en vrouwenleven ode'parade n oorlogstijd JTeanne Lanvin In Carlton Lanvin is hier zoo juist, i elk najaarsseizoen, haar collectie komen toonen. Jeanne Lan de generale der draperieën, maarschalksche der klassieke gepijen, peplum's, crinolines. schijnt, dat Jeanne Lanvin, alle vrouwen die haar in het' fteppen van haar collectie' plegen bij »Staan, heel haar uitgebreide generale van teekenaars, secretaresse, s, premières" en den troep , naaistertjes, dat zij allen eerst de handen in den schoot gezeten i. Waarom nieuwe modellen creëeren, als de vrouwen,, die ze dragen, in hospitalen zullen gen, inplaats van te wandelen de Champs Elysées? Waarom te scheppen, als niet- ze in een duistere stad kan i? Waarom japonnen te ontwerpen geen voorname en rijke vrouwen i overzee en over-kanaal, van verre en hoofdsteden ze zouden koopen? Maar na een week de oorlog 'anders dan men zich ild had; na veertien dagen, na > maand, na twee maanden was die nog altijd niet het gruwelijk der universeele verschrikking i. En ondertusschen was meLanvin met haar helpsters er overgegaan haar nieuwe collectie samen te stellen. |ET vorige weekeinde is de 'col lectie in het Carlton Hotel gebij gonzende thee's en bij flondiners. Honderden menschen, L gekleede vrouwen, belangstellende , in de groote zalen. Bij de thee tafeltjes; belangstellende vroudie het Amsterdamsche seizoen > meemaken wellicht in zulk een : van Lanvin, en die gekomen zijn om te koopen. Anderen, die ; thuis willen namaken of die willen wat Lanvin maakt om later, r, iets dergelijks ergens ani te koopen. Belangstellende winkedie zelf dergelijke modieuze hoedjes, mantels willen i. Het publiek verraadt in zijn de modieusheid van zijn vers. Men biedt tegen elkaar op; itbare jassen zitten naast kostbaar uitziende jassen. Vreemde hoeden naast moderne hoe den. Vele parfums, door n gemengd, zooals het stem geluid van de paar honderd Amster damsche seizoenvierders'dooreen ge mengeld is. Over dit alles heen de muziek van het or kest op het podium, waarvoor langs het plankier voor de mannequins, dia straks, die nu al de Parijsche modieuze kleederen langs ons dragen. Stil daar komen ze, de eer ste, slanke, goed gebouwde vrouw, die haar mantel met glatie draagt. Alsof zij een gedicht op zegt, zooveel persoonlijks, zooveel eigens, zooveel vuur legt zij in het dragen van dien mantel. Elke man tel, hoedje, elke japon, voor 's mid dags, 's avonds, elke schepping van het huis Lanvin draagt elke mannequin blond of zwart, langs ons met dat begrip, met dat gevoel voor wat zij draagt, voor de waarde, voor den humor, voor den smaak of de verleidelijkheid er van. De oorlog drukte zijn stempel slechts zeer verwijderd op dit alles. Of zijn het déwitte strooken schapenbont, die vóór over een zwarten mantel naar beneden hangen, als een stralend witte voorschoot van boven tot naar be neden, als een witte breede verticale streep, waarachter in de verduisterde stad een Parisienne schuil gaat. Of die men bij koude om de handen kan wikkelen als een warm wit mofje. Oorlog ligt er in de zwaar wollen roode of groene monnikspij met kap, warme en makkelijke over te gooien dracht voor een overhaaste vlucht in den schuilkelder. Haute couture in den kelder ! Maar ook er boven leeft men nog: middag jurken van glanzende laméstoffen: goud, zilver, violet met groene cein tuur, wijde ruim bollende rokjes, blousend en nauw om het middel samengehouden bovenstuk. Tulbanden van die glinsterende, kostbare lamés. Op de ochtend- en middagjurkjes glin sterende metalen knoopen, met soms CJnderen Ir. To safe face i een save face" heeft (meen ik) Galsworthy ergens gezegd, der sterkste en ingeworteldste ijke motieven l" Broers juffrouw was jarig geweest ' de herfst-vacantie, maar ze had toen ze weer op school terug en Broer wenschte, als tegenprest, de juffrouw een geschenk te Maar Broer" had moeder daar kunnen we toch niet beginnen l Als jouw juffrouw een iitje krijgt, moeten we den meesi van Guus en de leeraren en leerai van Zus en Freek óók iets gaan , als ze jarig zijn...." Want zoo ilistisch moeten de zaken soms l worden. Trouwens, het maakte . indruk en toen hij naar ol ging was hij boos, omdat moeder geen geld meegaf om bloemen r ~dëjuffrouw te koopen. v, 's Middags moest hij, vóór hij naar ol ging, een boodschap voor doen, ergens een klein rekebetalen. Niet vergeten, er." zei moeder. i Broer gén Neen, moeder," zei Broer. Laat kwam hij dien middag uit school; laat omdat hij slordig geschre ven taalwerk had moeten overmaken. En zijn stemming was zeer gedrukt, hetgeen de familie aan het nablijven toeschreef. Maar heel den verderen dag bleef Broer onwezenlijk kalm en mee gaand. Toen het zijn badtijd geworden was, barstte de bom. Moeder had hem met een liedje naar boven gelokt, Broer ging er, voor een paar maten, op in, zweeg opeens en zei, met een nerveus trekkinkje op zijn gezicht: Ik moet iets zeggen, moeder...." Wat kapot gemaakt?" vroeg moe der, een ietsje voorbarig. Nee erger!" Ergert" Moeder ik.... ik.... ik heb die boodschap van middag niet gedaan ! Ik.... ik heb van dat geld een cadeau tje voor de juffrouw gekocht. Bloemen l Nou wét u het." Moeder zei heelemaal niets. Ze keek alleen maar. En Broer barstte uit in de tranen, die allang op de loer lagen en drukte zich tegen moeder aan onder de hevigste spijtbetuigingen. Hij wist wel dat het leelijk was, maar Keesje de Wit had 'm opgestookt en een heeleboel kinderen hadden wel een cadeautje voor de juffrouw gehad en toen had hij óók iets gewild en nou had ze 'm toch laten nablijven voor het slordige taalwerk, en nou had-ie heelemaal spijt! En nog altijd zei moeder niets en keek maar. Ik wil uw lieve jongetje weer zijn," snikte Broer, pathetisch. Ik wil het allemaal beter laten worden...." Hoe kun jij nou mijn lieve jongetje zijn, als je zulke dingen doet," meende moeder praktisch en zeepte onderwijl Broer's haar in. Dat heb je nou zélf bedorven l Er is maar n ding goed aan, dat is dat je het me zelf hebt verteld !" Ze kwamen tot geen oplossing. Broer ging zielsbedroefd naar bed, terwijl beneden Zus aan Freek trachtte duidelijk te maken, dat, volgens de wet, ronduit verduistering was ge pleegd: toevertrouwde gelden voor een ander doel gebruiken. Om zijn gezicht te behouden." ERICA Een voor-oor/ogsch model van Jeanne Lanvin : Zwarte satijn met een rok van zwarte tulle en garneering van maraboe. van glinsterende paillettenstof of lam terzijde opgestikte ruime, wijde zakken, niet om iets in te dragen maar om een heuplijn nog iets te accentueeren. Van al deze jurkjes is het décollett smal en diep; avondjaponnen echter laten in vele gevallen den rug vrij, soms de schouders; hierbij is veel gedrapeerd, waarbij de plooien in het middel in den rug veelal samengehouden worden door een bandje, vaak bewust een veter, die achter gestrikt is. Zwaar vallen de stoffen, zwaar is het borduursel, zwaar van gouden en zilveren pailletten of kralen. Damast, glanzende satijn gecombineerd met matte crêpe georgette, een zwaar ge drapeerde crinoline rok, gewaden als Jacoba van Beieren ze gedragen heeft, uit zwaar vallende zijde en, voor 's avonds ook, wol, kleine bolérotjes of eerder Turksche jasjes, geïnspireerd wellicht op den nieuwen bondgenoot, en weer breede glinsterende zakken. Motieven uit vele landen en vele tijden. Dat heeft Lanvin ontworpen en dat is getoond in het Carlton Hotel, waar honderden begeerig, bewonderend en verbaasd gezeten hebben, terwijl de kellners lekkernijen en spijzen op de borden en bordjes legden. Ver weg dreunen de kanonnen. Maar hier draaien de mannequins voorbij. Ver weg. Was DE GROENE juist uitverkocht toen U er naar vroeg ? EEN GOEDE RAAD: NEEM EEN ABONNEMENT! PAG. H DE GROENE No. 3260