De jurk, die een paar OOGEN kostte... Vlijtige handen reppen zich .... de jurk krijgt vorm .... maar wenkbrauwen fronsen zich, oogen turen bij te weinig licht . . . . Dat loopt uit op onherstelbare schade aan de oogen! Verwoest toch niet Uw kostbaarste bezit: Uw gezichtsvermogen. Niemand is in staat, een paar bedorven oogen hun oude kracht terug te geven! In het middenlicht van Uw kamer behoort 'n Philips Bi-Arlita" lamp van minstens 150 dekalumen aanwezig te zijn en een extra lamp op de plaats van Uw werk is geen luxe, maar een wijze maat regel. De kosten van goed licht spelen bij het gebruik van de zuinige Philips Bi-Arlita" lampen nauwelijks een rol. Voor enkele centen per avond geniet U de weldaad van overvloedig licht! &fe*é^ ^ Stadsinventaris Bescherming DE stad toont eerst bij zeer nauw keurige beschouwing haar be scherming. Wellicht is dat een strate gisch gebruik. Doch het komt voor, dat men op onverwachte pleintjes stuit op trekschuitvormige gevaarten, ge dekt met aarde. Dat zijn luchtbeschermingsschuilkelders en de mooiste plant soenen, de rustigste kaden en de vrien delijkste straten zijn er mee bedekt. Maar verder laat de overheid niets mer ken. Dat zal echter nog komen, aldus het raadsoverzicht. De groote gebouwen kruipen weg ach ter natgeregende stapels zandzakken. Ze voelen zich er veilig achter en het geeft niemand last. Gewone etages en winkels en sousterrains laten hun on veiligheid rustig voortbestaan. Met dat al heeft de stad er een nieuw zij het vrijwel geheim aspect bijgekregen. Het beschermde aspect. Gelukkig de stad, die zich zoo onbeschermd zoo veilig acht. Tooneel Toen wij trouwden (Stadsscho uwb urg) HET beste van het Priestley's nieuw tooneelstuk is de vondst van de drie echtparen, die 25 jaar na datum tot de ontdekking komen, dat hun hu welijk op wettelijk zeer losse schroe ven staat. Van deze trouvaille uitgaan de had een brillant blijspel kunnen ontstaan, dat boven het niveau had kunnen stijgen van de wel erg kinder achtige ruzietjes en verdachtmakerijen, waarmee thans de twee bedrijven na de ontdekking gevuld zijn. Nu ontstond er niet meer dan een onderhoudende klucht met een vlotte dialoog en vele mogelijkheden voor het creëeren van typen, waarvan wel eens al te nadruk kelijk profijt werd getrokken. Het geheel speelt aan het begin van deze eeuw en misschien was wel de prettigste factor in deze voorstelling, dat wij een oogenblik verplaatst wer den in dien goeden ouden tijd, die thans eens zoo veraf schijnt.... Tour de Franc e (Het Ruys-Ensemble in het Centraal Theater) ALS zich n gezelschap het RuysEnsemble mag noemen, dan is het wel deze nieuwe combinatie van oude en nieuwe tooneelkrachten, waarin niet minder dan vijf Ruysen" pa, ma, twee kinderen en een broer van vader's kant voorkomen. Dit is familie-tooneel van het zuiverste wa ter, maar of het debuut van dit gezel schap tooneel voor de familie" ge noemd mag worden, betwijfel ik. AndréBirabeau schept in dit stuk n.l. de niet zeer duidelijke figuur van Fortune Verrières, die er een wettig gezin in Parijs op na houdt en een onwettig on der valschen naam in Lantusque, een klein plaatsje in de Fransche Alpen. De echte zoon komt als radioreporter naar het plaatsje in de Alpen, om er de Tour de France te verslaan en ont moet er zijn onecht zusje, waarna de kinderen zich bezighouden met be schouwingen over wettige kinderen en Kinderen van de liefde", zooals zij dat discreet uitdrukken. Een zwaar begin voor de debuteerende tooneeljeugd om hiervan iets aannemelijks te maken. Maar de eerste kennismaking hield vele beloften in en dus hopen wij op een spoedige revanche in een echt Jong" stuk. Film Rue Michel, N o. 8. (Theater Tuschinski) IN een Parijsch huurhuis, Rue Michel No. 8, wordt een moord gepleegd op de eigenares en de politie, nieuws gierig als altijd, wil den dader opspo ren. Zij neemt aan, dat deze zich in het huis moet bevinden en dit moge niet zeer logisch zijn, de handeling der film wordt hierdoor aan een eenheid van plaats gebonden, die men slechts in de Grieksche drama's tegenkomt. Een commissaris en een rechercheur gaan op onderzoek uit, doorzoeken de kamers, vinden zonderlinge menschen, verdachte menschen en menschen in compromitteerende situaties en arres teeren te hooi en te gras, wie daarvoor in aanmerking komt. Den schuldige ontdekken zij eerst, als zij op het punt van uitgang, d.i. de portiersloge, terugkeeren en men zou dus geneigd zijn hun speurtocht overbodig te noemen, als deze niet aanleiding geweest was tot een alleramusantste Fransche film, die ditmaal eens de misdaad op een luchtige manier behandeld. Talrijke filmberoemdheden (von Stroheim, Lefaur, Michel Simon, Jules Berry, Gaby Morlay) treden in korte fragmenten op en bewijzen, dat de waarde van het filmspel niet afgemeten wordt aan de hoeveelheid volgespeeld celluloid. De Vrouw met het Masker. (Roxy Theater) VIJF jaar geleden heette de film Maskerade" en zij was een eerste ling van den regisseur Willy Forst, die er Paula Wessely in liet debuteeren. Thans zijn de sterren Louise Rainer en William Powell, maar het gegeven is te Weensch" voor Amerikaansche sterren, zoodat men het beste de her innering aan de vergeelde Maskerade" kan houden. Culinaria De r" van de maand OESTERS, kreeft, caviar zijn zalig heden die veel begeerd en weinig genoten worden. Het zijn vertrouwensspijzen, die slechts onder vele voorbe houden genuttigd kunnen worden. Eén ervan is de ,,r". Er moet een r" in zitten,niet slechts in de maand, dat is niet van menschen afhankelijk; trouwens, voor caviar en kreeft geldt het niet eens. Maar veel belangrijker is nog de r" in den naam van den verkooper: en wie durft er te beweren, dat er in Rienstra's Oesterbar" te weinig r"-ren zitten? Menschen zitten er trouwens ook niet te weinig in. In deze nieuw ge opende attractie van het Leidscheplein zit het vol. Het was vroeger sinds decennieën een wit betegelde, keurige, degelijke goede vischwinkel. En het is het nog. Alleen staan er nu tafeltjes en is een kok druk in de weer achtïr een bar, waarvoor men moeite doet een plaats te veroveren. Hier ziet men kunstenaars na hun voorstelling, publiek na dezelfde, "fuivers, militairen met verlof, smullend aan een (goedkoop) halfdozijntje met citroen en toast. Men ziet begeerig naar wat de buurman eet, bespiedt eiken hap caviar, die hij naar zijn mond brengt, om het dan zelf ook maar te bestellen. In dit, door Jan Engelman eens tot een hoekje Parijs verklaard inhammetje van het Leidscheplein, is er een Parijsch vischbartje bij ge komen dat den uithuizigen mensch nieuwe sensaties schept op geschubd, gekieuwd, beschaald, gegraat en bedrild gebied. PAG. M DE GROENE No. 32S5