De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1939 29 juli pagina 5

29 juli 1939 – pagina 5

Dit is een ingescande tekst.

Colonne zou volgen, zou de persoon van een merkwaardiger! Duitscher in het middelpunt komen te staan. Wij bedoelen Herrn Doktor Otto Abetz, denzelfden aan wien op 30 Juni j.l. door de Fransche regeering het verder verblijf binnenslands werd ontzegd. Monsieur Abetz, un homme charmant" Toen Baron Konstantin von Neurath als minister van buitenlandsche zaken opgevolgd werd door Joachim von Ribbentrop, bracht deze niet slechts een opmerkelijk sociaal en politiek instinct en een onbegrensde Unverfrorenheit" mee naar de Wilhelmsstrasse, maar ook een eigen inlichtingendienst, die de erfgenaam van Henkel's champagne-millioenen zich met geringe moeite had kunnen permitteeren. De taak van deze dienst was en bleef, gegevens te verzamelen omtrent de stemming in de groote en kleine Westersche democratieën, voorzoover dat met name de leiding-gevende kringen betrof, en meer in het bijzonder om door het aanknoopen van geschikte verbindingen op deze kringen invloed uit te oefenen. Indien de Duitsche pers wat agressief schreef, zooals bij tijd en wijle het geval was, dan was het toch een welkome geruststelling voor dezen of genen Engelschen minister of Franschen senator om bij monde van een intieme relatie van minister Von Ribbentrop-zèlf te vernemen dat het alles zoo kwaad niet was bedoeld. Vertegenwoordiger van deze speciale inlichtingen dienst te Londen was Baron Teddy" von Geyr, wiens politiek succes ten deele het gevolg was van een uiterst sportieve verschijning. Vertegenwoordi ger te Parijs (alsmede adjunct-directeur van het geheele Bureau) was de meergenoemde Dr. Otto Abetz. Abetz, leeraar van beroep, was gehuwd met een Fransche vrouw. Mijn betere helft is Fransch," placht hij, innemend als altijd, te zeggen. In de twintiger jaren was hij vurig partijgenoot geweest van dr. Stresemann en uit dien tijd dateerden nog vele goede verbindingen met Fransche democra tische kringen. Hij was een vriend van den radicaal socialist Jean Luchaire, uitgever van Notre Temps". Hij was een vriend van Edouard Pfeiffer, gewezen algemeen-secretaris van de radicaalsocialistische partij. Hij was een intiem vriend van den Franschen journalist Fernand de Brinon, die, toen Hitler in October '33 Duitschland uit den Volkenbond terugtrok, in November d.o.v. een sensationeel interview plaatste in de Matin" waarin de Führer" zijn vurige liefde voor Frankrijk en den vrede beleed. Deze de Brinon was voorzitter van het ComitéFrance-Allemagne", dat tot doel had, de cultureele relaties tusschen de beide landen te versterken. Wat lag meer voor de hand dan dat Abetz, die er in Parijs een rijke salon op na hield en zijn dagen doorbracht met het flikflooien van schrijvers en journalisten, een zekere verbinding tot stand bracht tusschen dit Comitéen de DeutschFranzösische Gesellschaft" die welk een toeval! óók al de cultureele relaties tusschen de landen aan weerszijden van den Rijn wilde bevorderen? Abetz wist vooral bij de leiding van de grootste Fransche Oud-strijders-vereeniging in een goed blaadje te komen. Nietwaar, oorlog was dwaasheid.... Schrijvers en journalisten, romanciers en drama turgen verdrongen zich spoedig in den salon van Von Ribbentrop's gecommitteerde. Daar verscheen Pierre Benoit. Had jarenlang geen scenario kunnen verkoopen. Dr. Otto Abetz zorgde er voor dat hij in Duitschland werk kreeg. Meer dan dat! Hij mocht als eerevoorzitter optreden van een vooraanstaand cultureel congres in Rijnland. Daar verscheen Sacha Guitry. Dr. Otto Abetz kocht zijn comedie's voor Duitschland. Betaling a contant. Sacha Guitry werd in Berlijn gefêteerd. Daar verscheen Henry Bordeaux. Dr. Otto Abetz bewonderde zijn romans. Of hij de vertaalrechten voor Duitschland mocht koopen? Betaling a contant. Henry Bordeaux ging zich te buiten aan lofuitingen over Hitler, homme merveilleux. ..." Er was in Parijs een bekende debating-club, de Cercle Rive-Gauche". Communisten en liberalen bestreden elkaar. Mocht er niet ook eens een Nazi spreken, vroeg dr. Otto Abetz bedeesd. Het mocht. De Nazi sprak. Bij het debat bleek dat enkele per sonen graag de situatie in Duitschland van nabij wilden bezien. Mais venez donc, chers amis!" Abetz zorgde voor de introducties. De bezoekers werden in Berlijn vorstelijk ontvangen en onthaald. Het gevolg is geweest dat de muren van de Cercle Rive-Gauche" kort geleden weerklonken van de Duitsche nationaal-socialistische hymnen. Un homme charmant, ce monsieur Abetz " Een diplomaten-pas stelde ce monsieur Abetz" instaat, ongehinderd tusschen Berlijn en Parijs heenen-weer te reizen. Zijn activiteit breidde zich voort durend uit, zelfs na de annexatie van Tsjechië. Den Boven: Von Ribbentrop en Bonnet onderteekenen Bonnet's meesterstuk: de Fransch-Duitsche vriend schapsverklaring van 6 December j.l. Beneden: Parijs verwelkomt den Du/tsc/ien min/ster. dag vóór hij het verzoek kreeg, zijn hielen te lichten, had hij met den bekenden journalist Bertrand de Jouvenel gedineerd bij den heer De Carbuccia, directeur van het fascistisch-antisemitische week blad Gringoire. In dienst van Duitschland Midden in Parijs, op de Avenue d'Iéna verheft zich het Goethe-huis". In de Rue Roquepine bevindt zich het officieele Bruine Huis" der in Parijs woonachtige Duitsche Nazi's. Het zijn twee centra van nationaal-socialistische activiteit, een activiteit die niet slechts op de medewerking der georganiseerde Duitschers, maar ook op die van sommige Franschen mag bogen. De Duitsche regeering heeft indertijd in de fascistische liga's" veel hoop gesteld. Het is de blijvende verdienste der Volksfront-beweging ge weest, onder deze liga's" een grondige opruiming te hebben gehouden. De Duitsche regeering was nadien vermoedelijk actief betrokken bij de samen zwering der Cagoulards. Maar deze pogingen faalden. En eerst toen zag Berlijn in, dat er waarschijnlijk meer te bereiken was via invloedrijke particulieren. Het was de taak van Abetz, deze particulieren op te speuren en vast te houden. De genoemde Fernand de Brinon was er n van. Typeerend incident: onlangs kwam een Parijsch journalist te Berlijn aan. Hij liet zich bij zijn hotel inschrijven en ging naar zijn kamer. De telefoon rinkelt. Excellentie Göbbels wil u spreken." Voor hij kan uitleggen dat er een vergissing in het spel is, klinkt Göbbels' stem: Sind Sie wieder dort, lieber Freund?" Wien ontmoet de journalist vijf minuten later in de hall van hetzelfde hotel ? Fernand de Brinon . . U hebt merkwaardige vrienden", zei hij tot den voorzitter van het Comit FranceAllemagne". Deze wist niet beter te antwoorden, dan dat hij den heer Göbbels al jarenlang kende. Tweede geval: Henri Brunet, socialistisch senator, gewezen onderstaatssecretaris van financiën. Dit S.F.I.O.-lid heeft onlangs de rechten van de Duitsche financier Julius Berger verdedigd bij den Turkschen staat, heeft de jongste Rijksdag-zitting in de KrollOpera bijgewoond en vorig jaar den Henleinist Kundt verdedigd. En is nog steeds socialistisch senator.... Zal Daladier doortasten? Het wordt hoog tijd dat Daladier opruiming houdt. Óók onder de buitenlandsche corresponden ten (er zijn tien Fransche in Berlijn, en maar liefst n-en-zestig Duitsche in Parijs!). Maar het heeft helaas den schijn alsof de president van den minis terraad niet volledig de handen vrij heeft. Zijn minister van buitenlandsche zaken, George Bonnet, is hem een blok aan het been. Deze heeft weten te verhinderen dat tegen Abetz een formeel arrêtéd'expulsion" werd uitgevaardigd. Deze heeft weten te verhinderen, dat het dossier-Abetz wordt gepubliceerd, dat voor een aantal prominente Fransche politici en cultuur-dragers uitermate be zwarend materiaal moet bevatten. Er schijnt bij voorbeeld uit te blijken, dat er voortreffelijke re laties bestonden, tusschen de Fransche racisten" en de Roemeensche Ijzeren Garde. Van de Ijzeren Garde naar Berlijn, ce n'est qu'un pas." Dat Bonnet Abetz beschermde, heeft slechts weinig ingewijden verwonderd. Zij hebben elkaar herhaal delijk ontmoet, en dezelfde Brinon die door Abetz en Göbbels zoo geapprecieerd werd, werkte regelmatig mee aan de Information, het voornaamste Parijsche financiëele blad, dat onder controle staat van een bank waarmee Bonnet zér goede verbindingen onderhoudt. Vraagt men zich af, waarom Daladier dezen Bonnet van wiens sinisteren invloed meer verteld zou kunnen worden niet uit het kabinet verwij dert, dan zal men het antwoord vermoedelijk moeten zoeken in de geheime notulen van de besprekingen die deleden der deux cents families" in deze of gene functies houden. Zij zijn bevreesd dat Daladier hun machtspositie zal aantasten. Bonnet is hun ver trouwensman. Met de bedreiging dat de groote banken anders den franc zouden loslaten, wordt hij voorloopig nog gehandhaafd. En het is mogelijk dat ten gevolge van dezelfde bedreiging de dossiers over de Duitsche spionnage-affaire ongeopend zullen blijven. Het is waarschijnlijk niet geheel toeval dat de Temps die bij deze affaire betrokken is ge weest, het blad is van het invloedrijke Comitédes Forges dat voor den winstgevenden afzet der Fransche ijzerertsen en voor den aankoop van Duitsche cokes op het Derde Rijk is aangewezen. Aldus sluit zich de kring. J. PAG. 5 DE GROENE No. 3243

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl