De beeld houwwerken staan dan op hun best, als de heiligen beelden in hun kerk, als actrices in haar glansrol. Maar zie eens een heilige nog als mensch in den trein naar zijn kaartje zoeken. Om van actrices nog maar niet te spreken. Zoo voelen zich hier voor alsnog de Fransche beeldhouwwerken. Hier zoeken de beelden letterlijk nog om een houding. Ze vinden die eerst door de plaatsings commissie. Nu komen ze nog op hun ongunstigst uit. Straks zult gij U laten overbluffen door knappe techniek, door brillante handigheid. Maar een sculp tuur dat ondersteboven op een invalidenwagentje voorbij komt, moet, wil het dan nog overtuigen, een perfect meesterwerk zijn. En ik word overtuigd. De zalen vullen zich. Timmermannen hameren sokkels in elkaar, behangers bekleeden die, schilders smeren verf op plint en deurpost. Schoonmaaksters vegen de eindelooze aanvoeren houtwol en papier bij elkaar. Het lijkt wel, of die vrouwentorso van Despiau haar helpt.... Nee, dat is niet mogelijk, het is een werkster in een groene schort. Het zou anders niet verbazen. Menschen en beeldhouwwerken zijn hier als wezens van gelijke orde bezig alles klaar te maken voor de groote tentoonstelling van de volgende week. Want zoo lang de expositie nog niet heelemaal op orde is, leven de kunstvoorwerpen het meest. Men zou een tentoonstelling eigenlijk alleen in voorbereiding mogen zien. H. B. F. (Foto's Eva Besnyö) PAG. 5 DE GROENE No. 3238 Boven : ,,Le Bo/ser" .... in een krot Beneden : Een kerm/s van schoonheid

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl