De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1939 12 augustus pagina 8

12 augustus 1939 – pagina 8

Dit is een ingescande tekst.

Hou op met die ,,Einkreisung"J' (Star, Londen) En wat heeft U nu weer voor excuus. Ir. Smith?" (New Yorker) ,,lk snap niet wie die snuiter is, agent. Elke keer als ik die lamp wrijf, komt hij voor den dag . . . ." (Illustrated, Londen) het Een aangenaam bericht Kroonprins Philip van Griekenland, die thans bij de Britsche Vloot vertoeft, heeft aan Amerikaansche vrienden een brief geschreven waarin stond dat de Britsche regeering hem den raad heeft gegeven, nergens in Europa zijn vacant ie door te brengen tenzij in Nederland, Belgiëof Noord-Frankrijk. (New York Pos/) Voor in de loopgraven Het hoofd van de meisjesschool te Beckenham heeft den 450 leerlingen bevolen, bij wijze van luchtbeschermingsmaatregel, elk drie grappige geschiede nissen uit het hoofd te leeren. Deze moeten zij in 't geheim gereed houden voor 't geval er oorlog uitbreekt. In dat geval moeten zij ze in de loopgraven en schuilplaatsen vertellen om er den moed in te houden. De verhalen moeten decent, niet te moeilijk en grappig zijn. De meisjes vragen al haar volwassen kennissen, haar de beste geschiedenissen te vertellen die zij kennen. ,,Ik heb drie prachtige," ver telde een van de meisjes. ,,Ze zijn zoo goed dat ik haast mijn mond niet kan houden tot er oorlog komt. Ik brand van verlangen om mijn vriendinnen er om te laten lachen." (Sunday Pictorial, Londen) Zoo zijn onze manieren. . . . Bij een fruitzaak in de Nieuwe Hoog straat te Amsterdam stapten dezer dagen twee sportief gekleede Duitsche jonge lieden binnen van de leeftijd van ongeveer achttien jaar. Zij vroegen een fleschje cider, doch toen de eigenaar van de winkel, die een Jood is, hun de prijs noemde, keken zij zeer verbaasd op en vroegen: Wij zijn hier toch bij Joden?" Toen het antwoord op deze vraag beves tigend luidde, zeiden zij, dat zij er nu niets meer van begrepen; bij Joden" aldus de Duitsche jongens kan men toch immers vragen wat men wil, en behoeft men toch niet te betalen !".... De eigenaar van de fruitzaak deelt ons mede, dat hij den knapen, die dachten dat zij in de Heimat waren, heeft verzocht, zijn winkel te verlaten, waarop zij zich verwijderden. (Joodsche Perscommissie, Amsterdam) 't Kan vcrkeeren.... Toen Louis Blériot over het Kanaal vloog, schreef een jong journalist, ver bonden aan den staf van het radicale blad II Popoio: Men behoort op de kust bij Dover een monument op te richten ten einde een gebeurtenis te herdenken die de menschheid geen strijd of bloedvergieten, maar slechts vrede zal brengen." De schrijver van dat artikel was Benito Mussolini. (Nation, New York) Hoe mér Franco des te minder brood.... De slagzin Hoe meer Franco, des te minder brood !" die kort geleden slechts rondgefluisterd werd of in particuliere gesprekken geuit, is tegenwoordig in het geheele land te zien. Zij staat te lezen op blaadjes papier die men in alle straten kan aantreffen. Er is nauwelijks n stad waar 's morgens niet de aanplakbiljetten die de fascistische Falan^c den vorigeti avond heeft opgeplakt, verdwenen zijn. (Voice of Spain, Londen) .... en des te meer doodstraf Zelfs de Nazi-wreedheden zijn zacht zinnig, vergeleken met de methoden die in Spanje gebruikt zijn. Misschien kan het uit het Moorsche en West-Gotische bloed verklaard worden. Ook een korte reis door Spanje geeft reeds een indruk van het groote aantal gevangenen. Overal ziet men rooderi" op transport. De kranten in Madrid en Barcelona hebben weken lang lange lijsten gepubliceerd van alle arrestaties. Executies zijn aan de orde van den dag. Wordt een ex-loyalistisch officier ge vangen genomen en wordt van hem bewezen" dat hij vrijwillig gediend heeft in het Roode" leger, dan wordt hij in den regel tegen een muur gezet en doodgeschoten. Gedwongen dienst wordt, in geval van promotie, bestraft met de doodstraf of lange gevangenisstraffen. (Manchester Guardian) Voor bridge-liefhebbers Wat zou er tegen zijn, een manche" te noemen een eerste" (zoo heet een half spel bij het kaatsen), een robber" een spel" ? Wil men half en heel of vol spel ? Tricks" zijn slagen", down" is tekort". Zoo goed als het F.ngelsche slam" past toch ook het Xederlandsche smak", dunkt mij. Maar hoe krijgt men dat alles erin"? Het komt mij haast even moeilijk voor als het invoeren van een nieuw talstelsel. (Onze Taal, Amsterdam) llïstoire pétroliere Toen de Koemeensche rste-minister Tache lonescoe, enkele jaren vóór den wereldoorlog, het eerste aanbod kreeg van buitenlandsch kapitaal om de petro leum te exploiteeren, verzocht hij zijn ingenieurs een rapport op te maken over de quaestie; hoe lang de aanwezige voorraden productief zouden blijven. De ingenieurs antwoordden1. Twintig jaar." Daarop zei lonescoe: Uitstekend, laten we dan voor twintig jaar met de buiten landers in zee gaan." Xu duurt de exploitatie al bijna dertig jaar.... (Economist, Londen) In deschaduw vanden Oxfordgeest De ware basis voor zakendoen tusschen Japan en China moet gevormd worden door verlichte menschen in beide landen. Wij hebben nu twee onderdeden van ons bedrijf die in China gevestigd zijn, een fabriek in Sjanghai en een warenhuis in Soetsjou. Zoowel Chineezen als Japanners kunnen er zaken doen. De geest van de Oxford-groep is de meest practische weg om bruggen van samenwerking te bou wen tusschen zakenlieden in beide landen. (De directeur van de Dannantii'arenhiiizen, Tokio, op een confe rentie over morcele herbewapening, te Tokio gehouden) Italiëmarcheert achter Duitschland aan Francois Poncet, de Fransche gezant te Rome, zegt menigmaal onvriendelijke dingen tegen de fascisten. Kort geleden ging hij dichtbij een hoog Italiaansch militair staan, bekeek nauwkeurig diens uniform en zei :?Het flatteert U bijzonder, deze tint Pruisisch blauw." De officier had zoo gauw geen goed antwoord bij de hand. (l'Europe Nouvelle, Parijs) ,,'t Eenige wat ik kan zien, is een rood-witblauw trommelvlies. Dat zal van al die nationale uitzendingen komen." (Canard Enchaïné, Parijs) MIDDELEEUWSCH ,,Uw boek is een razend succes geworden, alle vier de exemplaren zijn verkocht." (II 420, Florence

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl