Finland Oostzee en de strategische aanval op Finland kunnen nestelen? Welk militair gewicht hadden Russische havens in Estland en Letland, indien ten Noorden van die havens een staat lag die eens een stratigische bedreiging voor de Sowjet-Unie zou kunnen vormen? Die staat was Finland. Finland aan de beurt Prompt werden de onderhandelingen met Finland begonnen. De besprekingen verliepen aanvankelijk stroef. De Finnen gingen nieuwe instructies halen in Helsinki. Paasiviki en Tanner keerden terug, mochten eerst de zitting van den Oppersten Sowjet bijwonen waar afgevaardigden uit bevrijd Polen bejubeld werden, mochten vervolgens bij de gigan tische militaire parade ter herdenking van de October-revolutie de kracht van het Roode Leger bewon deren en zich toen wesr aan de conferentie-tafel zetten: Ds truc (ah het een truc was) baatte niet. Zij hielden voet bij stuk. Zij weigerden, een feitelijk Russisch protectoraat te aanvaarden. Dat zij dit deden, is slechts te begrijpen uit de ontwikkeling van de Finsch-Russische verhoudingen gedurende de laatste decennia. Men dient daarbij uit te gaan van het feit dat het Finsche volk meer dan honderd jaar lang door de Russische tsaren wreed is onderdrukt. Een Rus is voor een Fin een vijand. Deze nationale tegenstelling zit diep. De kloof tusschen deze volken is schier onoverbrugbaar, te meer omdat naast de nationale ook een sociale tegenstel ling haar invloed doet gelden. Finland is een land van kleine bezitters. De horige boeren en de landarbeiders uit den Russischen tijd hebben allen na de bevrijding van het Moskousche regime grond gekregen. Op een bevolking van ruim 3,5 millioen inwoners, zijn er thans bijna een half millioen zelfstandige boeren. Hun erf is hun heilig. Van socialisatie willen zij niets weten- En zij zijn de eenigen niet; want in de steden woont een groote schare handelaars en industriëelen die weten dat het protectoraat van de Sowjet-Unie hun op den duur hetzelfde lot kan bereiden dat inmiddels den Poolschen landheer heeft getroffen. De Finsche midden stand is fel anti-Sowjet-gezind. Hetzelfde geldt voor de Finsche arbeiders. De Finnen hebben in den vorigen oorlog hun zelfstandigheid bevochten. Zij heb ben met groote moeite hun landbouw ontwikkeld. Zij zijn bezig, een modern uitgeruste industrie op te bouwen. Zij zijn trots op hun democratische in stellingen die op de basis van hun particulier bezit ontstaan zijn. Zij weigeren voorshands de Russische Finsche vrijwilligers, gereed om naar de Karelische landengte te snellen eischen te aanvaarden die met hun zelfstandigheid in strijd zijn. Dus oorlog ? Wat vreest Stal i n ? Men kan de politiek der Sowjet-Unie tegenover Finland niet bagrijpen, zonder zich voor oogen te stellen wat dezïregeering vreest. De Sowj et-regeering vreest dat Finland in de toekomst een invalspoort zal worden voor Duitschland. Afgezien van het feit of deze vrees haar ver gaande eischen rechtvaardigt, is hij op zichzelf niet ongegrond. Duitschland heeft altijd uitmun tende relaties met Finland onderhouden. De Finsche fascistische beweging, die nog steeds de vijfde partij des lands is, schwarmte" met Hitler. Vooral bij de jonge officieren, die in de Karelische Studentenvereeniging georganiseerd waren, was de afkeer van het communisme omgeslagen in bewondering voor het fascisme. Zij leerden hun soldaten behalve het Finsche volkslied, Giovinezza" en het HorstWessel-lied". Nog in Mei van dit jaar is het gebeurd dat Finsche oud-strijders met hun Duitsche collega's wapen broederschap" gingen drinken, waarbij de Finsch jagers den Duitschers een zijden miniatuur van hun korpsvaandel overhandigd hebben, voorstellende den Finschen leeuw broederlijk naast den Duitschen adelaar. Thans mogen deze Finsche jagers met eenig recht zingen: ,,Ich hatt' ein' Kameraden" want van actieve vriendschap van het Duitsche Rijk voor het Het Roode leger paradeert met gevelde bajonet «*?, eens beminde Finland is niets meer te bespeuren. Finland moet zelf maar zien, hoe het met Moskou tot een accoord komt. Oorlog met Finland? Of uit deze verwikkelingen tenslotte een FinschRussische oorlog zal ontstaan, kan niemand zeggen. Maar de bevoegde beoordeelaars zijn het er wel over eens dat Finland weinig militaire kansen tegenover de Sowjet-Unie heeft. Finland heeft een leger van ruim 300.000 solda ten. De artillerie-fabrieken zijn reeds maanden lang dag en nacht aan het werk. Zweedsche kanonnen en Engelsche vliegtuigmotoren worden in een razend tempo gemonteerd. Deze zomer nog hebben tienduizenden hun geheele vacantie besteed aan het aanleggen van verdedigingswerken op de Karelische landengte, die, gelegen tusschen den Finschen Golf en het nadoga-meer, de groote invalspoort is van Finland. Een Russische expeditie ver ten Noorden van het Ladogameer, is ondenkbaar. Wegen zijn daar niet. Er strekt zich slechts een zestienhonderd kilometer lange grens uit (van Amsterdam tot Rome) die onbegaanbare Russische toendra's scheidt van het Finsche gebied dat met zijn zeventigduizend groote meren al even onbegaanbaar is. Een Russische inval is slechts denkbaar op de Karelische landengte, die door vier spoorlijnen en een aantal goede wegen met Leningrad verbonden is. De Russen hebben zwaar-gemechaniseerde troepen. Zij beschikken over omstreeks vijfduizend moderne tanks. Dat wil echter niet zeggen dat zij zonder slag of stoot door de Finsche verdedigingslinie zullen heenbreken. De Finnen zullen zich met man en macht verdedigen, maar er is n gevaar waar tegen zij niet opgewassen zijn. Dat is het luchtgevaar. Schattingen omtrent het aantal Russische bom menwerpers loopen sterk uiteen. Vier en een half duizend is de laagste schatting. Hier kunnen de Finnen niets tegenover stellen. De kans dat hun verdedigingslinie zal wegsmelten tegen verwoede Russische luchtaanvallen, is dan ook niet gering. Ook is het mogelijk dat de vloot van de SowjetUnie die, hoewel in een vroeg stadium van ontwik keling, toch verre de meerdere is van de Finsche vloot, pogen zal, gemotoriseerde Russische troepen op den Noordelijken oever van den Finschen Golf te doen landen. Deze troepen zouden de verdedigers van de Karelische landengte in den rug kunnen aanvallen. Voor een langdurigen oorlog zijn in elk geval de Finsche hulpbronnen ontoereikend. Tegen de enor me kracht van het Russische Rijk zal het zich, naar gevreesd wordt, slechts kort kunnen verdedigen. Intusschen dient men vooralsnog af te wachten of de Sowj et-Unie het internationaal prestige dat zij door haar anti-Duitsch optreden in Oost-Europa bij velen, met name in Engeland, herwonnen heeft, te grabbel zal gooien door een openlijken aanslag op de zelfstandigheid van een klein volk dat wenscht te leven zooals het zelf verkiest. L. DE JONG Restaurant DORRIUS N.Z. Voorburgwal b.h. Spui, Amsterdam PLATS DU JOUR EN A LA CARTE PAG. 5 DE GROENE No. 3258