ET rt l "i jf ' t EEN KOLDERVERHAALTJE H. B. Fortuin ER was eens een dame met een tuinkamer, die al maar uitzag over een weide, die zij vol weemoed voor haar huis aan had laten leggen. Zij was van huis uit adellijk, maar dit kon haar niet verhinderen, kleine kindertjes op te eten als die, na school tijd hun laatste ...., op haar grint van het voortuintje traden. Daarom schafte de Bond van bona fide Schoolkinderen een prikkeldraadsysteem aan, om de leden te waar schuwen tegen de oude dame, die daardoor van haar hoofdzakelijke en voornaamste voedingsmiddelen werd beroofd en zienderoogen vermagerde. De dame, die uit hoofde van haar afstamming over zeer veel familie be schikte, richtte een petitionnement tot de regeering, om de kinderen weer tot orde te dwingen, waarna een inspecteur van het voedingswezen de prikkel draad systemen kwam inspecteeren en ze daarna liet opruimen. De oude dame kwam zienderoogen weer aan, en zou aan overvetting over leden zijn, als niet een merkwaardig feit gebeurde. Zij zat op een goeden morgen rustig een kaartje te leggen, toen twee kleine musschen op het grint van het tuintje begonnen te zingen, zoo maar school liedjes, die zij van de kinderen hadden geleerd. De oude dame schrok op, schoof haar kaarten te zamen en boog zich uit het raam. Daar zaten de twee vogels, lustig te kwinkeleeren, met trillende keeltjes, of hun leven er van af hing. Hédaar", zei de dame, weten jullie wel, dat dat mijn grint is?" vroeg de dame. Zeker dame" zei de oudste musch, die Gerretje heette, maar wij maken het niet vuil, weest u maar niet bang." Wacht een oogenblik", zei de dame, tot ik mij verkleed heb, en kom dan binnen." Zoo stapten de musschen door de mooi gemeubelde corridor, zij traden in de tuinkamer en vandaar in de prachtige serre, met een rieten ameu blement, met 3 leunstoelen, voeten bankjes, een rijdende theetafel en de rest. Gaat u zitten", zei de dame. Wil jullie een gebakje" f en ondertusschen keek zij valsch. Dank u beleefd, dame", zei de oudste musch, en hij beduidde zijn broertje, dat die ook niets mocht nemen. Ik wou eens met jullie praten over de schoolkinderen," zei de dame. Ze komen op mijn grint, en dat voel ik aan mijn complexen, waar ik heel voorzichtig mee moet zijn, omdat zij mij al hoopen geld gekost hebben door psychiaters. Het is als slecht weer met eksteroogen, begrijpen jullie?" Dat begrepen de musschenkinderen en ze knikten instemmend met hun kopjes en fladderden met hun kuifjes. Als ik u raden mag, dame", zei de oudste, zou ik de kinderen heelemaal niet zoo ver laten komen. Ik zou, als ik u was, bij het hek gaan staan, en mij met n hand er aan vast houden, en dan verder opeten, wat ik krijgen kon. Die ne hand is dan een waar borg tegen overdrijving, en schept als het ware een slagcirkel." Dat begreep de dame en ze vond het een goed plan, en toen om drie uur de kinderen uit school kwamen, stond de dame, met haar vriendelijk gerimpeld gezicht aan het witte hek van haar villa en hapte naar de kinderen. En ze kreeg er zeker wel een stuk of vijf naar binnen. Daar kwamen ook twee lieve, kleine meisjes, Line en Trine, met roze en blauwe lintjes in het haar. Niets vermoedend, met kleine luch tige trippelpasjes, kwamen zij langs de oude, vriendelijke mevrouw, met het lieve grijze haar. Hap", zei de dame, en weg was Line. Hap", zei de dame, en weg was Trine. En op den weg naar school stond nog slechts een leegte. Maar de oude mevrouw was moe geworden. Staan was ze niet gewend, en het was warm, een beetje benauwd weer, zoodat ze gauw weer naar haar mooie serre ging, en het meisje belde om een glas heerlijk koude frambozenlimonade. En toen Line en Trine, binnen in de lieve, adellijke, oude dame, daar die heerlijke frambozenlimonade proefden, werden ze ongedurig en boos. Bah, wat is het hier donker", zei Line. ,Ja, en wat griezelig", zei Trine. En dus probeerden zij er weer uit te komen. Zij trappelden en klommen om door de keel weer naar boven te klauteren, maar het lukte niet. Alleen voelde de oude dame zich nu plotseling niet goed. Of het nu kwam van het lange staan, of van de koude limonade, kon zij niet zeggen, maar ze moest even gaan liggen, op de mooie canapéin de serre, met de mooie geborduurde kussens, en met een kanten overtrek met een amor met pijltjes. En toen de oude dame zoo lag, was het voor Line en Trine in e;ns veel makkelijker, er uit te klimmen, en voordat de dame nog iets gemerkt had, stonden de kleine meisjes voor haar, hand in hand, op de canapé, volkomen ongeschonden, alleen waren de haarlintjes wat ge kreukeld. En toen de oude, lieve, vriendelijke, grijze dame dat zag, had zij in eens spijt van haar vroegere boosheid, en ze gaf beiden meisjes een koekje en nog zoo'n heerlijk glas frambozenlimonade, en ze zei, dat ze nu maar gauw naar huis moesten gaan, omdat anders hun moeder ongerust zou zijn, GEMENGD HIEUW 8 Engelsche zeden en gewoonten In een artikel in de dagbladen, over de verzorging van het Britsche expeditie leger in Frankrijk en de daarvoor noodige zorgvuldige intendance: In een van de veertig cantines van het Britsche leger waren in korten tijd bijna 1300 flesschen whisky verkocht, men rekent op millioenen flesschen bier en moet verder zorgen voor rubberkleeren. Rubberkleeren ? Ik heb niet zoo veel begrip van de Engelsche zeden en ge woonten. Maar daar begrijp ik heelemaal niets van. Rubberkleeren? Heel jonge kinderen, zuigelingen, dragen wel eens rubberbroekjes om, wanneer zij erg veel gedronken hebben de gevolgen daarvan zoo te voorkomen. Maar van volwassen soldaten in cantines, zelfs al drinken zij bijna 1300 flesschen whisky en millioenen flesschen bier, kan zoo iets toch niet worden verwacht? Ik ben niet nieuwsgierig en in geen geval zou ik moeite willen doen den Engelschen intendance-autoriteiten hun militaire geheimen te ontfutselen. Maar toch, zou ik heel graag willen weten waarvoor in 's hemelsnaam de Britsche tommies in de cantines rubberkleeren noodig hebben! In het zelfde artikel: Brieven hebben nu nog vier tot zes dagen noodig, om de soldaten te bereiken, maar ook dat wordt bespoedigd. Dezer dagen heeft de plaatsvervangende minister van Posterijen zich als brief uit Enge land laten verzenden en vier dagen later was hij aan het front. Maar vraag niet, hoe hij er toen uit zag .' Vol met zegels, plat als een schol, met overal op zijn gezicht stempels. En wat zal dat een geld gekost hebben f De koffermoord te Amsterdam Wat is een koffermoord? Het Volk" zet dit woord boven een bericht. Wat is een koffermoord? Is dat een moord op een koffer, als b.v. een kaffermoord een maar dat ze eiken middag terug mochten komen om in den tuin te spelen wanneer zij dat maar wilden. En als voortaan de kinderen op het grint speelden, onderdrukte de dame haar complexen, en het lukte haar hoe langer hoe beter. En thans is zij de voorzitster van de Kinder Spe si tuin Vereeniging Amster dam Oost Spoordijk Kwartier E. En door den heelen tuin ligt lekker, dik, knerpend grint. moord op een kaffer is, of is het een moord dóór een koffer, zooals een keffermoord een moord is door een keffer? Geen woordenboek zou antwoord kunnen geven. En toch weet iedereen wat er mee bedoeld is, zoo onhandig zijn de koppen makers bij Het Volk" ook niet. Voor dezen koffermoord nu heerscht een groote belangstelling. Ik zou het woord ongezonde belangstelling" willen gebruiken als ik er zelf ook niet zoo dol op was. Ik vind het het interessantste uit de krant. Wat mij betreft gebeuren er lang niet genoeg koffermoorden. Dit moest dagelijksch werk worden. Hoe het ook zij: voor den koffermoord heerscht groote belangstelling. Zoo lees ik weer in een ander blad (De Telegraaf) Een doodsbleeke Koorens stond vanmiddag om drie uur geboeid voor zijn vroegere woning aan de Pijnackerstraat: tusschen twee rechercheurs. Zoo kwam hij weer terug op de plaats waar hij zijn verschrikkelijk misdrijf volvoerde. Honderden oogen waren op den kleinen, bleeken man gevestigd. Men zag de boeien om zijn polsen. Toen hij uit den auto stapte deins de hij terug bij het zien van de vele toeschouwers, allen vroegere buurt bewoners. Men hoorde hem zeggen : Zooveel menschen, maar dat is verschrikkelijk." Het moet voor K. inderdaad een on aangename verrassing geweest zijn. Het moet iets ontzettends geweest zijn. Maar er is nu eenmaal een zekere tegenstelling tusschen de daad, die meestal zonder publiek en de rest van de procedure, die met vol huis pleegt te geschieden. Het is een zeker risico, dat men bij zoo iets heeft te aanvaarden. En toch : Zooveel menschen, maar dat is verschrikkelijk". Of liever, beste vriend Koorens, gelooft u mij: laat u dat zooveel" er maar ge rust af: Menschen, maar dat is ver schrikkelijk." Onze ijzeren neutraliteit Brieven en briefkaarten uit Duitschland krijgen, naast het poststempel een aparten stempelopdruk : Tu eisern Deine Pf licht Du sicherst damit den Sieg". Nu zijn ze in Duitschland wel zoo slim niet met hun vijanden te cor respondeer en, dus die geven ze met die opwekking geen aansporing den plicht te doen. Maar de neutralen krijgen de aan maning wel. De vraag is, welken Sieg" wij daarmee verzekeren en hoe wij onzen plicht kunnen doen. Duitschland zal toch niet bedoeld hebben, dat de eenigen die een overwinning behalen de neutralen zijn Laten we in ieder geval onze ijze ren plicht doen : een ijzeren neutraliteit / HA. Meneer Adelbert wenscht neutraal te Dit artikel is niet neutraal...." ....en dit óók niet; weg er mee" en dit is zér onneutraal; er uit!" ...., .dat mag tenslotte dan wel blijven!' GROENE No. 32J7