De brievenbesteller is een bekende figuur in zijn wijk. Hij kent iedereen en velen kennen hem. Er heerscht veel grietf', zegt hij, bijna in elk huis zijn zieken". Dan mag je ook wel oppassen", meent Mevr. Vogel. Wie altijd zoo door weer en wind moet, doet veel meer kou op dan een an der". Jawel, maar ik heb altijd Wybert-tabletten bij me, ziet U, dan krijg je het niet gauw te pakken. Wybertjes voorko men veel narigheid". WAAR ZIJN Piet Moeskops PIET Moeskops. En ik weet zeker, dat U weer zegt: Oh ja". En het is geen wonder, dat U zich dien naam herinnert, want er zijn er niet veel in de sportwereld, die zoo'n klank behouden hebben. En toch: hoeveel keer in de laatste jaren hebt u aan Piet Moeskops gedacht? Van Piet Moeskops weet u nog: die fietser". Ja, die fietser! De beroemdste naam in Nederland; in Frankrijk, België, Amerika de be kendste Hollander. Big Pete", de Lange", Ie géant hollandais", de blonde reus". Huldigingen in Den Haag, met duizenden, die hem van het station kwamen halen. Pagina's vol sportcopy" en zelfs vlagincidenten". Vijfmaal werd Moes kops wereldkampioen. In Amerika versloeg hij de kampioenen, hij fietste in alle landen, in alle hoofd steden, op alle groote wielerbanen tegen alle grooten van zijn tijd. En hij versloeg ze allen. Hij was de grootste tacticus"; de man met de denkende beenen". Zijn grootste roem ligt tusschen 1920 en 1930. EN nu, nog geen tien jaar later ? Peter Moeskops? Ja, die heeft een caféin de Warmoesstraat. Ik ga vragen. Een der met pluche en spiegels aangekleede kleine bars: Cabaret Piet Moeskops". Meneer Moeskops is er niet. Morgen om twaalf uur komt hij hier". Den volgenden dag: Meneer Moeskops? Maar die is hier al drie jaar weg!" En men zei mij hier gisteren... . ?" Oh, ze bedoelen den tegenwoordigen eigenaar. Dien noemen ze ook wel Moeskops". De directeur van het Amsterdamsche stadion geeft tenslotte vriendelijk uitsluitsel. Moeskops heeft een caféin Den Haag, Koningstraat. De Haagsche Koningstraat is wat grauw en lang. Een caféin de huizen- en winkelrij: Caféde Sportwereld". Piet Moeskops". Over een verlicht groen biljart rollen hobbelend de ballen. Een wat somber, hol lokaal, met ijzeren zuiltjes, een breede tapkast, waarachter de obligate spiegel. Op een kruk, wat sikkeneurig in elkaar gedoken: de groote oud-renner, wat slordig aange kleed, de hoed op het goedige, zware hoofd, noncha lant maar niet onvriendelijk in zijn houding en gebaren, onverschillig zonder ongevoelig te zijn. Achter de bar zijn vrouw, een bedrijvige en vrien delijke Zwitsersche. De echtlieden converseeren in vloeiend Zwitschers Fransch. Moeskops heeft EVEN? Piet Moeskops met jhr. v. d. Bergh y. Heemstede en zijn seigneur na een zijner triomfen op zijn buitenlandsche reizen goed talen geleerd. Of hij op die reizen zijn onloochenbare intelligente beschaving opgedaan heeft, of dat het een der oorspronkelijke deelen van zijn persoonlijkheid was, zou ik niet durven zeggen. Ik vermoed het laatste, want de opmerkelijke geschiedenis van zijn triomfen veronderstelt een man van zeer ver fijnde gespecialiseerde intelligentie, van karakter, doorzettingsvermogen en een sterken wil, maar vooral van een zuiver karakter. En zoo is de om geving van zijn persoonlijkheid ruim, aangenaam en vertrouwenwekkend. Nu zit hij daar wat mokkend in dat niet schitte rend verlichte café, dat een beetje het begrip voorstad" suggereert. De biljartende jongemannen spreken met brallende stemmen en Moeskops mengt zich een enkelen keer in het gesprek met een goedmoedigen kwinkslag. Moeskops zegt, geen contact meer te hebben met de sportwereld, al ging hij dezen Tour de France nog mee als chauffeur. Het spijt me, dat het door den oorlog nou niet door zal gaanIk had de Hollandsche jongens wat kunnen helpen met de taal en zoo". Met de tegenwoordige wielerwereld heeft Moeskops niet veel op. De bonden" zitten er te veel tusschen. Dat geeft alleen maar middelmatige rijders. Moeskops is zelf opgekomen buiten alle bonden om. Zoon van een jachtopziener, later poelier; de jongen op de fiets kippen verkoopend en koopend, een stoutmoedige fiet ser, die zoo maar door een amateur renner opgemerkt werd en van den eersten dag op de renbaan het gevoel had: ik ben renner". Een geschiedenis, die merkwaar dig is, die den grooten sportsman als een soort kunstenaar doet zien. Dit leven is dan ook vastgelegd: Temidden der Kampioenen" door den sportjournalist Joris van den Bergh. Een geheel boek gewijd aan Moeskops, zijn tactiek, zijn tegen standers, zijn wedstrijden, zijn wel en wee. Een leven van gevechten, van leeren bij nederlagen en over winningen, van nimmer aflatende waakzaamheid en belangstelling, altijd op, om en bij de fiets en de fietsers, zooals een virtuoos alleen leeft in zijn gebied. Kijkt u maar, daar aan de muur, dat kreeg ik nog van den Franschen bond. Een diploma waar al mijn vijf wereldkampioenschap pen op vermeld staan". Er naast hangen krantenknipsels waarop renners in of na matches afge beeld zijn. Komen er nu nog veel renners bij u, meneer Moeskops?" Nee, er zijn er niet zoo veel in Den Haag. En dan, ik heb geen contact meer met ze. Ze willen allemaal hooren, dat het geweldige rijders zijn en als je ze vertelt, dat ze er de qualiteiten niet voor hebben, dan worden ze boos en komen ze niet meer terug. De bonden wel, die. ..." En het gesprek komt weer op de bonden, wien het niet om het spel, maar om de knikkers gaat. En dat is het eenige moment dat de goedmoedige reus, de leeuw ,,en pantouffles" zich opwindt. Dan komt het avondblad. De berichten er in worden bekeken, en eenige weemoedige woorden vallen over de bruutheid dezer dagen, de menschelijke wreedheid en onverzoenbaarheid. De onver zoenlijke strijder van de wielerbaan, de man, wiens spurt" spreekwoordelijk is gebleven, wiens tem perament en vechtlust onvergelijkbaar zijn, wiens kracht en snelheid haast onnavolgbaar zijn ge bleken, is een goedmoedig caféhouder en een huise lijk echtgenoot geworden. PAG. II DE GROENE No. 3229