Verhaal fff l^lEVROUW Forbes keek op van haar boek, dat | | ze aan het lezen was. Waarom zit jij zoo in mijn bureau rond te snuffelen?" vroeg ze. Haar zoon draaide zich niet om, maar frommelde verder tusschen de papieren in de bovenste lade. Zijn stem klonk gedempt toen hij antwoordde: Ik heb wat schrijfpapier noodig". O, best hoor," zeide zij, hoewel ik niet kan inzien waar jij schrijfpapier voor noodig hebt. Er ligt papier in dat blauwe doosje aan je linkerhand. Ik dacht dat je uit zou gaan". Hij vond het doosje en opende het. Allemachtig !" riep hij uit, het is blauw. Heb je niets anders?" Ik dacht dat je uit zou gaan," herhaalde zij. Ik dacht dat je naar Mollie ging." Ik heb niets aan blauw", zei hij. Hij nam een blaadje papier waarvan de randen geperforeerd en gegomd waren zoodat het tegelijk als enveloppe dienst deed, en hield het onder het licht. Het ziet er toch wel een beetje grijs uit." Zou je niet naar Mollie gaan?" vroeg mevrouw Forbes. Nee", antwoordde hij. Hij ging de kamer uit en de trap naar de bovenverdieping op. Hij liep langzaam en zwaar, zich onderwijl aan de leuning optrekkend. Hij her innerde zich met een pijnlijk gevoel, zoo sterk dat het hem haast plezier deed, hoe hij een klein uur geleden deze trap afgerend was op weg naar Mollie om zijn afspraak te houden. Hij had haar al in een week niet gezien sinds hij haar gezegd had hoe dom 't van haar was, zich in te laten met een vent als Chalk Adams. Hij had haar met opzet niet meer opgezocht om haar tijd te geven, over de juistheid zijner meening na te denken. Toen had hij haar vanavond opgebeld, en haar terloops gevraagd of hij weer eens mocht komen. Nu hij hieraan terug dacht, herinnerde hij zich dat haar stem zoo eigen aardig had geklonken. Ze had hem gezegd dat hij kon komen, maar zelfs een idioot had kunnen merken dat er iets niet in den haak was. Hij moet toch ook wel gek geweest zijn om te denken dat hij over een meisje als zij de baas kon spelen, en hij huiverde bij de herinnering aan de dingen die hij haar had durven zeggen. Stommeling die hij was. Vanavond was hij naar haar toegegaan om groot moedig naar haar hakkelende bekentenis te luisteren dat zij ongelijk en hij gelijk had gehad. Het was wel heel anders geloopen. Zij wilde hem alleen nog maar eens zien om hem te zeggen dat hij niet meer behoefde te komen of haar op te bellen of wat dan ook. Zij had genoeg van brutale kleine jongetjes. Toen ze zoo tegen hem sprak, zonk het hart hem in de schoenen en hij kon geen woord uitbrengen. Hij had daar maar gestaan en haar laten praten. En toen had hij z'n hoed en jas van de stoel ge nomen en had gezegd O.K." OP het moment dat hij buiten stond, schoten hem honderden woorden te binnen en hij wilde terug gaan om met haar te praten. Maar hij was bang, dat hij, als hij weer voor haar zou staan, alles weer zou vergeten hebben. Dus liep hij naar huis, met zijn jas over de arm, zonder de ijzige koude op te merken. Toen hij thuis kwam, was z'n Uw Zenuwen worden gekalmeerd en gesterkt en Uw slaap wordt weer rustig door het gebruik van M ij n ha r d t's Zenuwtabletten Glazen Buisje 75 et. Bij Apoth. en Drogisten hoofd weer helder en hij besloot haar een brief te schrijven, die ze nooit zou vergeten, en waarin hij haar op een waardige manier zou duidelijk maken wat hij voelde. Op de bovenverdieping aangekomen wierp hij een vluchtige blik op de deur van zijn zuster Carol's kamer en zag dat deze gesloten was. Zacht ging hij zijn eigen kamertje binnen en sloot de deur zoodat Carol geen licht zou zien en hem aan zijn hoofd zanikken waarom hij thuis was en wat er met z'n afspraak was gebeurd. Hij nam een blad papier van zijn tafel en ging met potlood schrijven. Hij schreef: Beste Mollie" Lieve Mollie" en Mollie". De woorden die hij in gedachten had, wilden maar niet tevoorschijn komen en hij bleef langen tijd op het vel papier voor hem staren. Toen veegde hij wat hij geschreven had, weer uit en begon opnieuw. MOLLIE", schreef hij, alles lijkt een booze droom nu ik hier alleen op mijn kamer zit. Het is middernacht en ik heb geprobeerd een boek te lezen, maar ik kon de woorden gewoon niet in me opnemen. Ik probeerde me op het boek te concentreeren, waarover ik het verleden week met je gehad heb, over de Europeesche toestand, en het viel me plotseling op hoe onbelangrijk de politieke verwarring eigenlijk is, vergeleken bij de toestand die ik nu onder oogen moet zien, wat betreft jou. We weten nooit wat we gemist hebben voordat alles voorbij is, vind je ook niet? Zoo is de menschelijke natuur, geloof ik. Ik kan maar niet begrijpen, dat wat wij gehad hebben, voor altijd voorbij is. Ik was vanavond verdoofd en kon geen woord uitbrengen, zooals je wel zult hebben gemerkt. Ik was bang, dat ik, als ik mijzelf zou laten gaan, teveel zou zeggen, of te weinig. De dingen die je mij zei, hebben me diep geraakt. Het was alsof ik een klap op mijn hoofd kreeg. Kunnen we niet nogeens praten, Mollie, wanneer jij maar wilt? Ik bied hierbij mijn excuus aan voor alles wat ik omtrent jou en Chalk heb gezegd. Ik zou dat alles nooit gezegd hebben als ik had geweten, dat je hem als een vriend beschouwde, en ik bewonder je voor de wijze waarop jij deze vriendschap verdedigt, hoe mijn persoonlijke meening omtrent Chalk ook mag zijn. Dus, wanneer kan ik je nog eens spreken, Mollie? Ik zal op bericht van je wachten en wat er ook moge gebeuren, ik zal je nooit vergeten. Je " Hij las den brief nog eens goed over, streek het schrijfpapier uit zijn moeders bureau glad en nam, zijn vulpen. Toen hij alles had overgeschreven plakte hij den brief dicht en nam een post zegel uit zijn lade. De postzegel was gekreukeld en de lijm was er af gegaan. Hij deed er wat lijm op en probeerde de postzegel vast te plakken, maar hij gleed door en liet een vieze plek achter. Hij liet den brief op de tafel liggen en ging weer naar beneden met den eersten kladbrief in de hand. Zijn moeder zat nog in de stoel te lezen. Wat ga je nu weer beginnen?" vroeg deze. Hij ging voor het bureau zitten, nam nog een blaadje papier, en schreef de brief voor de tweede maal zorgvuldig over. Het was pas halftien en hij had Mollie geschreven dat het middernacht was. Hij zou er maar op vertrouwen dat ze niet naar het poststempel zou kijken. Het was maar een paar huizen naar de brievenbus en hij liet den brief in de opening glijden en ging toen de automatiek binnen. Hij voelde zich veel beter nu hij den brief geschreven had en hij was er van overtuigd dat Mollie onder den indruk zou komen van de waardige ernst die er uit sprak. Hij nam een coca-cola en liep langzaam naar huis terug. CAROL stond op de stoep en zocht in haar taschje naar haar sleutels. Hallo, hoe kom jij zoo vroeg thuis?" vroeg zij. Heb je nog meer te zeggen?" antwoordde hij. Wees maar niet zoo brutaal ! Ik heb je juist een dienst bewezen. Ik heb den brief die op je tafel lag gepost." Hij deed een stap terug en leunde tegen de deur. Wat zeg je daar?" zei hij. Ik heb den brief die op je tafel lag, gepost", herhaalde Carol. Twee blauwe enveloppen dansten hem voor de oogen, twee brieven die tot aan de laatste komma hetzelfde waren, klaarblijkelijk overgeschreven van een origineele. Hij kon Mollie's valsche oogen al zien, als ze de twee brieven had gelezen en verge leken. Een scherpe pijn stak door zijn hart, dat ook al gebroken was.... Hij keek zijn zuster in het donkere licht van de vestibule aan. Ik zou je kunnen vermoorden !" siste hij. Een vrouwelijke schaterlach klaterde neer op zijn arme hoofd.... ESTHER EVARTS ?9IIIIIIIIIII CHARIVARIA Merkwaardige berichten De banen op den Poel bij Amstel veen zijn geheel ijsvrij gemaakt." (T.) ,,De smidsknecht Mulder werd het slachtoffer van den vorst, hoewel pas hersteld van een motorongeval." (N. Hoogev. C.) Hitler elkaar gevonden hebben." (Nbl. v/d lloekh.) Paindeluxe-brood Zij mochten met recht trotsch op hem zijn." (R.) Dit kan mogelijk zijn." (E. d. D.) Schrille tegenstellingen Deze grappigheid danken wij grootendeels enkel en alleen aan Kühmann." (Tijd) Juffrouw zoekt kennismaking met beschaafd Heer of Zakenman." (R.) Waarschuwing voor minaars Er is een Fransch spreekwoord dat vertaald aldus luidt: Wie teveel kust omhelst slecht." (Het Ziekenfonds) Op de glibberige paden Wij moeten ons niet verwonderen dat Berlijn en Moskou elkaar hebben gevonden in den schoot van Lenin." (Msb.) Zij vertoonen zekere neiging om achter de oude hobbies van de nieuwe oeconomen aan te hollen." (Vrijh.) Doorgeverij Fantasieën worden doorgegeven als geruchten." (H. P.) Het bericht is doorgegeven door den U. P.-correspondent van het Britsche Expeditieleger." (H.) In verschillende deelcn van liet schip werden pakjes dynamiet ge vonden. Men heeft nog niet kunnen ontdekken wie dat gedaan heeft." (T.) Een advertentie: De eerlijke vinder ontvangt een goede beloo ning" wil wel eens helpen. Een doel Hij onttrok zich aan zijn werk om nog 22 jaren van een welverdiende rust te genieten." (II.) En twee redenen Deze bekentenissen verklaren waarom de oorlog door Franco ge wonnen werd en waarom Stalin en Huisbakken journalistiek Men moet aan deze aanwijzingen niet meteen te veel beteekenis toe kennen; men moet er al dadelijk erg in hebben dat zij niet door een lijn verbonden kunnen worden. Dat staat zoo maar meteen niet vast. Men. ziet er nooit een schaatsenrijder; het mag blijkbaar niet voor de politie." (R.) Tot steun van de leerlingen zijn wat vertalingen bijgevoegd. Enkele woorden die toch wel erg bekend zijn. hadden kunnen worden weggelaten." (Lcrciidc Talen). Hoe duur kost de whisky r" (T.) Amsterdam krijgt, naar wij ver nemen, een straat die zal heeten Wibautallée". Dicht bij de Sarphatirue. Tien jeugdzonde a la bonheur !" (H.) Ah, Ie malheur! Onze adverteerende humoristen 30 Januari a.s. viering van het i-jarig bestaan van Kees Smit in Palace." (T.) Hotel Bnschlust, Eibergen, \Veekcnd (ook in de weck) / 10." PAG. 16 DE GROENE No. 3271