'rouwen en vrouwenleven vrouw EEN dag in Juli, in den Argentijnschen winter, die van achter de schermen van het nachtelijk tooneel te voorschijn treedt in een kleed van Hollandschen snit, geweven uit grijze mistzijde en versierd met de parelen van een mottigen regen. De dag is grijs en grauw als zijn broeders Gisteren en Eergisteren. Hij zal geen uitzicht toelaten over de Parana en de groene weiden er achter, hij zal gehuld blijven in dit mysterieus wintersch waas, zooals dat Parijs kenmerkt in dagen dat alle stedelijke pracht wazig omfloersd blijft en het van een lichtstad" in een Paris-gris" herschapen is. In de Argentijnsche huizen die niet behooren tot de wolkenkrabbers of krabbertjes van modernen aard met centrale verwarming, is het op zulke dagen onaangenaam. De Argentijnen zijn geen liefhebbers van kachels, zij vinden ze ongezond en zij blijven veel liever zonder kachel in huis zitten met overjassen aan of dikke truien en de dames in bontmantels. Niemand ge neert zich om daarmee aan tafel te komen. Het is immers winter ! In de scholen is geen verwarming. In de theaters en concertzalen buiten Buenos Aires evenmin. Argentiniërekent en vertrouwt te allen tijde op de zon. En als die ontbreekt dan denken de Argentijnen: Paciencia!" Geduld! Manana l" Morgen ! zal de zon er weer zijn ! En omdat die zon toch zeker manana" hun mafiana" dat rekbaar is van morgen tot over een maand en nog veel elastischer weer zal komen opduiken, vroolijk en warm, daarom hebben zij hun huizen ook maar op zomersch gebruik gebouwd. Met veel kieren en reten en slechtsluitende buitendeuren, waardoor de wind volop speling heeft en alles, wat de straat opbrengt, onder de deuren blaast. En nu is het gekste dat juist wij buitenlanders die uitzonderlijk grauwe dagen zonder zon het minst goed verdragen en dat wij hun groote voorraad paciencia" missen. Onze humeuren zijn in zulke dagen wat valsch gestemd. Wij klagen dat het t erg wordt en bepaald Hollandsch ! Wij houden van Argentiniëom zijn vroo lijk, zonnig klimaat en daarin willen wij geen dag teleurgesteld worden. Nu er geen zonnestraal te verwachten is, zal het gelukkigste moment van den dag zijn als om vijf uur de persiennes gesloten zijn en het daglicht totaal is gebluscht. Want wie rekent er nu op zijn goed gesternte of op aardige ge dachten van menschen die door zoo'n De abonnementsprijs van DE GROENE" bedraagt thans f 3.25 Wie zich nu abonneert, ontvangt de in Augustus verschijnende nummers gratis mist weten heen te dringen met lieve attenties ? Uitgesloten ! Wij probeeren de mistige morgenstemming te ver drinken in een kop Blooker's cacao, en terwijl wij daarmee bezig zijn stopt er een auto voor de deur waaruit een Hongaar stapt, een kennis, die een bezoek geeft gebracht aan een Hol landschen boot, en niet gerust heeft eer hij de Hollandsche kalender van den kapitein heeft afgebedeld, met platen van vroolijke, blonde duinen en de Scheveningsche pier vol spelende jeugd. En hij heeft hem ook nog be roofd van een doos echte Hollandsche lucifers: Het Klaverblad!" Daarmee verrast hij ons op dezen triestigen morgen. Door mest en mist een gezicht op onze heerlijke duinen en op de be roemde pier ! Alles badend in zon en plezier ! De dag is alweer met goed gestempeld. Maar die dag was vol merkwaardigen ijver en wilde nog veel meer geven ! En daarin wilde hij internationaal zijn, want een paar uren later komt er onverwacht een mandje met prachtige, rose Holland sche hyacinten binnen, een hier onge kende weelde. En dat komt uit de gedachten van een Fransche vriendin, die deze hier niet voorkomende bloe men had laten komen uit Buenos Aires. Het is bijna ongelooflijk wat zoo'n mistige morgen te voorschijn weet te tooveren! Te midden van het fijne parfum wandelen wij nu in de fleurige bollenvelden van het verre vaderland ! Buiten mag de mist nog doen wat zij wil, binnen is zij opgetrokken en schijnt er een Hollandsche zon. EN nóg schijnt de rijkdom van dezen dag niet heelemaal geplukt! Was zijn morgensluier misschien de witte profetische baard van Sint Nicolaas? Weer ging de bel. In de verwachting van goede gaven ging ik zelf naar de deur. Mijn broer was juist met de auto weggereden. Dit dient hier ter inleiding van het volgende historische geval vermeld. Een als heer verkleed persoon vroeg naar mijn broer want hij kwam geld brengen dat hij hem schuldig was. En hij zei dat zoo blijmoedig en oprecht gelukkig dat hij daardoor een gunstigen indruk maakte. Hij wil het voor U niet weten dat hij in de clandestiene loterij heeft ge speeld, dus zegt U hem dan maar liever dat ik het om n uur kom brengen", en tegelijk schreef hij op een vodje papier een naam en een adres. Hoeveel is het?" vroeg ik nieuws gierig. Vierhonderdvijftig pesos", zei de man op een toon als ging hij dagelijks met millioenen om en was dit een bagatel. Nu had ik hem voor vandaag ook weer een mooie tip kunnen geven. Een zekere winst van 900 pesos, als hij tien pesos inzette. En een flinke fooi voor mij natuurlijk." Als mijn broer dezen man kent en vertrouwt waarom zou ik dan ook niet eens een kansje wagen in die quinela"! dacht ik en haalde mijn portefeuille te voorschijn. De man keek even schuw om zich heen en rende naar den hoek, zich excuseerend dat de almacenero" (kruidenier) ook altijd een kans met hem waagde, en dat hij meende dat die hem wenkte. Voor mij zou hij om vijf uur 's middags terugkomen mét de negenhonderd pesos, maar ik moest hem daarvan een flinke fooi geven, omdat het een tip was die maar eens in het jaar voorkwam. Ik gaf mijn tien pesos en beloofde de fooi. Ver beeldt je het geluk ! Daar gingen tien pesos in de mist verdwijnen om na eenige uren in negenhonderd ditos veranderd te zijn ! Daarbij had ik dan mijn broer nog flink de loef afgestoken! Ik begon de huid te verdeelen van den beer dien ik nog niet geschoten had. Negenhonderd pesos ! Wat kan je daar al niet mee doen ! Wat zoo'n mistdag al niet gaf ! Mijn broer keek verwonderd op toen hij het vodje papier bekeek. Hij wist zoogenaamd van niets. De naam was zoo algemeen als Gonzalez en Garcia en bracht geen licht. Het resultaat was dat er om n uur niemand verscheen en om vijf uur evenmin. De mist was weggetrokken en had den bedrieger meegenomen. Hij moet een zeer be rucht man geweest zijn, waarmee de kruidenier niets te doen had gehad, maar die angstig had uitgekeken of er geen agent uit de mist opdook die hem op heeterdaad kon betrappen. Voor de waarde van tien pesos had hij mij eerst het genoegen gegeven te droomen van een wonderwinst die zoomaar uit de mist te voorschijn zou komen en daarna gaf hij mij nog als flinke fooi een duidelijk kijkje in de realiteit van het leven van den schurk. Een aardig geschenk ! De werkelijkheid fantastisch versluierd. NOG was de overdadige rijkdom van dezen dag niet heelemaal ge plukt. Het was de wekelijksche kwartetavond in de wolkenkrabber van den Argentijn, waardoor de dag even inter nationaal besloot als hij begon. Zoo nu en dan mag een Argentijn eens smalend spreken over die gringos" (vreemdelingen), maar hij weet ook wel dat veel van de vooruitgang van zijn land te danken is aan de frissche energie van vreemdelingen, nog niet verslapt door een te warm klimaat. In de prettige, warme muzieksalon luis teren wij hoe de Argentijn met een Hongaar, een Franschman en een Spanjaard hun gemeenschappelijk ge kende taal muziek spreken. Hoe goed verstaan zij elkaar in dit muzikaal verbond, in de geniale werken van Beethoven, en Smetana's: Aus meinem Leben", waarbij ieder de weer kaatsing van zijn beste gevoelens in klanken vertolkt. Bij het hooren van die prachtige, bezielde tonen, vergeet n vergeeft een mensch alles wat de dag hem aan mistroostigheid gaf. Ware ik van koninklijke bloede, ik zou dezen dag met gouden letteren graveeren in edelsteen, om hem jaar lijks te gedenken als de betooverde fee uit het dagen-sprookje. Een fee die door haar vele en zoo verschillende gaven de oogen van kinderen stralend maakt van geluk en het hart van den mensch tot groote dankbaarheid stemt. G. C. A. VOOGD-JUNIUS (jremakzucnt o I cnic LJET lijkt zoo gemakkelijk ?" om er altijd frisch en aantrekkelijk uit te zien wan neer men afgaat op mode plaatjes, en de meeste vrouwen leeren nooit heelemaal begrij pen, waarom het in werkelijkheidzoo moeilijk is. Bewondert UGretaGarbo? of misschien de Hertogin van Kent?zoudt U er zoo uit willen zien? Bedenkt dan vooral dat er voor Greta Garbo, en de Hertogin van Kent, en iedere elegante vrouw duizenden voetangels en klem men liggen op het grondgebied der mode precies als voor U. Zij weten ze alleen te ont wijken ; en bij dit edel streven kennen ze geen luiheid en geen gemakzucht. Het kan voor U ook zóó worden, dat men U ,,goed gekleed" noemt; maar zet een klein weinigje van Uw Hollandsche laksheid, Uw ge brek aan interesse voor Uw Meeren opzij; minacht niet te zeer de Franfaise (die dit interesse misschien wel eens overdrijft), maar laat het U duidelijk worden dat Uw man en kinderen het heusch niet zoo erg vinden, als er een vlekje op het buffet zit, maar dat ze het stellig heerlijk vin den, een chique, bekoorlijke vrouw en moeder te bezitten! (zelfs al zeggen ze het niet!) Dat al te veel bloot aan het strand niet langer als toppunt van chic geldt, bewijst de illustratie : een zomerpakje met jurk van rose en wit ge streepte zij de,die bijna iedereen kan dragen, en zelf maken l Mits U de gemakzucht thuis laat.... PAG. 12 DE GROENE No. 3245