JS. trf, «st EliEINE PERIKELEN ZOO zit het er alweer bijna op, dit jaar, op slechts enkele stukken en brokken na. Stukken en brokken zijn er overigens genoeg geweest, daar niet van ! Dat doet me denken aan dien hond dien wij eens cadeau kregen, en zijn avon tuur met het foto-album. Dat zat als volgt: het album was een erfstuk, maar ieder verliest niet gauw zijn eigenaardige geur, en het album moet bepaald een band van echt wildleer gehad hebben, om na zoo lange jaren nog op de atavistische instincten van Terry gewerkt te hebben, die overi gens inzake de kwestie van ras en erfmassa een standpunt vertegen woordigt dat meer lijkt op dat van biologen als mr. Huxley, dan op dat der lieden die wereldoorlogen en heele volksverhuizingen organiseeren, om weer orde te scheppen in de raciale wanorde van zooge naamde kleine tijden". Hoe het ook zij, Terry was toen nog jong, en daarom zal destijds de oer-aard wel doorgebroken zijn. Op het familie-album had hij het duidelijk begrepen. Toen we thuis kwamen, lag het aan flarden. Uren lang hebben wij getracht de stukken der unieke portretten van groot ouders en achterneven en nichten aan elkaar te plakken, maar uit de ware familieverhoudingen zijn wij sindsdien nooit meer goed wijs kunnen worden. Uit de beminnelijke arrogantie van haar aangetrouwdzijn beweerde Gisse dat het maar goed was ook; doch voor mij was het de droeve afsluiting van een tijdperk dat ik vaak belachelijk gevonden had, maar waaraan mijn hart toch meer gehangen had, dan ik zelf vermoedde. In ieder geval doet het afgeloopen jaar mij weer aan deze langvergeten episode terugdenken, al wil ik mij terwille van onze neutraliteit, niet teveel verdiepen in de vraag, wie ten opzichte van de schoone dingen die wij hadden kunnen en willen beleven, de rol van Terry gespeeld heeft. Al gun ik van ganscher harte den Naamlooze een anderen ouden dag dan onze regelmatig uitgelaten hond thans geniet. Het brengt geen zegen in het nieuwe jaar, als je zoo wraak zuchtig denkt aan het eind van het oude," zegt Gisse. Maar ook dat is een kwestie van familietrots in het voorloopig nog ver scheurde Europa. Het is heel plezierig om je inzake politiek en dergelijke levenslang alleen aangetrouwd" te kunnen voelen. En er is nog zeer veel heel gebleven, meent ze. Dat is wel waar; de lastigste portretten zijn nog niet verscheurd, en als het zoo was, wees ervan verzekerd dat niemand moeite zou doen ze weer aan elkaar te lasschen. Maar dat is juist het jammere: het album van onze vrede en verwachtingen ging eraan, maar de lastige portretten hangen nog rond, en maken den familievrede voortdurend onveilig. Gelukkig leven we nog, al is het nauwelijks meer hoop die doet leven. En als wij elkander Geluk kig Nieuwjaar" toewenschen, mo gen wij ons van tevoren eerst wel geoefend hebben in het trekken van een optimistisch gezicht, opdat de heilwensch het vriendelijk effect sorteert, waarvoor het toch altijd bedoeld wordt. J. VAN HOORN o Hoe? Wel, hél eenvoudig, kijk maar. ?^^ O INVENTARIS-OPRUIMING = IN DE BIJENKORF RESULTATEN mogen alleen den doorslag geven bij adverteeren. Daarom adverteeren z ij, die het weten, in DE GROENE Want in een blad, dat een week lang in de beste gezinnen van ons land gelezen wordt, heeft een advertentie haar maximale werking! ADVERTENTIES IN DE GROENE GEVEN RESULTATEN VRAAGT TARIEVEN Z)E UITSLAG : van de kleurenprijsvraag Tot onze spijt zijn wij wegens plaatsgebrek ge noopt de (uitslag J van de prijsvraag tot volgende week uit te stellen. PAG. 21 DE GROENE No. 3265