ITHUIZIGHEDEN Stadsinventaris Oranjefeesten DE laatste twee a drie jaar hebben we meer Oranjefeesten gevierd dan in de vijfentwintig voorafgaande. Hoe ziet de stad er in het Oranje uit? Bevlagd is de stad, als een bruid ge tooid met linten en sluiers, rood-witblauwe sluiers en oranjelinten. Een enkele schuchtere poging tot verdere straatdecoratie leidt tot serpentines, tot papieren slingers en dennegroen. In die stad loopen menschen, bedacht zame ouderen, schommelende echt paren en slierten jeugd, mannelijk en vrouwelijk, in feestelijke eendaagsche gemeenzaamheid, gelukkig om het feest, dat slagboomen en scheidsmuren heet te doen vallen. Men doet zijn best, de slagmuren weg te halen en in de mu ren bressen te slaan. Is het wonder, dat men daarvoor de moker van het hossen, het breekijzer van het schreeuwen be hoeft? Amsterdam is een stad van muren en niet overmatig veel ramen. De echtste feestelijkheid moet zich derhave afspelen in de cafés. Wellicht is deze feestelijkheid niet van het hoogste gehalte. Maar spelen de verhevenste feesten der Ouden zich niet af onder gastmalen en drinkgelagen ? Was Bacchus geen godheid? Wij Amsterdammers zijn niet veel verder gekomen dan diezelfde Ouden. Ook wij dansen nog als hoogste uiting van feestvreugde. Hedenavond dan sen" is niet slechts een uitvloeisel van dezen veelgesmaden tijd. Het is het feestvieren bij uitnemendheid en bij traditie. Als het nu in een slechten reuk staat, is het, omdat wij niet meer dan sen of omdat wij het niet meer zien kunnen. Overigens is ook dat wel weer bij de klassieken na te lezen. En, ook dat al weer als vroeger, dansen, drinken en.... eten. Wij eten, wij slikken en slokken de haring, dit vette zeedier, wij kauwen uitjes, wij zetten onze tanden in peren, in paling, in zuur en zoet, en soupeeren, anders dan onze landsgewoonte is, op straat. En dit heele mechanisme, van lichten, slingers, van gekke papieren mutsen, van dansen, eten en drinken, van onderlinge ge meenzaamheid, van schreeuwen en hossen, van blijdschap en kinderlijke vreugde, noemen wij: oranjefeest. De stad leent zich als een lieve oude groot moeder vriendelijk tot achtergrond voor deze kleurige feestelijkheid. Want als de mensch moe is gedanst, als de lichten dooven, als de vlaggen zijn ingehaald, blijft de stad nog donker en stil nadroomen over dien lichten dag, zooals de stad al vele eeuwen staat te droomen over lichte en donkere dagen. En ik zou niet weten, om welke van de twee ik haar 't liefst heb. Film De Kleine Prinses KAN men zich toepasselijker titel denken in deze feestdagen? 't Is of Hollywood het geweten heeft en tijdig zorgde voor een kristallisatie van de feestvreugde der massa in een film voor de massa en daarvoor een naam verzon, die de beste kasmagneet zal blijken te zijn. Afgezien natuurlijk van Shirley, wier goodwill" bij het bios cooppubliek zonder limiet is. Met een aan sadisme grenzende willekeur wordt Shirley ook nu weer geconfronH. K. H. Shirley en lan Munter teerd met alle moeilijkheden en vreug den, die wij, eventueel uit de meisjes literatuur van twintig en meer jaren terug hebben leeren kennen en het publiek geniet van het feilloos reageeren der kleine actrice, die het gamma der gevoelsuitingen beheerscht als een ervaren tragédienne. Shirley neemt afscheid van haar ten strijde trekkende vader, Shirley alsgefeteerd middelpunt van de rijke kost school, Shirley als koppelaarster, Shir ley als wees, Shirley in armoede, Shir ley als schoenenpoetster in dienst van haar vroegere schoolvriendinnetjes, Shirley in het bevroren dakkamertje; Shirley droomt, Shirley hervindt haar vader en geneest hem van geheugen zwakte.... Het is als een eindexamen van de tooneelschool, alleen moeilijker. En Shirley slaagt.... cum laude, tel de gebruikte zakdoeken maar ! en i Edelmetaal bewerk! ng /. C. W^ienecke f^ermeerlaan 33 Bilthoven Ontwerpt gedenkplaten, medaille,) en <ttempeU W. MARCHAL - CROESESTRAAT &6** . UTRECHT EDELSMEEDWERK - SIERADEN IN GOUD EN ZILVER - VERBRUIKSVOORWERPEN IN ALLE METALEN . KERKSIERADEN Ceramiek LUIGI EN SOFIA DE LERMA-VAN DER DOES DE WILLEBOIS KASTANJELAAN 4, GROENEKAN BIJ UTRECHT ITALIAANSCH-HOLLANDSCHE CERAMIEK. PERMANENTE EXPOSITIE Binnenhuis-architectuur Paul Bromberg - Botticellistraat 5 - Amsterdam TEL. 24919 - BINNENHUIS-ARCHfiTECT Kleine perikelen DE koffers stonden in de taxi en de chauffeur vroeg: Meneer van Hoorn gaat zeker voor langen tijd naar het buitenland?" Ze konden namelijk niet allemaal in den wagen staan en ik wilde niet zeggen dat ik voor eigen gebruik geen zeven koffers noodig heb om in een Geldersch pension te wonen, doch dat er vergeten dingen in zaten, betrekking hebbend op ons gezinsleven en onze kleeding. Op het laatste oogenblik heb ik nog een paar shorts moeten koopen voor Gisse en ik begrijp nu de Russische term voor duivel", namelijk Tshjort". Shorts?" vroeg mijn winkelier, met dat licht optrekken der wenk brauwen en dien afdalenden blik naar mijn maagstreek. Ik voelde me gepiqueerd en zei, bij wijze van uitdaging. En waarom niét, goede man? Shorts worden in de tropen door iedereen gedragen...." Zóó, dus u gaat naar Indië? En zal het een lange reis zijn.. .." Om den drommel niet", zei ik, meer en meer geïrriteerd. Ik ga naar Gelderland. Breng uw vacantie in eigen land door. Pak den trein ! En waarom zou ik geen shorts dragen als ik er zin in heb?" De man begon te stamelen zei dat ik er nog best mee door kon, ried me echter een lichte flanellen broek aan enfin, ik sprak over damesshorts en hij begon weer op gelucht te doen. Het was pijnlijk en daarmede eindigde voorloopig deze shorts-story. Omtrent het rapport van Nisse was nog het een en ander te doen geweest, want hij had ons onder den indruk gehouden, langen tijd, dat hij tot de beste van de klas behoorde. Het schoolhoofd lachte bitter. Ik vertelde dit alles zijn moeder, er als troost bijvoegend de voorbeelden van groote mannen die op school matig voldeden. Hitler en Napoleon begonnen als korporaal de laatste werd weliswaar consul, doch er zijn mannen in den Nederlandschen handel die het tot consulgeneraal brachten. Claudius Civilis was in de kleuterklas een hopeloos jongetje en van Nero is bekend dat hij niet eens op het bord kon uit rekenen hoeveel brave lieden hij voor de leeuwen geworpen had, wat niet zooveel uitmaakte, omdat hij zijn sommen telkens weer over kon maken er waren toen nog brave lieden genoeg. Zoo kwamen wij dan in ons recreatieoord, met den trein, dien wij bijna gemist hadden omdat de informatiejuffrouw in het Centraal Station het zoo druk had, dat ik bijna niet aan de beurt kwam. Het was of alle Nederlandsche mannen op eenmaal niet meer wisten hoe laat hun treinen gingen. En zou het er nu zóó vol geweest zijn wanneer men in plaats van een aardige juffrouw onzen voormaligen minister van Onderwijs in het in formatiebureau gezet had? Die is toch k zoo hoffelijk en thans zonder ambt. Wij hadden hem gaarne als Rijks-opener behouden, want wij zullen hem missen op de foto-pagina's. Het regende buiten en dat was het begin. J. VAN HOORN. MIJN VRIEND DE THUIS2ITTER over: HET GELD aldus mijn vriend, de Thuiszitter, en hij knipte poppetjes VJ uit met zijn couponschaar, geld maakt niet gelukkig; onge lukkig trouwens ook niet. En iedereen, die er anders over denkt, heeft ongelijk. Daarom," aldus mijn vriend en hij belde den nieuwen huisknecht om een flesch chambertin, daarom is het bij geld van doorslaand be lang, wie het heeft. Als ik morgen den hoofdprijs win in de Staatsloterij van Guatamala, die, zooals jij als journalist ongetwijfeld zult weten, in Hollandsche guldens omgerekend ongeveer honderd-vijf-en-twintigduizend gulden bedraagt, zal ik mijn eenvoudige levenswijze in geenen deele veranderen. Ik zal nog dezelfde chambertin 1924 blijven drinken, ik zal niet meer personeel houden, ik zal mijn landhuis niet verlaten en er geen derde auto bij koopen. Maar jij? Stel dat jij nu eens breekt met je stelselmatig ongeluk en, zooal niet den hoofdprijs, dan toch een derden prijs van veertigduizend gulden zou winnen. Wat zou je doen? Jij zou je aanstellen als een schooiertje, dat een kwartje vindt, of niet soms? Je zoudt beginnen een nieuw duur pak te koopen zooals ik jou ken, hoewel dat wat je draagt best nog een jaar of drie mee kan, je zult je prompt een auto aanschaffen, je zult meteen een reis gaan maken naar Parijs of Londen of Egypte of zoo iets opschepperigs meer. Je zult te goed gaan eten en te duur gaan drinken; kortom, het geld zou je in korten tijd volkomen vergroven, terwijl het mij slechts aanleiding zou zijn tot een veredelder en idealistischer opvatting der levensproblemen. Met andere woorden: het geld weet precies wat het doet; bij den een hoort het, bij den ander niet. En daarom is het zoo'n onzin, dat heele groepen, dat millioenen personen probeeren aan geld te komen. Daarom moet men in de toekomst gaan onder scheiden tusschen de menschen met minimum- en de menschen met maximum- verdienste. Zij die met geld kunnen omgaan, zij die bewezen hebben, het te kunnen, mogen nooit minder krijgen dan zij hebben en zij die het niet kunnen, mogen nooit meer krijgen. En als men dat doorvoert, zal er geen hinderlijke onderlinge concur rentie meer zijn, geen overdreven looneischen, geen stakingen of onte vredenheid, geen gezeur om opslag of moeilijkheden voor werkgevers, geen sociale troebelen of maatschappelijke wanorde. Het is natuurlijk te begrijpen, dat jij dit probleem nooit zuiver gezien hebt, maar toch is het weer jammer, dat de goede idee weer van mij moest komen !" PAG. H DE GROENE No. 3245