Binnenhuis-architectuur Vrouwen en Vrouwenleven HET verlangen naar zon en licht heeft de dak-étage onderzocht op bewoonbaarheid; dank zij de tegen woordige isolatie-techniek zijn wij daar ook in geslaagd. Het verlangen naar een bomvrije schuilplaats onder zocht de kelder-verdieping op bewoon baarheid. Bij dat onderzoek is wellicht menigeen op het denkbeeld gekomen, de kelder als woonruimte permanent meer productief temaken. Aanlokke lijk lijkt het niet. Het sousterrain heeft een slechte reputatie als woongelegen heid; wij laten ons niet graag onder den grond stoppen. Zoolang het echter het sousterrain betreft, behoeven wij daartegen geen bezwaar te hebben, indien tenminste de noodige voorzie ningen worden getroffen en vertrekken die van meet af aan gunstiger liggen, niet ter beschikking zijn. Centrale ver warming verdrijft de kilheid, maar om de optrekkende koude en vochtigheid tegen te gaan is meestal toch een z.g. bodemafsluiting noodig. Deze bestaat uit een plaat gewapend beton van i o cm. dikte, gelegd op de zandlaag. Is er tusschen de vloer van het sousterrain en dit zand voldoende afstand en ventilatie, dan kan de bodemafsluiter soms gemist worden. De ventilatie moet natuurlijk verbin ding brengen tusschen de ruimte onder de vloer en de buitenlucht. Dit contact kan tot stand gebracht worden b.v. door een koker in de sousterrainBoven: Spreek- annex studeerkamer. kamer welke óf opgenomen is in een plankenstelling voor boeken óf in een wandkast. Na het isoleeren van de vocht is het tweede belangrijke punt: zon op te vangen. Er zijn soms prachtige kansen te benutten door middel van glazen prisma-bouwsteenen. Ook is het niet onmogelijk dat de zon in de tuin opge vangen wordt op een witgekalkte plank of spiegel, onder een scherpe en ver plaatsbare hoek bevestigd, zoodat het weerkaatste licht in de benedenkamer arriveert. Op afb. i is een sousterrain-spreekbehandelkamer van een dokter afge beeld; het raam is aangebracht juist even boven de grond van den tuin. Door de ingang van de straat recht streeks te leiden naar het sousterrain kon het geheele praktijk-gedeelte ge scheiden blijven van de particuliere woning, hetgeen een niet te onder schatten voordeel is. EEN fijn-ontwikkelde speurzinjroor woonruimte ontdekt ook echter bovengrondsch nog wel een en ander. Bij het sloopen van schoorsteen mantels wordt b.v.-veel mér ontdekt dat de halve vierkante meter opper vlak die de mantel innam; het geheele muurvlak wordt immers beheerscht door schoorsteen en boezem; de wand is in tweeën verdeeld. Een vlakke wand daarentegen laat een volkomen andere Onder: Een studeerkamer onder den grond. meubileering toe. Bij een geringe ver dieping-hoogte zal een horizontale indeeling van de wand het beste voldoen; als het onderste deel van de wand leeg blijft, behoudt het vertrek een ruime aanblik. Zoo'n horizontale indeeling wordt onmogelijk gemaakt door de aanwezigheid van een schoor steenboezem. Het is niet steeds doen lijk deze te sloopen, omdat die boezem wel eens de rookkanalen bevat van een lager gelegen tage. Dan blijft de gelegenheid om aan weerszijden en op gelijke diepte van de boezem een hangende kast te plaatsen, zoodat n het onderstuk van de muur onbezet blijft n een horizontale verdee ling ontstaan kan. Bij een vertrek van groote hoogte krijgen wij soms de kans, door middel van een ondiepe galerij tegen het bovengedeelte van de muur veel boeken goed bereikbaar onder te brengen waar anders geen plaats voor zou zijn. Onze tweede afbeelding is eveneens een dokters-kamer; de gefotografeerde wand bezat vroeger een schoorsteen boezem en mantel in het midden. Door beide te verwijderen werd de kamer niet alleen ruimer van aanblik, maar er ontstond zoowel gelegenheid, een waschbak met aangrenzende i.istrumententafel een onderkomen te bezor gen, als om een boekerij te maken. Het vertrek dat vroeger zelfs te benauwd-vol was om een prettige spreek-behandel-kamer te kunnen zijn, verkreeg nu de bestemming erbij van studeerkamer. Conclusie: Wij laten in onze woningen te veel bestaan wat geen werkelijke beteekenis bezit en alleen een hindernis vormt om de woning zóó te gebruiken als wij dit feitelijk zouden willen. PAUL BROMBERG MET Combinatie van Bvus selsch Lof } Ham en Kaas GESCHIKT VOOR UW VUURvaste schotel en als hoofdschotel voor acht hongerige magen is het volgende recept : Kook 2 kilo Brusselsch lof, laat het goed uitdruipen. Neem drie-en-een-half ons gesneden schouderham en omwikkel daarmede deze lofstronkjes. Plaats deze gevalletjes in uw inge vette vuurvaste schotel. Maak van een halve liter melk een gewone bloemkool-saus en vermeng, van 't vuur af, anderhalf ons geraspte kaas plus een half ons parmezaansche kaas hier doorheen (wat Engelsche saus smaakt er goed in). Deze witte kaas-saus wordt nu over de rose bekleede lofstronkjes gegoten en maak dat na een kwartier oven (bovenwarmte), deze schotel als een geu rend kaas-souffl''-achtig gerecht ter tafel komt en bij diepgaand onderzoek iets veel substantieeier s oplevert. Kinderen Toen de schoone zang O, Mama...!" door iedereen geneuried, gezongen of gebruld werd, toen Freek het op zijn snerpend fluitinstrument speelde, met hevig accompagneerend hakgestamp omderwille van het rhythme, zong ook Broer, als hij 's avonds warm ingestopt in bed lag en nog niet aanstonds insliep, dit lied. Of eigenlijk: hij zong den eerste regel! En als hij die klaar had, zong hij een tweeden van eigen inspiratie: ,,0, mama...., dat leven van papa! O, mama...., dat leven van papa....!" Enzoovoorts, tot er altijd na een poosje een stem van omlaag kwam, die zei: Ophouden, Broer, en nu gaan slapen!" Waarom zing je dat liedje toch zoo fout, kind?" vroeg Zus vaak, kriebelig. Waarop Broer antwoordde: Och, ik ken het niet zoo goed! En dan maak ik het zelf maar af....!" Ditzelfde beginsel past Broer toe bij diverse zaken, die hij niet zoo goed kent en op een of andere manier tot een eind wil brengen. Misschien zijn daarom de oplossingen van zijn som metjes voor de juffrouw een beetje wanhopig. En misschien wordt hij daarom, tot in zijn boosheid en ver driet toe, niet altijd zoo vlot begrepen door de overige familieleden. Dat is een leuke.. . .eh .. . .sieru.., hè, vader?" zegt Broer wijzend op een weinig-geflatteerde teekening van een bevriend staatshoofd in een week blad. Sieru?!" vraagt vader verbijsterd. Ja, dat heet immers zoo", houdt Broer vol en begint alvast te trappelen van kwaadheid omdat Freek en Guus hem uitlachen en Zus, goeiïg-wuivend in zijn richting, preuvelt: Tralala, hoor! Enkele reis!" Hetgeen in de moderne-jeugd-taal zooveel zeggen wil als dat iemand ze lichtelijk ziet vliegen. Na veel heen en weer gevraag blijkt tenslotte dat Broer caricatuur" be doelde. Nou ja, het was toch haast goed!" zegt hij getroost en met een on verklaarbare gedachtensprong voegt hij er aan toe: Wanneer gaan we weer eens bij de Chineezen eten, vader?" Want die eetpartij op een keer in een bekend Chineesch restau rantje in de Chineezenwijk heeft bij allen een diepen indruk nagelaten. Hè, ik krijg al watertanden, als ik er aan denk...., wat aten we ook weer.. .., iets als .... als .... hansop...." Nu brullen ze allemaal: om die watertanden en om de hansop! Wat is er nou weer. Waarom lachen ze me nou weer uit," gilt Broer, stampvoetend, 't is heelemaal niet gek. Het heette hansop...." Neen, Broer, dat kan niet", beslist vader. Maar Guus zal wel weten hoe het heette, niet Guus?" En Guus, die staat te dansen van plezier, gilt: Ooooo, wat een kind! Hij bedoelt natuurlijk duifgarni, bakgop-soem...." Als de onbeschrijfelijke herrie een beetje is gekalmeerd, zegt moeder: Nu ja, zóó erg mal was het toch ook weer niet, hoor, dezelfde klank zat er in. Hij herinnerde zich toch wel iets." En Zus, de oudste, besluit, droog: O, jawd. ... Noemen ze zooiets tegenwoordig niet aanpassen" moeder?" ERICA. PAG. 14 DE GROENE No,326S