De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1940 13 april pagina 19

13 april 1940 – pagina 19

Dit is een ingescande tekst.

PUZZLES tedere week wordt voer het woordnadsel een prijs uitgeloofd, welke fce*to«t vft ten kleurenreproductie naar een boomgaard ran Vincent van Gogh. Inzendingen vóór Woensdag op een briefkaart. Op de adreszijde puzzie vermelden. De prijswinnaar van deze week ft: mejuffrouw Ne/ de firui/n, Parallelweg 120, Hardinmeld. . Nieuwe opgaven Woordraadsel onderstaande lettergrepen moe ten 26 woorden worden gevormd. Indien men deze woorden onder elkaar plaatst, vormen de eerste en de derde letters, respectievelijk van boven naar onder en van onder naar boven ge lezen, een spreuk en de naam van den schrijver er van. *- a- ac -au-bi-ca-ces-cha-co-code - dem - der - di - dra - e - em - es gon - gram - ha - ha - haar - hort hun - in - in - ke - la - la - la Ie - Ie - lem - Ier - Ier - li - lijk - ma men - mus - na - ne - on - pier - po ra - ras - re - rechts - ren - ri - ri ri - -ris - ro - sa - sa - si - sie - smar ta - ta - tan - te - teau - tha - ther ti'- tie - to - to - tran - trei - um um T um - vam - ve - vel - ven - wat. Omschrijving: i. stad in Nederland, 2. kaas, 3. boot, 4. Fransch schilder, 5. feestzaal, 6. verkeerd, 7. eerherstel, 8. leesteeken, 9. overdracht, 10. verlangen, II. doorvoer, 12. boedel, 13. leerboek, 14. nachtspook, 15. humanist, 16. uitstralend element, 17. pijnlijk, 18. rijwiel, 19. niettemin, echter, 20. ver overaar, 21. militair, 22. geneesk. instituut, 23. suikersurrogaat, 24. rozentuin, 25. bijbelsche figuur, 26. deel van een legioen. Vermenigvuldiging In beide rijen moeten de punten vervangen worden door de tien ver?chillende cijfers. De nul komt noch aan het begin, noch aan het eind van een getal voor. Het wekelijksche schaakminiatuur Probleem van Samuel Loyd ? b c d e f g h bcdefg Mat in drie zetten. Stand: Wit: Ke8, Dg4, Zwurt: S»?&> 9P?SPSL jo i -2 i fr3a -z Oplossingen van de vorige week Visitekaartje Het beroep van G. R. N. Latehaane, Roden, is GROENTENHANDELAAR Woordraadsel Wilhelmus van Nassau we ben ik van Duitschen bloed WEBER IDEE L I NNAEUS H EINE E EKHOORN LAVENDEL MAASTRICHT URNEN SODA VRUCHTENBOWL ALIDA NOTARIS N A SCH RE E U WE N ARENA SANSKRIET SABOTAGE ALLIGATOR UTOPIE W IERINGEN ELDORADO Tijdverdrijf De slimme meubelmaker Oplossing C D A! "*TV<? "v il tf"1 "'t" - "i ? v ? 's > ( ? B K w. S"'-"' ? i f E , F De meubelmaker zaagde het blad in zes stukken: A, B, C, D, E en F. A en B zijn de kleine vierkanten. Het grootere vierkant wordt ge vormd door D. De inham in het vierkant D wordt opgevuld door de stukken C (gearceerd), F en E (ge stippeld) . Nieuwe opgave Vierkant en kruis Het bovenstaande vierkant wordt in vier stukken geknipt, zooals het tuf op de teekening aangegeven is. Met *_t de vier stukken moet nu een kruis gevormd worden. Het is niet de be doeling dat de stukken elkaar~gedeeltelijk of geheel bedekken. Oplossing de volgende week. GEEN berg is zoo hoog, of ik heb er wel eens overheen gekeken. Zooals zoovele andere dingen heeft het alpinisme mij altijd in het bloed gezeten. Onlangs ben ik in Zwitser land geweest, hoewel niet in gezelschap van mijn neef Baron Goudknots, want die kan het niet bijbeenen, daarvoor is hij te gezet. Ik liet mij vergezellen door mijn achterneef, Jonkheer Van Fladderack tot Pommerans, die op alpinistisch gebied overal van op de hoogte is. Hij kenmerkt zich door een onverstoorbaar humeur en een doodsverachtende driestheid. Daarom nam ik hem mee op reis. Met mijn Rolls Royce reden wij naar Zwitserland; dank zij mijn diplomatenpassen hadden wij bij de grenzen geen moeilijkheden. Toen we aan den voet van de Mont Blanc gekomen wa ren, hielden wij halt. Weliswaar had ik met mijn auto tot aan den top kun nen rijden, maar zooiets is niet spor tief. Neen, wij hadden afgesproken dat wij eigenhandig naar boven zouden klimmen, en daarbij gewed wie het eerst op den top zou zijn. In de veters van mijn achterneefs bergschoenen had ik een paar stevige knoopen getrokken, zoodat hij zijn schoenen niet aan kon krijgen toen ik me op weg begaf. Toen ik ongeveer duizend meter hoog was, zag ik dat mijn achterneef zijn schoenen aan gekregen had en mijn voetsporen begon te drukken. Welwillend riep ik hem toe: Wat blijf je achter neef!", maar hij verstond mij niet. In hoogere regionen gekomen, schopte ik telkens losliggend gesteente naar beneden, zoodat mijn achterneef met een ware steenlawine te kampen kreeg. Natuurlijk deed ik dit niet met opzet, maar slechts om mij een weg te banen. Toch verhinderde dit hem niet mij in te halen. Gelijk tijdig stonden wij onderaan een loodrechten rotswand. Weldra zagen wij elkaar niet meer omdat wij in de wol ken waren. Ik hoorde alleen maar het regelmatig hakken van zijn pickel en het ruischend geluid van neerval lend gesteente. Toen ik boven kwam zat mijn achterneef rustig cognac te drinken op een rotsblok. Hij wilde zijn zelfvertrouwen herwinnen, want onze weg liep over een scherpen berg kam. Ik stelde hem voor ons aan elkaar vast te binden met onze twee lange touwen; dat was zijn geluk, want toen hij zijn voet op een losliggenden steen zette, stortte hij omlaag. Met al mijn tegenwoordigheid van geest liet ik mij aan de andere zijde van den bergkam naar beneden vallen, zoodat wij dank zij het touw eikaars val stuitten. Nu wilde het noodlot dat HOLLAND op 'z'n smalst Het is zeker wel van buitengewone beteekenis dat het bestnur van de Harddraverijvereeniging heeft beslo ten om op een feestavond voor haar leden te laten optreden de beroemde Hollandsche danseres Charlotte Kohier. Dat is een avond van hoogere kunst. Zij zal hier geven Marathon dans, een zeer belangwekkend danswerk, dat de aanwezigen zal boeien van | het begin tot het einde. i (Nieuwe Purmerender Courant) : De zoo kalme Nederlander, die zijn buurman zijn brood en zijn levensopvatting gaarne gunt, ont popt zich in deze dagen als een gebor neerde, haatdragende, achterdochtige, met de gemeenste lastertaal vertrouw de en in angst-psychosen bevangen kleine schurk. Wij dalen bedenkelijk af naar het onteerend fanatisme van het Twaalf-jarig Bestand, naar de mentaliteit van het grauw in 1672 en naar de verdachtmakingen der pam fletten, die Keezen en Oranjeklanten uitgewisseld hebben. (Veertiendaagsch Blad Nederland") Waaraan ik ook nog geen einde zie ? Aan de moderne schilderkunst. Een fotopagina, toonde mij de repro ductie van een der schilderijen, waar mee Groningen vertegenwoordigd is op de expositie in het Stedelijk Museum te Den Haag van hedendaagsche stillevens. Als het onderschrift luidt: stilleven met familieportret" dan neem ik dat gaarne aan. Had men mij zonder toelichting opdracht gegeven het schilderij van een onderschrift te voorzien, dan zou ik waarschijnlijk gekomen zijn tot: schietbaan van een musicus". In mijn huis opge hangen, zou ik zeker op zoo'n schilderij gaan schieten. (Nieuwsblad voor het Noorden) Voor de beate Inzending voor deze rubriek stelt ..De ©roene" elke ir eek een bedrag van f2.50 beschikbaar. Op de enveloppe, te «turen aan de redactie De Groene'* Keizersgracht 355 te Amster dam, vermelde men: ,,Holland op m'n smalst." De prijs voor de beste Inzending Is deze week toegekend aan Mej. Ans v. IHerlevoort te A'dani. mijn achterneef minder zwaar was dan ik, en ik betreurde het dat ik niet mijn neef Baron Goudknots aan het andere eind van het touw had. Want door mijn gewicht daalde ik, en trok ik tegen wil en dank mijn rivaal naar boven. Hij knoopte het touw aan een rotspunt en vervolgde zijn weg. Machteloos van woede zag ik zijn silhouet tegen den avondhemel kleiner worden. Toen haalde ik mijn zakspiegeltje tevoorschijn, ving de laatste zonnestralen er mee op en weerkaatste die naar het stukje bergkam dat zich nog voor mijn achterneef bevond. Voor zijn voeten ontstond een spontaan en hevig alpengloeien, waarvan hij dus danig schrok dat hij nergens meer een voet durfde te zetten, rechts omkeert maakte en zelfs voorbij mijn ophangpunt liep. Inmiddels had ik mij naar boven gewerkt en vervolgde mijn weg over den kam. Nog enkele meters scheidden mij van den top, toen ik mijn enkel verstuikte. Mijn achterneef zat mij op de hielen, ik had geen seconde te verliezen. Met n forschen zwaai van mijn houweel hakte ik den top weg. Ik sprong be hendig op den omlaagstortenden top, had nog juist tijd om mijn mij feliciteerenden achterneef Jonkheer Van Fladderack tot Pommerans de hand te drukken en hem een fleschje rum toe te werpen, en suisde comfortabel op den bergtop zittend, naar beneden, waar ik in het meer van Genève aankwam. PAG. l» Di GROENE No. 3180

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl