D e memoires van een gele hond Een verhaal van De Groene IK veronderstel dat geen van U er erg geschokt van zal zijn om een bijdrage van een dier te lezen. De heer Kipling en een heel stel anderen hebben duidelijk aangetoond dat dieren zich zeer behoorlijk in menschelijke taal uit kunnen drukken, en geen tijdschrift gaat tegenwoordig de deur uit zonder een dieren-verhaaltje. Ik werd dan geboren als een geel hondsj ong; datum, woonplaats, stamboom en gewicht onbekend. Het eerste wat ik mij herinner, is een oude vrouw die mij op de hoek van Broadway en de Twee-en-Dertigste Straat probeerde te verkopen aan een dikke dame. Ze prees me aan als een rasechte SpanielHambleton-Red-Irish-Setter-foxterrier. De dikke dame maakte plaats voor me in haar boodschappentasch en nam me mee. Vanaf dat oogenblik was ik een lieveling moeders eigen honkeleponkie. Zeg mij, waarde lezer, heeft U het ooit wel eens beleefd dat een tweehonderd pond zware vrouw een gemengde geur van Camembert kaas en goedkoope parfum over U heen zwaaide, U in haar armen nam en haar neus over Uw huid wreef, terwijl ze al die tijd mompelde: Oh, oh, hij is zoo'n lievele-lievele, eigene, weigene, schattekepattie van de vrouw?" Van een geel jong hondje groeide ik op tot een anonyme gele vlegel lijkend op een kruising tusschen een Angorakat en een kist citroenen. Maar daar lette mijn meesteres niet op. Zij dacht dat de twee oerhonden die Noach in zijn ark had meegenomen, slechts een zijdelingsche tak van mijn voorouders waren. Er waren twee politieagenten voor noodig oM haar ervan te weerhouden mij in de Madison Square Garden te laten meedingen naar de prijs voor de mooiste Siberische bloedhond. Nu iets over onze woning. Het was er een zooals duizenden in New-York, met een kunstmarmeren ingang en alle andere echt-lijkende attributen die daarbij hooren. We woonden drie hoog. Mijn mees teres huurde de woning ongemeubileerd en plaatste er de gebruikelijke dingen in een antiek stel meu belen, een olieverfschilderij van geisha's in een thee salon, namaakbloemen en een man. Bij Sirius ! het was een tweevoeter waar ik mede lijden mee had. Het was een kleine man met zandkleurig haar en een triest neerhangende snor. Onder de pantoffel ? wel ik geloof dat pantoffel niet sterk genoeg is; zware baggerlaarzen, dat zou beter de toestand weer geven. Hij droogde de borden af en luisterde naar mijn meesteres als ze bezig was te vertellen dat de juffrouw van nhoog, je weet wel die met de bontjas van konijnenvel, van die goed koope jurken op de zolder had te drogen gehangen. En iedere avond, terwijl ze met het eten bezig was, liet ze hem uit om met mij aan een lijntje te gaan wandelen. Als mannen wisten, hoe vrouwen den tijd door brengen als ze alleen zijn, zouden ze nooit trouwen. Mijn meesteres pelde apenootjes, smeerde wat cream op haar nekspieren, liet de vaat ongewasscb.cn, kletste een half uur met den melkboer, keek een uur lang door een opening in het gordijn naar de buren aan de overkant.... en dat is ongeveer alles. Twintig minuten voordat haar man thuis kwam van itijn werk, maakt ze het huis wat schoon, maakt een heele hoop drukte en ziet er uit alsof ze over werkt is. IK had een hondenleven in dat huis. Bijna de heele dag lag ik daar in mijn hoek te kijken hoe de dikke dame de tijd vermoordde. Soms sliep ik en had benauwde droomen van kattenjachten in de volkstuintjes en dergelijke onbehoorlijkheden die men van honden verwacht. Dan kwam ze weer op me af met haar vochtig geklets en zoende me op mijn neus maar wat kon ik doen ? Ik begon medelijden te krijgen met Hubby, haar man. Werkelijk waar. We leken zooveel op elkaar dat de menschen het opmerkten als we samen wan delden; daarom namen we meestal achterbuurten en stille straten. Op een avond toen we op die manier voortslenterden, en ik probeerde te lijken op een bekroonde Sint Bernard en de baas er probeerde uit te zien of hij niet ieder draai-orgel dat de bruiloftsmarsch van Mendelsohn speelde, in elkaar wou trappen, keek ik naar hem op en zei op mijn manier: Waarom ISCHIAS? MASSAGE! ORTHOPEDARIUM MODERNSTE INRICHTING ROKIN 101 . AMSTERDAM-C. - TEL. 42802 kijk je toch zoo somber, jij geel opgelegde zeekreeft? Jou zoent ze niet. Jij hoeft niet op te zitten en naar haar geklets te luisteren waarbij een derde-rangs stuiversromannetje de wijsheid van Socrates is. Je moest dankbaar zijn dat je geen hond bent. Kop op, kerel, en trek je nergens wat van aan." Het huwelijksongeluk keek op me neer met een bijna hondsche intelligentie in z.ijn gezicht. Wel, hondje," zei hij, braaf hondje. Het lijkt wel of je kunt praten. Wat is er dan, hondje Katten." Kunt praten ! Katten ! Maar, natuurlijk, hij kon het niet verstaan. Menschen begrijpen de taal der dieren niet. Dat komt alleen in verhaaltjes voor. IN het huis naast ons woonde een dame met een black-and-tan terriër. Haar man ging iedere avond met hem wandelen, maar kwam altijd vroolijk en fluitend thuis. Op zekere dag wreef ik mijn neus tegen die van de black-and-tan aan en ik vroeg hem om opheldering. Kijk eens, kerel," zei ik, je weet dat het niet in de natuur van een man ligt om kindermeisje in het openbaar voor een hond te spelen. Ik zag nog nooit iemand die op een dergelijke manier aan een waf-waf was verbonden, die er niet uitzag of hij iedereen neer wou slaan die naar hem keek. Maar jouw baas komt iedere dag thuis zoo levendig en opgewekt als een amateur-goochelaar die het trucje met de eieren uitvoert. Hoe komt dat ? Zeg me niet dat hij het leuk vindt." Hij?" zei de black-and-tan. Wel, hij gebruikt Natuurs Eigen Geneesmiddel. Als de wandeling be gint, is hij zoo verlegen als een kind op Sinterklaas. Als we dan zoo een acht kroegen hebben afgeloopen, kan het hem niet meer schelen of het ding dat aan het eind van de lijn zit, een hond of n katvisch is. Ik heb twee centimeter van mijn staart verloren door die vervloekte draaideuren." En dit antwoord van de terriër bracht me aan het nadenken. Op een zekere avond om zes uur moest de baas weer een luchtje gaan scheppen met het lievertje. Ik heb het tot nu toe verzwegen maar zoo noemde ze me. De black-and-tan werd Honnepon" ge noemd. Op een stille plaats in een veilige straat spande ik de lijn van mijn gevangenbewaarder vlak voor een aantrekkelijk, fijn kroegje. Ik krabbelde aan de deur en jankte als de hond in de persberichten die aan de familie probeert te vertellen dat kleine Alice verdronken is toen ze waterlelies in het moeras wou gaan plukken. Wel, heb ik van mijn leven, " zei de baas met een grijns; vervloekt als die saffraankleurige zoon van een flesch citroenlimonade me niet uitnoodigt om een borreltje te gaan drinken. Laat ik eens uit rekenen hoe lang is het geleden dat ik mijn zolen spaarde door met mijn schoenen op de rand van de bar te steunen? Ik geloof dat ik...." Ik wist dat ik hem had. PURE Schotsche nam hij, terwijl hij aan een tafeltje zat. Een uur lang ging hij op die manier door. Ik zat naast hem en sloeg met mijn staart op tafel om den kellner te roepen, terwijl ik allerlei verboden heerlijkheden roofde. Toen de producten van Schotland alle waren afgegleden, maakte de oude man me los van de tafelpoot en droeg me naar buiten zooals een visscher een zelf-gevangen zalm draagt. Op straat nam hij mijn halsband af en gooide die ver weg. Arm hondje," zei hij, goed hondje. Zij zal je nooit meer zoenen, 't Is een vervloekt schandaal. Goed hondje, ga weg en laat je door een wagen over rijden en wees gelukkig." Ik weigerde weg te gaan. Ik schuurde me tegen hem aan en huppelde om zijn beenen heen zoo ge lukkig als een schoothondje op een haardkleedje. Jij ouwe idioot," zei ik tot hem, jij maanbezetene, konijnenkoppige, eierenstelende ouwe hazewind, zie je dan niet dat ik je niet verlaten wil ? Zie je dan niet dat we alle twee Kinderen in het Woud zijn en dat de vrouw de wreede oom is die ons achtervolgt, jou met de vaatdoek en mij met het vlooienpoeder en met het rose lint om aan mijn staart te binden! Waarom trekken we er niet tusschen uit en zijn kameraden voor eeuwig?" Misschien zult U zeggen dat hij dit niet verstond 't kan zijn. Maar hij was in ieder geval aange grepen door de Heete Schotsche en stond een minuut lang nadenkend stil. Hondje," zei hij tenslotte, wij leven niet meer dan een dozijn levens op deze aarde, en slechts wei nigen van ons bereiken het getal driehonderd. Ik geloof dat ik me liever ophang dan die woning weer te zien met alles wat er aan vastzit. Ik wed zestig tegen n dat jij d'r net zo over denkt." Er was geen lijn maar toch stapte ik vroolijk met mijn meester mee naar het overzetveer bij de Drie-en-Twintigste Straat. En de katten die ik tegen kwam, konden dankbaar zijn dat de natuur hun grijpklauwen ter bescherming had gegeven. Aan de overkant van de rivier zei mijn meester tot een vreemde die ergens een krentenbroodje stond te eten: Ik en mijn hondje zijn op weg naar de Rocky Mountains." Maar wat me het meeste plezier deed was het feit dat mijn meester me bij beide ooren omhoog trok totdat ik jankte, en zei: Jij doodgewone, aaphoofdige, ratstaartige, zwavelkleurige zoon van een gangmat, weet je, hoe ik je voortaan zal noemen?" Ik dacht zoo iets van Schattie" en ik huilde droevig. Ik zal jou voortaan Piet" noemen," zei mijn meester, en als ik vijf staarten had bezeten, zou ik toch niet genoeg hebben kunnen kwispelen om mijn instemming te betuigen. O'HENRY. r-? i | Op de glibberige paden ,,De Russen zijn gestrand op den klip, dien zij zelf met animo mee heb ben opgeworpen". (K.) ,,De bewapeningswedloop was niet voor niets ontketend." (H.D.) Schrille tegenstellingen Zijn zitplaats is een kruk op hooge zware pooten, laag en vierkant als de man die er op moet zitten." (2'.) Daarop kan hij, ongetwijfeld te recht, zijn duistere belichting wer pen." (R.) De lectuur van dit boekje eischt inspanning; telkens zet men in margarine een streep, getroffen door een opmerking." (R.) De zgn. margarinale noten, of vetvlekken. lllllliiiii iiiiiiiiiiiniiiiiimiii IIIH i in imimi CHARIVARIA kunnen doen, heen stappen over landen en zeeën." (H.) Dat is niet moeilijk; vliegtuigen stappen niet vlug. Zou dit misschien kunnen beteekenen, dat het Westen zijn krach ten verzamelt?" (T.) Ja, dat zou het misschien kunnen beteekenen. iiiiiiiiiiiii iiiiiiiniiiiiiiiiiiinn i ii i i Probeer dus maar niet die belang stelling te verwoesten. Hij is een echte militair die er prat op gaat dat hij ook voorvaderen gehad heeft." . (E.d.D.) En toch is dit niets bijzonders, Ik kwam toevallig in de broei tijd; je viel er over de eieren." (Wij) Erger is erin. Simon, Jouvet en Francen span den elkaar naar de kroon; eerstge noemde won het." (H.) Die stak 'm. Kom, laat ons samen met een koenen sprong in onze gedachten, nog vlugger dan een vliegtuig dat zou Het blijkt dat de belangstelling voor de cultuur van de oudheid onverwoestbaar is." (R.) Boehoef ik u nog te zeggen hoeh het mij spijt dat ik dit juridische centrum van de wereld ga verlaten, zei prof. Pellar." (R.) Maar zijn bosdoeling was goehd. Ons geheugenstreepje De gemeente staat voor de nood zaak een nieuw contract af te moeten sluiten." (IJm. C.) Zij grepen de gelegenheid aan om herrie te kunnen maken." (T.)Leiding is onmisbaar om te voor komen dat niet dezelfde maat regelen van verschillende zijden wor den genomen." (R.) PAG. 20 DE GROENE No. 3260