Techniek Hitler's geheime wapen" Redenen, waarom het vermoedelijk geen vliegtuig is TOT nu toe heeft de oorlog weinig nieuws" opgeleverd. Nieuws in den vorm van ijselijkheden, wel te verstaan. De Poolsche veldtocht was afgeloopen voor wij goed en wel beseften, dat hij aan den gang was en. sindsdien is er niet veel gebeurd. Wel zijn ettelijke handels- en oorlogssche pen getorpedeerd en vonden eenige honderden menschen een zeemansgraf, maar cht gevochten wordt er niet en de sensatie-pers zit een beetje met het geval. Want zij moet het hebben van dikke koppen", van Groote Heldendaden, van Moed en Doods verachting en zoo. Maar ja, als er niet gevochten wordt, kunnen men schen zich moeilijk als Helden gedra gen, kan men moeilijk aankomen met dikke koppen over Groote Gebeurte nissen. En dus wordt ieder gevalletje dankbaar gegrepen om er een Bericht van te maken. Een tijdje geleden heeft Hitler ge dreigd, dat, indien de geallieerden voort zouden blijven gaan met het opbrengen van schepen, die contra bande vervoeren, met het blokkeeren van de Duitsche havens, hij gebruik zou maken van een geheel nieuw en verschrikkelijk wapen, dat in staat zou zijn de door de Britsche oorlogs schepen gekonvooieerde handelsschepen van de zeeën weg te vagen, dat een definitief einde zou maken aan die blokkade. Een pracht van een bericht, want hier was iets van te maken. Eerst kun je het bericht zelf publiceeren en dan kun je er nog eens over uitwijden. De Engelsche sensatie-pers maakte zich dan ook oogenblikkelijk van het geval meester. Hitler's Secret Weapon ! Natuurlijk een vliegtuig. Allicht, want vliegtuigen spreken tot de verbeelding der massa, ze zijn nog steeds Nieuws. Dat een onderzeeër een veel effec tiever wapen tegen schepen is, wordt rustig genegeerd. Neen, een hél groot vliegtuig met een beman ning van liefst 12 koppen; vier men schen voor de besturing, de navigatie en motoren, 8 man voor de bediening der zestien zware mitrailleurs. Over bommen wordt niet gesproken, want het rakketakketak der mitrailleurs is oneindig veel romantischer, sensationeeler. Een compleet eskader staat gereed om op het eerste teeken van den Führer uit te vliegen. Dertienduizend kilometer, zoo ongeveer van Kiel naar New York en terug, is het vliegbereik dezer luchtkasteelen en, dit is klaarblijkelijk de clou, de beman ning kan aan boord slapen ! Wat een kerels toch, die Duitsche vliegtuig bouwers ! Daar hebben ze me in alle stilte, zonder dat iemand er ook maar iets van te weten kwam, een stuk of twintig vliegschepen gebouwd, grooter nog dan de bestaande Clippers" van Pan American Airways, die tusschen de Vereenigde Staten en Europa vliegen, vél en vél grooter dan de viermotorige patrouille-vliegbooten der Engel sche, Fransche en Amerikaansche Marine. Wat een Bericht! ! GEEF adresveranderingen (ook tijde lijke) vroegtijdig op l Als wij Woensdag met de eerste post bericht van Uw verhuizing krijgen ontvangt U die week DE GROENE reeds aan Uw nieuw adres JAMMER genoeg is dit bericht pure fantasie. Zooals vrijwel alle ver halen over geheime" vliegtuigen, motoren en zoo uit de duim van een om berichten verlegen corres pondent worden gezogen. Want in werkelijkheid is het niet mogelijk om iets geheel geheim te houden en zeker niet in vredestijd. Er lekt altijd iets uit en iedereen, die in de vliegerij thuis is, weet heel goed bijv., dat de Engelschen hard bezig zijn een nieuw tweemotorig gevechtsvliegtuig te vervolmaken, dat Messerschmitt in Duitschland een dergelijk soort machi ne reeds bouwde, dat Rolls Royce bezig is met een motor van 3000 pk. De bekende Hamburgsche scheepswerf Blohm und Voss, die sedert vele jaren ook een vliegtuigfabriek exploi teert, is bezig met het prototype van een groot trans-atlantisch vliegtuig. De machine in kwestie krijgt 6 motoren van 1000 pk elk en het vlieggewicht is berekend op 45000 kg. Deze Ha. 222, zooals het type heet, zal bij een kruissnelheid van 275 km per uur een vliegbereik hebben van 7000 km., voldoende voor een nonstop-vlucht van Duitschland naar de Vereenigde Staten. Vanzelfsprekend kan en zal ook uit dit type een patrouillevliegtuig wor den ontwikkeld en op den duur zal men er ook in kunnen slagen om, langs lijnen der geleidelijkheid, uit dit type een veel grootere machine te ontwikkelen. Doch zoover is het nog lang niet. Want men bouwt geen groot-vliegtuig, laat staan een com pleet eskader, in enkele weken. Daar voor zijn jaren van voorbereidende studie noodig, met het bouwen van het prototype is geruimen tijd gemoeid, de proefvluchten nemen maanden en maanden in beslag, enfin, voor de rste machine klaar is, hetgeen nog niet eens wil zeggen, dat alle kinder ziekten genezen zijn, vraagt dtt van drie tot vijf jaren. Om een voorbeeld te noemen: met den ook in ons land bekenden Douglas DC 4, werd in 1935 begonnen met de berekeningen der prestaties; het ont werp lag toen reeds vast. De eerste proefvlucht met het prototype werd in Juni 1938 gemaakt en toen deze machine ter beschikking van de Ame rikaansche luchtlijnen werd gesteld De meest-gebruikte Duitsche zee-verkenner die maximaal 2500 km. v/iegbere/k heeft voor het beproeven in de praktijk, had men aan de ontwikkeling van het type reeds 2.400.000 dollar ten koste gelegd, had men 166.000 man uren verbruikt. De proefvluchten vroegen rond 120 vlieguren en alles bij elkander duurde het vier jaren nadat besloten was dit viermotorige verkeersvliegtuig te bouwen, voor de eerste machine kon worden gele verd. En toch is die DC. 4 niet eens zoo'n bar groot vliegtuig met zijn vlieggewicht van ongeveer 30.000 kilogram. NATUURLIJK is het technisch heel goed mogelijk een patrouille vliegtuig te bouwen met een vlieg bereik van 13000 km en een beman ning van 12 koppen plus een zware bewapening en de noodige bommen. Maar het is definitief uitgesloten, dat men dit zou hebben kunnen geheimhouden, aangezien men met den bouw van het prototype zeker in 1935 reeds een begin zou moeten hebben gemaakt. Indien wij aan nemen, dat de kruissnelheid wordt be reikt met 6o°'0 van het totale motor vermogen, dan beteekent dit, dat voor een vliegbereik van 13000 km alleen al een gewicht van ongeveer 25000 kilogram aan brandstof moet worden meegevoerd. Voegen wij hierbij een 3000 kg voor de smeerolie, 1000 kg voor de mitrailleurs met munitie, dan komen wij aan een lading van 32000 kg., ongeacht de inrichting der slaap plaatsen, keuken, werkplaats, enz. plus levensmiddelen en drinkwater. Het vlieggewicht van zoo'n vliegschip mag dan ook gerust worden geschat op ongeveer 70.000 kg en een dergelijke machine bouwt men nu eenmaal niet in een verloren hoekje van de fabriek. Het tewaterlaten van het prototype zou bovendien zoo'n evene ment in de luchtvaartwereld beteekenen, het zou zoo'n bewijs zijn van de superioriteit" der Duitsche vliegtuig industrie, dat men het van de daken zou hebben geschreeuwd. Details kunnen min of meer geheim worden gehouden, de juiste prestatie cijfers, bijzonderheden over de vliegeigenschappen, misschien het produc tieprogramma, doch nimmer het feit, dat een bepaald vliegtuig, een bepaalde motor wordt gebouwd. En zeer zeker niet, indien die dingen nog stammen uit den tijd van voor den oorlog. Wij kunnen dat mooie Engelsche verhaal dan ook gerust als een sprookje be schouwen; hieruit valt echter niet te concludeeren, dat de Duitschers niet van plan zijn om konvooien met vliegtuigen aan te vallen. Zij hebben het trouwens reeds gedaan, zij het ook zonder succes en het zal nog wel meer gebeuren. Doch voorloopig met heel gewone machines met een zeer nor maal vliegbereik. Jaren geleden, toen ik een be zoek bracht aan de Egyptische pyramides, kwam ik bij een helder ziend fakir-medium die uit de steenen kon lezen. Het aantal steenen waar die pyramides uit opgetrokken zijn, is niet gering, en daarom had het fakir-medium heel wat te lezen. Hij voorspelde een vrede die gesloten zou worden in een stad waar veel bier vloeit, en die ik dus ook nooit serieus heb genomen, ook al omdat er geen oorlog aan vooraf gegaan was. En omdat het medium mij bovendien wist te vertellen dat een jaar later de oorlog tóch zou uitbreken, ben ik aan het hamsteren gegaan. De heele benedenverdieping van mijn villa heb ik als schuilkelder laten inrichten met dien verstande dat ik de zandzakjes niet met zand maar met rijst, tuinboonen en aardappelen liet vullen. Zoo zou ik al schuilende geen gebrek aan voedsel hebben, en tegen den tijd dat ik me uit mijn kelder gegeten zou hebben, zou de oorlog al lang afgeloopen zijn. Vorig jaar November heb ik mijn intrek genomen in mijn eet- en schuil kelder en ben terstond met eten begonnen omdat ik toch niets anders te doen had. In een maand tijds was ik zoo dik dat ik niet meer op mijn eigen beenen kon staan, dat was trouwens niet noodig. Ik lag languit op een divan, mijn dienstpersoneel zorgde voor de bereiding van de eenvoudige maaltijden. Ik kwam door al dat eten zóó aan, dat ondanks de toenemende ruimte in den kelder wegens de consumeering, er voor het personeel nauwlijks plaats overbleef. Daar stond dan ook tegenover dat zij minder hoefden te eten. Het was begin Juli dat ik mij zeer bekneld begon te voelen, ik kon me nauwlijks meer bewegen. Ik ontbood den boschwachter die me onthutst vertelde dat ik tusschen de vloer en het plafond van de benedenverdieping bekneld zat. Hij zou onmiddelijk de brandweer opbellen, maar deze ver scheen niet. De aardappelen en de tuinboonen die nog over waren, waren nauwlijks meer eetbaar, omdat ze allen uitgeloopen waren; het daglicht kon moeizaam door de ramen doordringen omdat deze volgegroeid waren met loof. Ik kreeg honger en het stond me glashelder voor den geest dat de situatie zóó niet langer kon duren. Ik haalde zeer diep adem, de zolde ring week en met moeite kon ik mij door de openslaande deuren naar buiten wringen. Maar welk een schouwspel ontwaarde daar mijn oog! Voor mij rees een onmetelijke bouquet bloemen op: paarse aardappelbloemen, gele boonenbloesems, tabaksbloemen, in gemaakte pruimenbloesems. Tot aan de nok van het dak was mijn huis volgegroeid. In de dakgoot ruischte het suikerriet en door alle schoorsteenen geurden de theebloesems. En toen begreep ik waarom de brandweer mijn villa niet had kunnen vinden. Een diepe ontroering maakte zich van mij meester bij al die bloemen, en ik begreep dat de oorlog uit was.. . ., of dat hij moest beginnen. Maar dat maakt toch weinig verschil. PAG. 19 DE GROENE No. 3258