Historisch Archief 1877-1940
Colonne
zou volgen, zou de persoon van een merkwaardiger!
Duitscher in het middelpunt komen te staan. Wij
bedoelen Herrn Doktor Otto Abetz, denzelfden aan
wien op 30 Juni j.l. door de Fransche regeering het
verder verblijf binnenslands werd ontzegd.
Monsieur Abetz, un homme charmant"
Toen Baron Konstantin von Neurath als minister
van buitenlandsche zaken opgevolgd werd door
Joachim von Ribbentrop, bracht deze niet slechts
een opmerkelijk sociaal en politiek instinct en een
onbegrensde Unverfrorenheit" mee naar de
Wilhelmsstrasse, maar ook een eigen inlichtingendienst,
die de erfgenaam van Henkel's
champagne-millioenen zich met geringe moeite had kunnen
permitteeren. De taak van deze dienst was en bleef, gegevens
te verzamelen omtrent de stemming in de groote en
kleine Westersche democratieën, voorzoover dat
met name de leiding-gevende kringen betrof, en
meer in het bijzonder om door het aanknoopen van
geschikte verbindingen op deze kringen invloed uit
te oefenen. Indien de Duitsche pers wat agressief
schreef, zooals bij tijd en wijle het geval was, dan
was het toch een welkome geruststelling voor dezen
of genen Engelschen minister of Franschen senator
om bij monde van een intieme relatie van minister
Von Ribbentrop-zèlf te vernemen dat het alles zoo
kwaad niet was bedoeld.
Vertegenwoordiger van deze speciale inlichtingen
dienst te Londen was Baron Teddy" von Geyr,
wiens politiek succes ten deele het gevolg was van
een uiterst sportieve verschijning. Vertegenwoordi
ger te Parijs (alsmede adjunct-directeur van het
geheele Bureau) was de meergenoemde Dr. Otto Abetz.
Abetz, leeraar van beroep, was gehuwd met een
Fransche vrouw. Mijn betere helft is Fransch,"
placht hij, innemend als altijd, te zeggen. In de
twintiger jaren was hij vurig partijgenoot geweest
van dr. Stresemann en uit dien tijd dateerden nog
vele goede verbindingen met Fransche democra
tische kringen. Hij was een vriend van den radicaal
socialist Jean Luchaire, uitgever van Notre
Temps". Hij was een vriend van Edouard Pfeiffer,
gewezen algemeen-secretaris van de
radicaalsocialistische partij. Hij was een intiem vriend van
den Franschen journalist Fernand de Brinon, die,
toen Hitler in October '33 Duitschland uit den
Volkenbond terugtrok, in November d.o.v. een
sensationeel interview plaatste in de Matin" waarin
de Führer" zijn vurige liefde voor Frankrijk en den
vrede beleed. Deze de Brinon was voorzitter van
het ComitéFrance-Allemagne", dat tot doel had,
de cultureele relaties tusschen de beide landen te
versterken. Wat lag meer voor de hand dan dat
Abetz, die er in Parijs een rijke salon op na hield
en zijn dagen doorbracht met het flikflooien van
schrijvers en journalisten, een zekere verbinding
tot stand bracht tusschen dit Comitéen de
DeutschFranzösische Gesellschaft" die welk een toeval!
óók al de cultureele relaties tusschen de landen aan
weerszijden van den Rijn wilde bevorderen? Abetz
wist vooral bij de leiding van de grootste Fransche
Oud-strijders-vereeniging in een goed blaadje te
komen. Nietwaar, oorlog was dwaasheid....
Schrijvers en journalisten, romanciers en drama
turgen verdrongen zich spoedig in den salon van
Von Ribbentrop's gecommitteerde. Daar verscheen
Pierre Benoit. Had jarenlang geen scenario kunnen
verkoopen. Dr. Otto Abetz zorgde er voor dat hij in
Duitschland werk kreeg. Meer dan dat! Hij mocht
als eerevoorzitter optreden van een vooraanstaand
cultureel congres in Rijnland.
Daar verscheen Sacha Guitry. Dr. Otto Abetz
kocht zijn comedie's voor Duitschland. Betaling a
contant. Sacha Guitry werd in Berlijn gefêteerd.
Daar verscheen Henry Bordeaux. Dr. Otto Abetz
bewonderde zijn romans. Of hij de vertaalrechten
voor Duitschland mocht koopen? Betaling a
contant. Henry Bordeaux ging zich te buiten aan
lofuitingen over Hitler, homme merveilleux. ..."
Er was in Parijs een bekende debating-club, de
Cercle Rive-Gauche". Communisten en liberalen
bestreden elkaar. Mocht er niet ook eens een Nazi
spreken, vroeg dr. Otto Abetz bedeesd. Het mocht.
De Nazi sprak. Bij het debat bleek dat enkele per
sonen graag de situatie in Duitschland van nabij
wilden bezien. Mais venez donc, chers amis!"
Abetz zorgde voor de introducties. De bezoekers
werden in Berlijn vorstelijk ontvangen en onthaald.
Het gevolg is geweest dat de muren van de Cercle
Rive-Gauche" kort geleden weerklonken van de
Duitsche nationaal-socialistische hymnen. Un
homme charmant, ce monsieur Abetz "
Een diplomaten-pas stelde ce monsieur Abetz"
instaat, ongehinderd tusschen Berlijn en Parijs
heenen-weer te reizen. Zijn activiteit breidde zich voort
durend uit, zelfs na de annexatie van Tsjechië. Den
Boven: Von Ribbentrop en Bonnet onderteekenen Bonnet's meesterstuk: de Fransch-Duitsche vriend
schapsverklaring van 6 December j.l. Beneden: Parijs verwelkomt den Du/tsc/ien min/ster.
dag vóór hij het verzoek kreeg, zijn hielen te lichten,
had hij met den bekenden journalist Bertrand de
Jouvenel gedineerd bij den heer De Carbuccia,
directeur van het fascistisch-antisemitische week
blad Gringoire.
In dienst van Duitschland
Midden in Parijs, op de Avenue d'Iéna verheft
zich het Goethe-huis". In de Rue Roquepine
bevindt zich het officieele Bruine Huis" der in
Parijs woonachtige Duitsche Nazi's. Het zijn twee
centra van nationaal-socialistische activiteit, een
activiteit die niet slechts op de medewerking der
georganiseerde Duitschers, maar ook op die van
sommige Franschen mag bogen.
De Duitsche regeering heeft indertijd in de
fascistische liga's" veel hoop gesteld. Het is de
blijvende verdienste der Volksfront-beweging ge
weest, onder deze liga's" een grondige opruiming
te hebben gehouden. De Duitsche regeering was
nadien vermoedelijk actief betrokken bij de samen
zwering der Cagoulards.
Maar deze pogingen faalden. En eerst toen zag
Berlijn in, dat er waarschijnlijk meer te bereiken
was via invloedrijke particulieren. Het was de taak
van Abetz, deze particulieren op te speuren en vast
te houden. De genoemde Fernand de Brinon was er
n van. Typeerend incident: onlangs kwam een
Parijsch journalist te Berlijn aan. Hij liet zich bij
zijn hotel inschrijven en ging naar zijn kamer. De
telefoon rinkelt. Excellentie Göbbels wil u spreken."
Voor hij kan uitleggen dat er een vergissing in het
spel is, klinkt Göbbels' stem: Sind Sie wieder dort,
lieber Freund?" Wien ontmoet de journalist vijf
minuten later in de hall van hetzelfde hotel ? Fernand
de Brinon . . U hebt merkwaardige vrienden",
zei hij tot den voorzitter van het Comit
FranceAllemagne". Deze wist niet beter te antwoorden,
dan dat hij den heer Göbbels al jarenlang kende.
Tweede geval: Henri Brunet, socialistisch senator,
gewezen onderstaatssecretaris van financiën. Dit
S.F.I.O.-lid heeft onlangs de rechten van de Duitsche
financier Julius Berger verdedigd bij den Turkschen
staat, heeft de jongste Rijksdag-zitting in de
KrollOpera bijgewoond en vorig jaar den Henleinist
Kundt verdedigd. En is nog steeds socialistisch
senator....
Zal Daladier doortasten?
Het wordt hoog tijd dat Daladier opruiming
houdt. Óók onder de buitenlandsche corresponden
ten (er zijn tien Fransche in Berlijn, en maar liefst
n-en-zestig Duitsche in Parijs!). Maar het heeft
helaas den schijn alsof de president van den minis
terraad niet volledig de handen vrij heeft.
Zijn minister van buitenlandsche zaken, George
Bonnet, is hem een blok aan het been. Deze heeft
weten te verhinderen dat tegen Abetz een formeel
arrêtéd'expulsion" werd uitgevaardigd. Deze
heeft weten te verhinderen, dat het dossier-Abetz
wordt gepubliceerd, dat voor een aantal prominente
Fransche politici en cultuur-dragers uitermate be
zwarend materiaal moet bevatten. Er schijnt bij
voorbeeld uit te blijken, dat er voortreffelijke re
laties bestonden, tusschen de Fransche racisten"
en de Roemeensche Ijzeren Garde. Van de Ijzeren
Garde naar Berlijn, ce n'est qu'un pas." Dat
Bonnet Abetz beschermde, heeft slechts weinig
ingewijden verwonderd. Zij hebben elkaar herhaal
delijk ontmoet, en dezelfde Brinon die door Abetz en
Göbbels zoo geapprecieerd werd, werkte regelmatig
mee aan de Information, het voornaamste Parijsche
financiëele blad, dat onder controle staat van een
bank waarmee Bonnet zér goede verbindingen
onderhoudt.
Vraagt men zich af, waarom Daladier dezen
Bonnet van wiens sinisteren invloed meer verteld
zou kunnen worden niet uit het kabinet verwij
dert, dan zal men het antwoord vermoedelijk moeten
zoeken in de geheime notulen van de besprekingen
die deleden der deux cents families" in deze of gene
functies houden. Zij zijn bevreesd dat Daladier hun
machtspositie zal aantasten. Bonnet is hun ver
trouwensman. Met de bedreiging dat de groote
banken anders den franc zouden loslaten, wordt hij
voorloopig nog gehandhaafd. En het is mogelijk
dat ten gevolge van dezelfde bedreiging de dossiers
over de Duitsche spionnage-affaire ongeopend zullen
blijven.
Het is waarschijnlijk niet geheel toeval dat
de Temps die bij deze affaire betrokken is ge
weest, het blad is van het invloedrijke Comitédes
Forges dat voor den winstgevenden afzet der
Fransche ijzerertsen en voor den aankoop van
Duitsche cokes op het Derde Rijk is aangewezen.
Aldus sluit zich de kring. J.
PAG. 5 DE GROENE No. 3243