De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1939 19 augustus pagina 12

19 augustus 1939 – pagina 12

Dit is een ingescande tekst.

'rouwen en vrouwenleven we r e door een Amsterdammer IS de Parisienne nu werkelijk zoo? Zoo, als wij, mannen, haar kennen van hooren zeggen" (door onze vrouw) ? Dat zoo" is dan ongeveer: steeds chic, van niets iets kunnende maken, voortreffelijk opgemaakt, licht zinnig en verleidelijk of verleidbaar (midinettes !), steeds de laatste snufjes dragend, slechts geïnteresseerd in haar kleeding en haar amour",' vroolijk, luchtig en spontaan. Nu is het altijd gevaarlijk te gene raliseeren. Het is ook 'gevaarlijk een oordeel uit te spreken, dat niet berust op diepgaande studie, zich uitsluitend baseert op losse observaties. En ten slotte is een manneoordeel anders dan een vrouweoordeel: niet zoo onver biddelijk deskundig en scherp, maar eer iets vertroebeld door een welwil lende toegevendheid. Maar komaan I Is de Parisienne nu zoo of is ze niet zoo? Antwoord: Jawel, ze is allebei. Ze is chic, lichtzinnig, vroolijk en verleidelijk. En toch zijn dit maar bijverschijnselen bij iets heel an ders, wat ons niet direct opvalt: zij is arbeidzaam, trouw, toegewijd aan haar man, zij is buitengewoon flink en zelfstandig, zij is meestal scheppend werkzaam, zeer zakelijk, zuinig en vindingrijk. Maar.... zij is tevens in de eerste plaats vrouw" of geliefde" en dus intelligent genoeg, om al deze voortreffelijke eigenschappen niet te laten merken. Zij speelt het aanhan kelijke, domme, lieftallige schepseltje, dat slechts denkt over kleeren, over amour", over dansen en uitgaan. En daarom zijn de Fransche mannen te benijden. Er zijn in Parijs voortreffelijke res taurants, die uitsluitend door vrouwen gedreven worden. De gerante komt in een snoezig zwart japonnetje langs de tafeltjes, heeft een charmanten glim lach, causeert met haar gasten, heeft een tikje coquetterie tegenover haar mannelijke cliënten, schijnt niets dan een vriendelijk gastvrouwtje, maar zit, een uur daarna, als het restaurant verlaten is, met haar personeel koud en zakelijk als een volleerd accountant af te rekenen. Tegelijkertijd onder houdt zij den slager over een te taaien roastbeaf en bestelt telefonisch de wasscherij om op tijd de servetten en tafelkleedjes af te halen. En alle bediensters in dat restaurant maar ook in vrijwel alle andere in Parijs en in heel Frankrijk nemen met niet falende zekerheid en met een volko men beschaafde vriendelijkheid de ingewikkelde bestellingen in ontvangst. Want dat is, geloof ik, de hoofd eigenschap van de Fransche vrouw in het algemeen en de Parisienne in het bijzonder: zij is zoo lief", zoo vrien delijk". Hoever die liefheid en die vriendelijkheid gaan, zou ik niet kunnen zeggen. Het is, dunkt mij, eerder een soort beschaving dan wel een werkelijk ethisch hooger staan dan andere vrouwen in andere landen (dit neemt u mij niet kwalijk; ik generaliseer heel sterk). Maar voor den Franschman en den Parijzenaar is het in ieder geval weer meegenomen". IETS anders is, hoe het met haar roep" 'staat. De Parisienne is lichtzinnig" en van lichtzinnig" naar zedeloos" is slechts n stap. Gaat de Parisienne dien stap? Ook hier weer: ja en nee. Veelal kan haar leven, bezien in het licht der wijde Hollandsche graslanden, hier afkeu ring vinden. Zij acht niet geheel dezelfde normen op zich van toe passing als de Hollandsche vrouwen en meisjes in acht nemen. Maar de zuiverheid van haar geweten, de on schuld van haar blik is zeker niet minder. Viert in Parijs, viert in Frank rijk, eens een dier groote feesten, als de 146 Juli, als andere herdenkingen of kerkelijke feestdagen, als jongens en meisjes, mannen en vrouwen op straat dansen. Zoek er eens naar de meiden", die, als hier op nationale feestdagen" wel eens gebeurd is, niet meer geheel rechtlijnig aan den arm van niet geheel nuchtere cavaliers, met veel lawijt door de straten trekken. Zoek er het gehos en geschreeuw van kinderen van beiderlei kunne. Zoek er de losgebroken instincten, gij zult ze zoo goed als niet vinden. De Pari sienne is ingetogener, ondanks haar roep". Maar het Parijs, de stad van de onzedelijkheid, van libertijnsche revues en voorstellingen ? Het bestaat.Niet voor niets zoeken autobussen met vreemde lingen in de donkerste steegjes van de Seinestad naar het in eigen land niet toe gestane. Zij zullen het vinden en zij zullen er later schande van spreken. Maar zij hebben vergeten op te letten, hoeveel onschuld er steekt in die poelen van ontucht", hoeveel kin derlijke vriendelijkheid en schuldeloozen ernst daar is te vinden. Laat ook daar het uiterlijk van de Pari sienne ons niet bedriegen aangaande haar innerlijk. HAAR uiterlijk. De Parisienne is de best gekleede vrouw van de wereld". Dat is waar. Maar niet, omBIJ DE FOTO'S Boven : Zóó /'s de Parisienne: met vlijt en goeden smaak wordt een jurkje genaaid. Onder: en zóó is ze ook: Parisiennes op de paardenrennen te Auteuil. dat zij haar uiterlijk klaar koopt in de groote magazijnen. Maar omdat zij haar eigen uiterlijk maakt. Met een kraagje hier gekocht, een lapje zij daar gevonden, maakt zij een jurkje. En de haute couture" is niets anders dan hetzelfde met nog meer talent en nog meer smaak. De haute couture is de kroon op de couture, die door elke Parijsche vrouw bedreven wordt. Haar methode is overal dezelfde en zou de methode moeten zijn van elke vrouw overal ter wereld: staat mij dit, is dit van goeden smaak, is dit origineel ? Niet: is dit mode? Want het wórdt mode, op het oogenblik, dat het gedragen en goed bevonden is. Zoo wordt de mode geboren in de dure huizen van de Place Vendöme en de Faubourg St. Honoréen waar zij nog meer liggen. Maar zij wordt ook geboren in de kleine achteraf straatjes, waar een jong meisje voor haar kennisje een jurkje naait, slordig, met te grote steken, maar chic". De Fran sche mode berust op de Fransche vrouw. En hier is te zien, hoe zij een bedrijf van wereldvermaardheid heb ben opgebouwd met haar ideeën, met haar geest en vindingrijkheid en vlijt. Het is niet gedurfd, om te zeggen, dat Parijs de stad is van de Parisienne. Zij geeft er den toon aan, zij beheerscht het stadsbeeld. En zij hebben beide veel van elkaar over genomen: het liefelijke uiterlijk en het ernstige innerlijk. Is de Parisienne werkelijk zoo? Ja, ze is zoo ! AAN INZENDERS VAN M AN US CRIPTE N wordt verzocht bij hun bij dragen een gefrankeerd brief omslag met adres van den afzender in te sluiten. Op het adres van stukken, voor de redactie bestemd, vermelde men gén namen van personen PAG. 12 DE GROENE No. 3246

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl