De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1939 11 november pagina 21

11 november 1939 – pagina 21

Dit is een ingescande tekst.

Hoe Baby'face Nelson" den dood vond Maar al te vaak ziet men in de Amerikaansche misdaad en haar bestrijding sensatie en niets meer dan sensatie: Het is de verdienste van J. Edgar Hoover, den energieken directeur van het F.B.I. (?Federai Bureau of Investigation" te Washington), dat hij in zijn studie over de bestrijding der Amerikaansche mis daad door middel van de z.g. G-mannen, den maatschap pelijken kant van dit maatschappelijk euvel niet verwaarloost. Het is dan ook zeer toe te juichen dat zijn Persons in Hiding" in het Nederlandsch is vertaald. Zulks is geschied door den heer K. H. Broekhoff, waarnemend hoofdcommissaris van politie te Amsterdam. Misdaad in Amerika", waaraan wij het volgende fragment, handelende over achtervolging en dood van Baby Face Nelson", een van Amerika's gevaarlijkste bandieten, ontleenen, is uitgeko men bij de fa. Kemink te Utrecht. BIJ de plundering van de bank te South Bend Nelson's laatste misdaad had de buit ongeveer veer tien duizend dollar bedragen. Baby Face Nelson verdeelde dit bedrag onder zijn helpers. Fatso Negri, de boodschappenjongen, kreeg drie dui zend dollar, de eerste weelde in zijn bandietenbestaan. Hij maakte een uitstapje naar huis, doch kwam on middellijk met heel slecht nieuws terug. G-mannen stellen in grooten getale een onderzoek in, iedereen ondervra gende. Maakt, dat jullie weg komt". Chase, Nelson's rechterhand, lachte er echter om. Luister," zeide hij tot Fatso, als wij slechts een paar van onze plannen kunnen uitvoeren, dan hebben wij zooveel geld, dat wij overal heen kun nen gaan en dan vinden zij ons nooit." Het antwoord op dezen bluf brach ten de extra edities der bladen en de bulletins, waarvoor duizenden zich verdrongen. Het zorgvuldig voorbe reide plan van Inspecteur Samuel Cowley had succes opgeleverd. Federale kogels hadden Dillinger gedoe d, ter wijl Baby Face Nelson in de richting van Nevada vluchtte, zooals gebruike lijk, volkomen afhankelijk van zijn agent en zich achter vrouwenrokken verbergende. De bandiet met het baby-achtig uiterlijk was ziek van angst. Hij haalde een bijlooper der bende over om hem, zijn vrouw Helen, Fatso en Chase te vergezellen en ter meerdere camou flage vrouw en baby mede te brengen. Maar zelfs toen bleef Nelson nog hoogst zenuwachtig, ze o dat Fatso maar San Francisco werd gezonden om ook nog het meisje van Chase te halen. Met drie vrouwen en een baby als dekking vestigde Baby Face zich een tijdje in een plaatsje aan het meer van Nevada. Hier vernam hij, dat verschillende leden van zijn bende door politiekogels waren gedood. Naarmate het tot hem doordrong, dat ook voor hem het beslissende oogenblik naderde, werd zijn gemoedstoestand steeds wan hopiger. In zijn schuilplaats oefende hij zich dag aan dag met een buks in het schijf schieten; bij wijze van af wisseling schoot hij op eekhoorntjes en allerlei vogeltjes, als verbeeldde hij zich daarbij zijn vervolgers neer te schieten en zich een weg naar de vrij heid t; banen. Toen kwim uit Reno het volgende slechte nieuws: De plaats is vol G-mannen. Zij zijn overal geweest bij al onze rela ties. Door middel van allerlei leugens zijn zij van den garage-man te weten gekomen, dat hij je beschermd heeft. Je bent reeds verraden. Zij sluiten je in. Het wordt tijd, dat je wegkomt!" OPNIEUW zette Baby Face Nelson de vlucht voort, verborgen achter de drie vrouwen en de baby, met John Paul Chase om in de stad benzine en olie te koopen of een hut in een toeristenkamp te huren, welke zij in de ochtendschemering weer verlieten. Het geld raakte op. De vluchtelingen slaagden erin de ziekeninrichting te Vallejo te bereiken. De magere inbre ker, die deze inrichting leidde, telde uit een blikken doosje duizend dollars neer: Maak dat je wegkomt. De G-man nen zitten je op de hielen. Tot nu toe heb ik hen om de tuin kunnen leiden. Dat lukt mij natuurlijk niet altijd. Ga mijn deur uit." Zij probeerden contact te maken met oude vrienden uit de dagen der dranksmokkelarij. Overal ontvingen zij echter hetzelfde antwoord. Maak dat je wegkomt. De G-man nen zijn reeds hier geweest om naar je te zoeken. Zoo ongeveer om den ande ren dag komen zij terug. Als zij hooren, dat wij met elkaar hebben gepraat, dan worden wij misschien nog gearresteerd als verdacht je te hebben verborgen." Pogingen, om hen tot andere ge dachten te brengen, bleven vergeefs. Het lukte niet, ergens onderdak te krijgen. Gebruik toch je verstand. Maak je uit de voeten. Wat kunnen wij nu nog doen, als de G-mannen achter je zitten!" Zij besloten Oostwaarts te gaan. Somtijds wilde Baby Face, dat met een snelheid van meer dan honderd K.M. per uur werd gereden, dan weer'liet hij plotseling stilhouden en moest Chase den weg verkennen, als ware er onver wachts een waarschuwing gekomen. Des avonds werd meestal bij toeristenkampen gestopt om den volgenden morgen bij het aanbreken van den dag weer verder te vluchten. Ten slotte gaven zij de gedachte aan een onder dak op en kampeerden in de open lucht. Negri, Chase of n der vrouwen ging dan naar de stad om levensmiddelen te koopen, welke boven een kampvuur werden gekookt. Maar zelfs nu kwam het nog voor, dat Baby Face diep in den nacht ont waakte, het gelaat met angstzweet be dekt en het bevel gaf: In de wagens. Wij moeten weg." Fatso was blij achter te kunnen blij ven, toen de wagen, dien hij bestuurde, in Colorado defect geraakte. Nu was alleen Chase nog over om den lafhartigen moordenaar te beschermen, de inkoopen te doen of om vrienden in Chicago op te bellen. Het antwoord luidde onveranderd: Blijf van ons weg. Wij willen je niet zien. Het is veel te gevaarlijk met die G-mannen." OP zoek naar een schuilplaats had Nelson met zijn gezelschap op zekeren dag halt gehouden in een plaatsje aan een meer nabij Chicago, John Paul Chase had met den eigenaar onderhandeld. Wij denken erover," zoo had hij gezegd, om na afloop van het seizoen voor langer verblijf terug te komen." Dit gezegde zou hem in het ongeluk storten. Speciale agenten van het F.B.I. toch waren te weten gekomen, dat zij daar waren geweest en de eigenaars hadden beloofd te zullen waarschuwen zoodra de bandieten terug zouden komen. Bovendien had Inspecteur Cowley eenige van zijn mannen naar het plaatsje gezonden met opdracht zich daar te vestigen en den dag af te wachten tot Nelson en zijn meest ge trouwe medewerker zouden terug komen. Maanden gingen voorbij, zonder dat er iets geschiedde. Terwijl de speciale agenten dag aan dag in verveling sleten en vruchteloos uitkeken, reisden Chase en zijn lafhartige beschermeling doelloos in het Westen rond om plotse ling weer Oostwaarts te trekken. Ten slotte werd in November een auto ge signaleerd in het kleine plaatsje nabij Chicago. Een der speciale agenten had gemeend in n der inzittenden Baby Face Nelson te herkennen, niettegen staande de bandiet zijn snor had laten staan om te pogen zich onherkenbaar te maken. Inspecteur Cowley werd verwittigd; auto's werden samen-ge trokken om te trachten den langgezochten vluchteling te vinden. In de namiddag van een kouden Novemberdag reden Baby Face Nel son, diens vrouw en de ja-broer John Paul Chase langs den weg nabij het genoemde plaatsje. Een andere auto haalde hen in en passeerde. Een der inzittende mannen zag hen door den achterruit scherp aan. Die vent keek naar ons," uitte Nelson met bevende stem. Mogelijk G-mannen." Daarna gaf hij het bevel: Geef ze de volle laag." John Paul Chase zat met een auto matisch geweer op de knieën. Het nerveuze commando van Nelson bracht hem in actie. Zijn taak was om Nelson te beschermen en in dien anderen wa gen zaten G-mannen. Zijn oogenblik was dus gekomen. Ik zal hen onder vuur nemen," zoo riep hij uit. Het geweer ging om hoog en spuwde vuur uit den loop, toen Chase over het gebogen lichaam van Helen Gillis in de richting van den anderen wagen schoot. Het vuur werd beantwoord. Opnieuw spande Chase den trekker. In den anderen wagen vuurden Gmannen terug. Ondertusschen reden zij met groote snelheid door naar een zijweg, waar zij hoopten te kunnen keeren om daarna terug te rijden en den wagen van Nelson te kunnen blokkeeren. De snelle Gouvernementswagen be reikte inderdaad den zijweg, draaide en hield stil om de komst van de bandieten af te wachten. Maar de wagen van Nelson kwam niet. Een der federale kogels had de waterpomp beschadigd, waardoor de auto steeds langzamer begon te rijden. Nu naderde een tweede auto de ban dieten en stopte. Twee mannen spron gen daaruit: Inspecteur Cowley en de speciale agent Herman E. Hollis. Toen Nelson hen opmerkte, was ook hij in een oogwenk uit zijn wagen, gevolgd door Chase. Nelson verborg zich achter zijn auto en begon te vuren. Chase legde den loop van zijn geweer over de motor kap en vuurde eveneens. De beide G-mannen lieten zich evenmin onbe tuigd. Een schot van Hollis verwondde Nelson, zoodat deze neerviel. Chase zette het vuur voort, daarbij zijn auto matisch geweer met andere vuurwa pens verwisselende. Volgens mededeelingen van meer dan twee ooggetuigen strompelde Nelson met de eene hand op de maag naar Chase en laadde diens geweren, waardoor deze kon door schieten. Ononderbroken duurde het vuren voort. Helen Gillis lag ergens in een greppel; haar echtgenoot vond het blijkbaar niet eens de moeite waard o n te onderzoeken, waar zij was. Ten slotte pakte Nelson een machinegeweer en liep daarmede al vurende weg. Inspecteur Cowley lag op den grond, gedood door Chase. Nu stortte ook Hollis ter aarde, doodelijk getroffen door een schot van Nelson. Deze laatste strompelde naar den Gouvernements wagen, zette den motor aan en liet de auto draaien om zijn kameraad op te nemen. Waar is Helen," vroeg Chase, toen hij instapte. Ik weet het niet," schreeuwde Nel son terug. Wij hebben geen tijd om op haar te wachten. Wij moeten probeeren weg te komen." Daar is zij," antwoordde Chase. Een oogenblik later waren alle drie in den wagen en reden weg. Baby Face Nelson stierf dien nacht in het huis van een politicus in een nabijgelegen plaatsje. Helen en Chase legden zijn naakte, met bloed bespatte lichaam naast het kerkhof neer. Zoo vond hij den dood. Losse nummers van De G ro e n e: 20 cent. Ouder dan 3 maanden : 60 cent. Toezending uitsluitend na ontvangst van het bedrag. Meneer Adel her t vraagt En wat denkt u van de waterlinie ?" Nog een kopje thee?". ,,£n dot we toffe jongens zijn..!" PAG. 21 DE GROENE No. 3258

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl